eitaa logo
پنجره🇮🇷
117 دنبال‌کننده
774 عکس
375 ویدیو
28 فایل
موضوعات متنوع دینی محمد گلایری مدرس حوزه علمیه @MohammadGelayeri46 ۰۹۱۱۳۱۲۵۵۴۲ 📢نقل مطالب کانال (بدون ذکر منبع هم) مجاز است
مشاهده در ایتا
دانلود
دوازدهم 95 به قول شهید اول روز وفات امام علیه السلام ( قمی ، وقائع الایام ص 241) شیخ مفید : در 95 هجری در 57 سالگی در مدینه وفات یافت و در کنار عمویش حسن بن علی در بقیع دفن شد و مدت امامت او 34 سال بود. ( مفيد، محمد بن محمد، الإرشاد في معرفة حجج الله على العباد، ج‏2، ص: 138 - قم، چاپ: اول، 1413 ق. ) محدث قمی : « بدان كه در وفات آن حضرت ما بين علما اختلاف بسيار است. و مشهور آن است كه در يكى از سه روز بوده: دوازدهم محرّم، يا هيجدهم، يا بيست و پنجم آن، سنه نود و پنج، يا نود و چهار، و سال وفات آن حضرت را سنة الفقهاء مى‏گفتند از كثرت مردن فقها و علما. در مدّت عمر شريف آن حضرت نيز اختلاف است، اكثر پنجاه و هفت سال گفته‏اند.» و شيخ كلينى به سند معتبر از حضرت صادق عليه السّلام روايت كرده كه : "حضرت على بن الحسين عليه السّلام را در وقت وفات پنجاه و هفت سال بود، و وفات آن حضرت در سال نود و پنج واقع شد. و بعد از امام حسين عليه السّلام سى و پنج سال زندگانى كرد." » منتهى الآمال فى تواريخ النبى و الآل عليهم السلام(فارسى)، ج‏2، ص: 1167 سبب وفات حضرت قمی : «از اخبار معتبره كه بر وجه عموم وارد شده ظاهر مى‏شود كه آن حضرت را به زهر شهيد كردند. و ابن بابويه و جمعى را اعتقاد آن است كه وليد بن عبد الملك آن حضرت را زهر داده، و بعضى هشام بن عبد الملك گفته‏اند. و ممكن است كه هشام بن عبد الملك به جهت آن عداوت و بغضى كه از آن حضرت در دل گرفت از آن روزى كه آن حضرت در طواف كعبه استلام حجر كرد و هشام نتوانست، و فرزدق شاعر آن جناب را به آن اشعار معروفه مدح كرد چنان كه در فصل معجزات آن حضرت به آن اشاره شد. به اين سبب و سبب‏هاى ديگر برادر خود وليد بن عبد الملك را كه خليفه آن زمان بود وادار كرده باشد كه آن حضرت را زهر دهد. پس هر دو آن حضرت را زهر داده‏اند و صحيح است نسبت قتل آن حضرت به هر دو تن. (همان ، ص: 1168) https://eitaa.com/MohammadGelayeri
راز نمازو سایر عبادات در کلام امام علیه السلام : در دعای اول سجادیه در بند 8 و 9 اشاره دارد به این که هر یک از انسانها و چهارپایان دارای حدودی هستند ، و عبادات موجب می شود که انسانها از مرز انسانیت به مرز چهارپایان سقوط نکنند . «حمد و سپاس خدایی را که سپاس در برابر نعمتهای گسترده ، پیاپی و فراوان خود (با الهام و ارسال پیامبران ) را به بندگان خود شناساند و آنها را محروم نکرد ، و اگر راه حمد را نمی شناختند از مرزهای انسانیت خارج و به مرز چهارپایان وارد می شدند همانطور که قران کریم در سوره فرقان آیه 44 در باره ی اینگونه انسانها فرمود :"آنها همانند چهارپایان بلکه گمراه تر هستند ." » (8) وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي لَوْ حَبَسَ عَنْ عِبَادِهِ مَعْرِفَةَ حَمْدِهِ عَلَى مَا أَبْلَاهُمْ مِنْ‏ مِنَنِهِ‏ الْمُتَتَابِعَةِ، وَ أَسْبَغَ عَلَيْهِمْ مِنْ نِعَمِهِ الْمُتَظَاهِرَةِ، لَتَصَرَّفُوا فِي مِنَنِهِ فَلَمْ يَحْمَدُوهُ، وَ تَوَسَّعُوا فِي رِزْقِهِ فَلَمْ يَشْكُرُوهُ. (9) وَ لَوْ كَانُوا كَذَلِكَ لَخَرَجُوا مِنْ حُدُودِ الْإِنْسَانِيَّةِ إِلَى حَدِّ الْبَهِيمِيَّةِ فَكَانُوا كَمَا وَصَفَ فِي مُحْكَمِ كِتَابِهِ: «إِنْ هُمْ إِلَّا كَالْأَنْعامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ سَبِيلًا.» https://eitaa.com/MohammadGelayeri
مناجات حضرت علیه السلام گویند که علیه السلام می فرمود: خدایا ! من کی هستم که بر من خشم بگیری ، قسم به عزتت نه احسانت به من ملکت را مزین می کند و نه عقاب من آن را نازیبا می‌سازد، نه مرا بی‌نیاز کنی از خزائن تو می کاهد و نه فقر من بر آن میافزاید روي انه(عليه السلام)كان يقول في دعائه اللهم من انا حتى تغضب علي،فو عزتك ما يزين ملكك احساني و لا يقبحه اسائتي،و لا ينقص من خزائنك غنائي و لا يزيد فيها فقري. قمی ، الانوارالبهیه ص ۱۱۳ https://eitaa.com/MohammadGelayeri
(على بن حسين ملقب به زين العابدين و ) وى فرزند امام سوم بود كه از شاه زنان دختر يزدجرد شاهنشاه ايران متولد شده بود و تنها فرزند امام سوم بود كه باقى مانده بود، زيرا سه برادر ديگرش در واقعه كربلا به شهادت رسيدند و آن حضرت نيز همراه پدر به كربلا آمده بود ولى چون سخت بيمار بود و توانايى حمل اسلحه و جنگ نداشت، از جهاد و شهادت بازماند و با اسيران حرم به شام اعزام گرديد. پس از گذرانيدن دوران اسيرى، به امر يزيد براى استمالت افكار عمومى محترماً به مدينه روانه گرديد آن حضرت را بار دوم نيز به امر عبد الملك خليفه اموى، با بند و زنجير از مدينه به شام جلب كرده‌اند و بعد به مدينه برگشته است. امام چهارم پس از مراجعت به مدينه گوشه خانه را گرفته و در به روى بيگانه بسته مشغول عبادت پروردگار بود و با كسى جز خواص شيعه مانند «ابو حمزه ثمالى» و «ابو خالد كابلى» و امثال ايشان تماس نمى‌گرفت. البته خواص، معارفى را كه از آن حضرت اخذ مى‌كردند در ميان شيعه نشر مى‌دادند و از اين راه تشيع توسعه فراوانى يافت كه اثر آن در زمان امامت امام پنجم به ظهور پيوست. از جمله آثار امام چهارم ادعيه‌اى است به نام ادعيه صحيفه و آن پنجاه و هفت دعاست كه به دقيق‌ترين معارف الهيه مشتمل مى‌باشد و زبور آل محمدش مى‌گويند. امام چهارم پس از سى و پنج سال امامت به حسب بعضى از روايات شيعه به تحريك هشام خليفه اموى، به‌دست وليد بن عبد الملك مسموم شد و در سال نود و پنج هجرى درگذشت. علامه طباطبائی ، شيعه در اسلام، صص ۱۸۱ و ۱۸۲ https://eitaa.com/MohammadGelayeri
وفات امام علیه السلام به قولی وفات یا ۱۲ و یا ۱۸ سال۹۴ هجری است با سم هشام در عهد عبد الملک، شيخ مفيد و شيخ طوسی ۲۵ محرم گفته اند سال وفات او را سنةالفقها گفتند برای کثرت فوت فقها در اين سال قمی الانوار البهیه ص ۱۱۲ https://eitaa.com/MohammadGelayeri
امام عليه السلام از شاد مانی از گناه بر حذر باش ، چرا که شادمان به گناه شدن از ارتکاب گناه بزرگتر است و قال(عليه السلام)في جملة كلامه،و اياك و الابتهاج بالذنب،فان الابتهاج بالذنب اعظم من ركوبه. قمی ،الأنوار البهیة في تواریخ الحجج الإلهیة، صفحه 101 https://eitaa.com/MohammadGelayeri
روز دوازدهم در اين روز، سنۀ ٩٥، به قول شيخ شهيد،حضرت سيّد وفات فرموده قمی ، فیض العلام فی عمل الشهور و وقایع الایام، صفحه 241 وفات او در مدينه در سال ۹۵ واقع شد یا: ۱_ ۱۲ روز از محرم گذشته ۲_ ۱۲ روز از محرم مانده ۳ شيخ مفيد و شيخ طوسی وفات اورا ۲۵ محرم سال ۹۴ دانسته اند قمی ، الانوار البهیه ص ۱۱۲ https://eitaa.com/MohammadGelayeri
امام چهارم امام (على بن حسين ملقب به زين العابدين و سجاد) وى فرزند امام سوم بود كه از شاه زنان دختر يزدجرد شاهنشاه ايران متولد شده بود و تنها فرزند امام سوم بود كه باقى مانده بود، زيرا سه برادر ديگرش در واقعه كربلا به شهادت رسيدند و آن حضرت نيز همراه پدر به كربلا آمده بود ولى چون سخت بيمار بود و توانايى حمل اسلحه و جنگ نداشت، از جهاد و شهادت بازماند و با اسيران حرم به شام اعزام گرديد. پس از گذرانيدن دوران اسيرى، به امر يزيد براى استمالت افكار عمومى محترماً به مدينه روانه گرديد آن حضرت را بار دوم نيز به امر عبد الملك خليفه اموى، با بند و زنجير از مدينه به شام جلب كرده‌اند و بعد به مدينه برگشته است. امام چهارم پس از مراجعت به مدينه گوشه خانه را گرفته و در به روى بيگانه بسته مشغول عبادت پروردگار بود و با كسى جز خواص شيعه مانند «ابو حمزه ثمالى» و «ابو خالد كابلى» و امثال ايشان تماس نمى‌گرفت. البته خواص، معارفى را كه از آن حضرت اخذ مى‌كردند در ميان شيعه نشر مى‌دادند و از اين راه تشيع توسعه فراوانى يافت كه اثر آن در زمان امامت امام پنجم به ظهور پيوست. از جمله آثار امام چهارم ادعيه‌اى است به نام ادعيه صحيفه و آن پنجاه و هفت دعاست كه به دقيق‌ترين معارف الهيه مشتمل مى‌باشد و زبور آل محمدش مى‌گويند. امام چهارم پس از سى و پنج سال امامت به حسب بعضى از روايات شيعه به تحريك هشام خليفه اموى، به‌دست وليد بن عبد الملك مسموم شد و در سال نود و پنج هجرى درگذشت شیعه در اسلام (طبع جدید)، ص ۱۸۳ و ۱۸۴ https://eitaa.com/MohammadGelayeri
لطفا در ایتا مطلب را دنبال کنید
مشاهده در پیام رسان ایتا
نتائج تلاشهای تبلیغی امام علیه السلام مطرح شده در کلاس کفایه https://eitaa.com/MohammadGelayeri