#قصه_دلبری #قسمت_پنجاه_و_پنجم با دستگاه زنده است.اگه دستگاه رو جدا کنی میمیره. رضایت بدین دستگاه رو جدا کنیم.هم به نفع خودتونه،هم به نفع بچه.اگه بمونه تا آخر عمر باید یه کپسول اکسیژن ببنده به کولش. وقتی میشد با دستگاه زنده بماند،چرا باید اجازه می‌دادیم دستگاه رو قطع کنند. ۲۴ ساعته اجازه ملاقات داشتیم ولی نه من حال روزه خوبی داشتم نه محمد حسین. هردو مثل جنازه ای متحرک خودمان را به زور نگه می‌داشتیم.نامنظم به بچه سر می‌زدیم. عجیب بود برایم.یکی دو بار تا رسیدم ان آی سی یو مسعول بخش گفت به تو الهام میشه،همین الان بچه رو احیا کردیم . یکی از پرستار ها گفت این بچه آرومه ،درست وقتی شما میاین گریش شروع میشه.میگفت انگار بو میکشه که اومدین. میخواست کارش را ول کند.روز به روز شکسته تر میشد.رفت کلی پرچم و کتیبه از هیأت گرفت و آورد خانه پدرم را سیاهی زد و شب وفات حضرت ام البنین مجلس گرفت. مهمان ها که رفتند،خودش دوباره شروع کرد روضه خواندن.روضه حضرت علی اصغر و حضرت رباب. خیلی صدقه دادیم و قربانی کردیم.همه طلا ها و سکه هایی را که در مراسم عقد و عروسی به من هدیه داده بودند یکجا دادیم برای عتبات.میگفتند نذر کنید ،اگر خوب شد بعد بدید. قبول نکردیم.محمد حسین گذاشت کف دستشان که: معامله که نیست. ادامه دارد... @MohammadHossein_MohammadKhani