‌ برخی تصور می‌کنند که علاقه‌های بد، سطحی و کم‌ارزش در وجودشان قوی‌تر هستند و مبارزه با این تمایلات کار بسیار سختی است. در حالی که اگر مبارزه با این علاقه‌ها را شروع کنند کم‌کم از این مبارزه لذت می‌برند و دیگر برای این تمایلات بد و سطحی ارزشی قائل نخواهند بود. «اگر لذت ترک لذت بدانی، دگر شهوت نفس، لذت نخوانی»

‌ خداپرستی یک تمایل بسیار عمیق و لذت‌بخش در وجود انسان است. این تمایل، بسیار قوی‌تر و لذت‌بخش‌تر از تمایل به شهوات است، فقط پنهان‌تر است. لذا کسی که به تمایل خداپرستانۀ خود پاسخ مثبت می‌دهد و خدا را راضی می‌کند، لذتی می‌برد که هرگز کسی که هواس نفس خودش را ارضا می‌کند چنین لذتی نمی‌برد :)!

‌ هر کس در این دنیا از راضی کردن خدا بیشتر لذت ببرد، خدا به او بیشتر پاداش می‌دهد. مثالش را بگوییم؛ وقتی یک مادر برای فرزندش غذایی درست می‌کند، هرچقدر این فرزند از غذای مادر بیشتر خوشش بیاید و بیشتر بخورد مادر بیشتر خوشحال می‌شود.

‌ کسی که مبارزه با نفس می‌کند کار شاقّی نکرده؛ اتفاقا بیشتر لذت برده و بیشتر بدهکار خدا شده است. چرا که خواستۀ عمیق دل خود را ارضا کرده است و لذت بیشتری برده است :)

‌ - بعضیامون فکر میکنیم واای من اگه مبارزه با لذت کنم دیگه باید از چی لذت ببرم و فلان. بابا مرد حساب این مبارزهِ با لذت قراره برات لذت بیارههه، اصلا هدف رسیدن به لذته؛ اما نه هر لذتی، در مبارزه با نفس قراره ما از لذایذ سطحی به لذایذ عمیق برسیم. پس عزیزِ من این برای خودتهه :)) این مبارزه قراره تو رو از دست این بازیچه ها نجات بده بابااا 😄.

- اینو من میخوام، باید اینو بفهمی!! تو قرار نیست فقط از دست بدی و تمام، تو قراره سطحی ها رو پرت کنی تا به عمیق ها برسی!

‌ کسانی که مبارزه با نفس می‌کنند لذتشان بیشتر از لذت افراد هرزه است. در واقع لذت حقیقی و واقعی همین است، مبارزه با نفس، یعنی ارضاء نفس!

‌ اصلاً همین نماز خواندن یک مبارزه با نفس است. چون در آغاز برای ما جذابیتی ندارد و دوست داریم فقط برای رفع تکلیف، زود نمازمان را بخوانیم و تمام کنیم، ولی برای اینکه حال نفس خودمان را بگیریم و با این هوس مبارزه کنیم باید با آرامش و طمأنینه و بدون عجله نماز بخوانیم؛ حرص نفسمان را در بیاوریم تا بتوانیم آرام آرام لذتش را بچشیم :)

‌ مبارزه با نفس، یعنی رسیدن به نفس و این مبارزه با لذت، یعنی رسیدن به اصلِ لذت؛ اما لذتی عمیق و سرشار، لذتی حقیقی :))

حالا خدا چرا به ما عقل داده اصلا؟

‌‌ معنای زندگی انسان یعنی: انتخاب علاقۀ بهتر نسبت به علاقۀ کمتر به وسیلۀ «عقل» و این یعنی عقل قدرتی است برای انتخاب بهترین علاقه! عقل موجودی بود که وقتی خدا آن را آفرید به او فرمود که من انسان را به تو می‌سپارم و من به واسطۀ تو پرستش خواهم شد :)

‌ - اینو از طرف خودم بگم بهت. حالا راحت میتونیم بگیم خیلی از دور و بریامون بی عقلن :))، راست میگم دیگه، کسی که درگیرِ لذت های آشکارِ سطحیه واقعا کم عقله. این هنوز نمیدونه عقل یعنی چی😄..