- بذار یه نکته ای رو بهت بگم؛ هر وقت به خدا گفتی خدایا من میخوام بهت نزدیک بشم و خدایی بشم، خدا قبلش یه چیزی ازت میخواد بعدش میذاره بهش برسی؛ بهت میگه ای بنده، اگر میخواهی به من برسی، یا من یا خودت :)))

‌‌ اگر خودخواه نباشی و رنج را پذیرفته باشی، مهربانی و دلسوزی خاص خدا را در کنار رنج‌هایی که به تو داده است می‌بینی! راه «درک مهربانی خدا» این است که بفهمی برای رنج کشیدن به این دنیا آمده‌ای، ولی خدا نگذاشته زیاد رنج بکشی :)

‌ مهربانی خدا را ببینید که با یک مقدار رنج بیماری چه مقدار به ما اجر می‌دهد. چون خدا مهربان است اگر در تقدیر ما رنجی را قرار داده است، به صورت‌های مختلف جبران می‌کند.

‌ سختی های دنیا مثل خواب دیدن است؛ گذرا هستند و سریع هم تمام می‌شوند. مبادا گله‌ای کنید!

- گله کُناش بیان 😅 چرا من؟ بابا بسه دیگه! بابا همش سختی! چندساله یه خوشی ندیدم! چه گناهی کردم؟ وای خدا خدا با من دشمنی داره🤦‍♂ بابا بس کن این گله ها رو .. نگاهت غلطه! بخدا صفحه زندگی رو برعکس گرفتی🤦‍♂

‌ رنج را بپذیر تا رنج را نبینی. رنج را بپذیر تا نعمت، راحتی و شکر را ببینی. زیبایی خلقت انسان به این رنج است، فقط بپذیر که برای رنج آفریده شدهای بعد خواهی دید که کمکم رنجها از جلوی چشمت کنار میروند. اگر زاویۀ نگاهت را عوض کنی خواهی گفت: «همه چیز که خوب و خوش بود! پس چرا من این‌قدر ناراضی بودم :)؟»

‌‌ یکی از تاکتیک‌های دیدن رنج این است که به رنجورتر از خودت نگاه کنی و شرایط رنج او را در نظر داشته باشی. کسی که خود را ببیند، و خودش را بخواهد، خودش را پرستیده است نه خدا را.

‌ راز این مطلب و قدم اول در حل این مسئله، پذیرش رنج است. برای ایجاد حس پرستش، «من» نباید داشته باشی!!

‌‌ اگر رنج را بپذیری، رنج تو کم می‌شود. اگر از رنج فرار کنی، بدتر می‌شود. وقتی رنج را می‌پذیری، خداوند قوانین خودش را به هم می‌زند و از در و دیوار مرهم برای تو می‌رساند. همه ملائکه را می‌فرستد تا از تو عذرخواهی کنند. رنج را بپذیر تا رنج تو کم شود و شکرت زیاد شود :))

‌ امام حسین(ع) در گودی قتلگاه به خدا می‌گفت: خدایا من راضی هستم‌ها :) چون می‌دید عرش و کرسی و آسمان‌ها دارند به هم می‌ریزند ..

تِمام.

‌🪴| دوره #تنها_مسیر ۱ - اســتاد علیرضا پناهیان - جلسه دوازدهم