‌ در تقدیر و در تکلیف، قرار بوده رنج‌های بسیار زیادی به ما برسد اما خداوند در مورد هر دوی این رنج‌ها به ما تخفیف داده است: ۱- درمورد رنج تقدیر: با توجه به آیه «فان مع العسر یسرا» خداوند رنج‌های تقدیری ما را با راحتی همراه کرده است :) ۲- در مورد رنج تکالیف هم خداوند در چندین جای قرآن می‌فرمایند که دوست دارد به ما آسان بگیرد :))

- این خدا خیلی مهربون‌تر از این حرفاست، تصورمون رو ما باید بکوبیم از نو بسازیم😄.

‌ بدانیم که اگر رنجور شدیم و شاکر نشدیم به این معناست که ما هنوز خودپرستیم نه خداپرست. کسی که اهل تحمل رنج و سختی نیست، درواقع یک آدم خودخواه است و هنوز خداپرست نشده است. خدا آنقدر رنج باید بدهد تا «من» و «منم زدن» از ما جدا شود و به جای آن «خدا» بنشیند.

- خیلیی مهمه این نکته؛ اینکه خیلیامون خودپرستیم و پشت نقاب خداپرستی قایم شدیم. فکر می‌کنیم خداپرستیم اما درگیر منِ خودمون شدیم‼️

- خیلی مهمه که بدونیم اگه هدف اینه که به خدا برسیم، باید و باید از «من» خارج بشیم، باید این «من» بمیرد تا ما بتونیم خداپرستی واقعی رو تجربه کنیم!

- بذار یه نکته ای رو بهت بگم؛ هر وقت به خدا گفتی خدایا من میخوام بهت نزدیک بشم و خدایی بشم، خدا قبلش یه چیزی ازت میخواد بعدش میذاره بهش برسی؛ بهت میگه ای بنده، اگر میخواهی به من برسی، یا من یا خودت :)))

‌‌ اگر خودخواه نباشی و رنج را پذیرفته باشی، مهربانی و دلسوزی خاص خدا را در کنار رنج‌هایی که به تو داده است می‌بینی! راه «درک مهربانی خدا» این است که بفهمی برای رنج کشیدن به این دنیا آمده‌ای، ولی خدا نگذاشته زیاد رنج بکشی :)

‌ مهربانی خدا را ببینید که با یک مقدار رنج بیماری چه مقدار به ما اجر می‌دهد. چون خدا مهربان است اگر در تقدیر ما رنجی را قرار داده است، به صورت‌های مختلف جبران می‌کند.

‌ سختی های دنیا مثل خواب دیدن است؛ گذرا هستند و سریع هم تمام می‌شوند. مبادا گله‌ای کنید!

- گله کُناش بیان 😅 چرا من؟ بابا بسه دیگه! بابا همش سختی! چندساله یه خوشی ندیدم! چه گناهی کردم؟ وای خدا خدا با من دشمنی داره🤦‍♂ بابا بس کن این گله ها رو .. نگاهت غلطه! بخدا صفحه زندگی رو برعکس گرفتی🤦‍♂

‌ رنج را بپذیر تا رنج را نبینی. رنج را بپذیر تا نعمت، راحتی و شکر را ببینی. زیبایی خلقت انسان به این رنج است، فقط بپذیر که برای رنج آفریده شدهای بعد خواهی دید که کمکم رنجها از جلوی چشمت کنار میروند. اگر زاویۀ نگاهت را عوض کنی خواهی گفت: «همه چیز که خوب و خوش بود! پس چرا من این‌قدر ناراضی بودم :)؟»

‌‌ یکی از تاکتیک‌های دیدن رنج این است که به رنجورتر از خودت نگاه کنی و شرایط رنج او را در نظر داشته باشی. کسی که خود را ببیند، و خودش را بخواهد، خودش را پرستیده است نه خدا را.