‌‌ برای چشیدن شیرینی ایمان، تحمل رنج و دوری از بدی‌ها به وسیله مبارزه با نفس ضروری است. ایمان و ارتباط با خدا، با زجر و سختی بدست می‌آید نه با کلاس اصول عقاید! کلاس اصول عقاید خوب است ولی به شرط اینکه قبلش ایمانی داشته باشی.

‌ نکته آخر این سوال است که چرا گاهی انسان زجر می‌کشد، اما شیرینی و لذت ایمان را نمی‌چشد؟ برای اینکه خدا حلاوت ایمان را به ما بچشاند باید سختی‌ها و رنج‌ها را صادقانه تحمل کنیم؛ نه برای رسیدن به شهوات دیگر! به عنوان مثال کسی که از شهوات چشم‌پوشی می‌کند ولی به دلیل حب مقامی که دارد در فکر رسیدن به مقامات است، شیرینی ایمان را نخواهد چشید. شهوت مقام، اجازه ورود حلاوت ایمان را به قلب را نمی‌دهد.

‌ یکی از دلایل اینکه برخی از لوتی‌مسلک‌ها و قداره‌بندها یک دفعه آدم‌های خوبی می‌شوند به همین دلیل است که از گذشته خود آگاهند و هیچوقت شهوت مقام‌های عرفانی را ندارند. این یعنی اگر دنبال رسیدن به شیرینی ها و لذت های این مسیر هستیم باید با نیت های خالص وارد شویم.

تِمام.

‌🪴| دوره #تنها_مسیر ۱ - اســتاد علیرضا پناهیان - جلسه چهاردهم

‌ 🔻| جلسه چهاردهم رابطۀ مبارزه با نفس با مفهوم «عبادت»

- - - #خلاصه_جلسه 💠 عبادت خوب، جایزۀ مبارزه با هوای نفس است. 💠 مهمترین عامل ترک مبارزه با نفس، فرار از رنج است. 💠 کسی که مسئلۀ رنج را حل نکرده باشد، اگر آدم خوبی بشود، خیلی خوب نمی‌شود. 💠 هنگام ازدواج انتخاب می‌کنید که با چه کسی اختلاف نظر داشته باشید :)!

ساعتِ۲۳ جلسه‌چهاردهم.

‌ کار مبارزه با نفس بسیار پیچیده است، چون نفس، به انسان نیرنگ می‌زند. نفس حتی می‌تواند دینداری را هم به نفع خودش مصادره به مطلوب کند. یعنی اینطور نیست که به طور مطلق با همۀ دوست داشتنی‌ها مبارزه کنیم، بلکه باید با برنامه مبارزه کنیم. برنامه‌ریزی متمرکز و پرهیز از تکثرهای مضر در جریان مبارزه با نفس لازم است.

‌ علت توجه به رنج در کنار توجه به مبارزه با نفس این است که چون می‌خواهیم به اصلی‌ترین راه کمال و رشد توجه کنیم، نیاز به مخالفت با هوای نفس داریم و هوای نفس عملیات اصلی ما در این دنیا است. مهمترین و شاید تنها عامل ترک مبارزه با نفس در میان ما، فرار از رنج است. پس نیاز است که ابتدا از رنج صحبت شود و موضوع رنج درست جا بیافتد.

‌ چرا به نصیحت‌های خوبان برای مبارزه با نفس گوش نمی‌کنیم؟ چرا به آیات مربوط به بهشت و جهنم دقیق اهتمام لازم را نداریم؟ چون ما دوست نداریم اذیت بشویم و رنج بکشیم. ایراد انسان ها معمولاً، موضوع رنج است. ترس از رنج پسندیده نیست و ما حتی نیاز به طلب کردن برخی از رنج‌ها داریم.

‌ ترس از رنج موجب فرار انسان از مبارزه با نفس و سایر خوبی‌ها می‌شود، لذا باید تکلیف این رنج و نوع برخورد خود را با آن مشخص کنیم. رنج، گذرا است و بعد از آن یک راحتی و خوشی طولانی وجود دارد.