‌‌ رسول خدا(ص) می‌فرماید: کسی که اکثر دغدغه‌ او رسیدن به خوشی‌ها و شهوات باشد، از قلبش حلاوت ایمان زدوده می‌شود و ایمان دیگر برای او شیرین نیست. سوال ما این است که شیرینی ایمان چیست؟ مادر داشتن برای بچه شیرین است؟ همسر و خانواده داشتن شیرین است؟ رفیق و دوست صمیمی داشتن شیرین است؟ بله، همه این موارد شیرین است ولی ایمان از همه این نوع شیرینی‌ها، شیرین‌تر است و اگر کسی شیرینی ایمان را بچشد، شیرینی همه این‌ها را فراموش می‌کند.

‌ ایمان انسان را از تنهایی در می‌آورد و باعث می‌شود که خدا انیس و مونس انسان شود. ایمان به خدا، مهربان‌ترین وجود در عالم را به نزدیکی تو می‌آورد. ایمان به خدایی که رحمان و رحیم است، نتایج عجیبی دارد. و بر اساس فرمایش رسول خدا(ص) کسی که دوست دارد لذت‌های دیگر را بچشد، هیچگاه به لذت ایمان نمی‌رسد؛ چه برسد به کسی که پیگیر و دلبستۀ لذت‌های دیگر است. خداوند در اثر ایمان دور انسان را می‌گیرد تا احساس غریبی نکند :)!

‌ کسی که حلاوت ایمان را می‌چشد و ایمان نزد او محبوب واقع می‌شود، اتفاق دیگری هم برایش می‌افتد و آن این است که از کفر و فسوق و عصیان بدش می‌آید. اگر کسی زشتی گناه را درک کند و از آن تنفر پیدا کند، دستمایۀ خوبی برای مناجات با خدا پیدا کرده است؛ چون می‌فهمد گناه چقدر پلید و زشت است و از ته دل استغفار می‌کند و با خدا مناجات می‌کند.

‌‌ برای چشیدن شیرینی ایمان، تحمل رنج و دوری از بدی‌ها به وسیله مبارزه با نفس ضروری است. ایمان و ارتباط با خدا، با زجر و سختی بدست می‌آید نه با کلاس اصول عقاید! کلاس اصول عقاید خوب است ولی به شرط اینکه قبلش ایمانی داشته باشی.

‌ نکته آخر این سوال است که چرا گاهی انسان زجر می‌کشد، اما شیرینی و لذت ایمان را نمی‌چشد؟ برای اینکه خدا حلاوت ایمان را به ما بچشاند باید سختی‌ها و رنج‌ها را صادقانه تحمل کنیم؛ نه برای رسیدن به شهوات دیگر! به عنوان مثال کسی که از شهوات چشم‌پوشی می‌کند ولی به دلیل حب مقامی که دارد در فکر رسیدن به مقامات است، شیرینی ایمان را نخواهد چشید. شهوت مقام، اجازه ورود حلاوت ایمان را به قلب را نمی‌دهد.

‌ یکی از دلایل اینکه برخی از لوتی‌مسلک‌ها و قداره‌بندها یک دفعه آدم‌های خوبی می‌شوند به همین دلیل است که از گذشته خود آگاهند و هیچوقت شهوت مقام‌های عرفانی را ندارند. این یعنی اگر دنبال رسیدن به شیرینی ها و لذت های این مسیر هستیم باید با نیت های خالص وارد شویم.

تِمام.

‌🪴| دوره #تنها_مسیر ۱ - اســتاد علیرضا پناهیان - جلسه چهاردهم

‌ 🔻| جلسه چهاردهم رابطۀ مبارزه با نفس با مفهوم «عبادت»

- - - #خلاصه_جلسه 💠 عبادت خوب، جایزۀ مبارزه با هوای نفس است. 💠 مهمترین عامل ترک مبارزه با نفس، فرار از رنج است. 💠 کسی که مسئلۀ رنج را حل نکرده باشد، اگر آدم خوبی بشود، خیلی خوب نمی‌شود. 💠 هنگام ازدواج انتخاب می‌کنید که با چه کسی اختلاف نظر داشته باشید :)!

ساعتِ۲۳ جلسه‌چهاردهم.

‌ کار مبارزه با نفس بسیار پیچیده است، چون نفس، به انسان نیرنگ می‌زند. نفس حتی می‌تواند دینداری را هم به نفع خودش مصادره به مطلوب کند. یعنی اینطور نیست که به طور مطلق با همۀ دوست داشتنی‌ها مبارزه کنیم، بلکه باید با برنامه مبارزه کنیم. برنامه‌ریزی متمرکز و پرهیز از تکثرهای مضر در جریان مبارزه با نفس لازم است.