‌ اگر کسی مرحله ولایت را به خوبی طی کرده باشد، چون عبد بودن او محرز شده، اگر جایی هم خطا کند راحت می‌بخشند. ولی اگر کسی اعمال خوب و پرثواب زیادی انجام داده باشد، ولی مرحله ولایت را به‌خوبی طی نکرده باشد، مریض است. کارهای خوب او هم برای فریب دادن و ساکت کردن وجدانش است، نه برای اطاعت از خدا. او خودپرست است و در خیالات و اوهام به سر می‌برد.

‌ نزاع اصلی در عالم بین خداپرستی و خودپرستی است و نهایت خداپرستی این است که تو نه تنها مستقیم از خدا تبعیت کنی، بلکه وقتی کسی را ولیّ تو قرار داد، بپذیری :))!

‌ خدا برای اینکه برنامه مبارزه با نفس ما را بدهد، می‌تواند همه پیغام‌ها را خودش برساند ولی برخی جاها را می‌گوید پیامبر من، این مطلب را تو بگو. از جمله مهم‌ترین این موارد، ماجرای غدیر است. این اهمیت پذیرفتنِ ولایت است!

‌ در کربلا چه خبر بود؟ خدا تصمیم گرفت در کربلل دو اتفاق بیافتد: 1- عاشق‌ها، عشق خود را نشان دهند. 2- کسانی که کینه‌ای یا یک تکبری به ولی خدا داشتند که ته دلشان رسوب کرده بود، فرصت پیدا کنند رذالت و پلیدی خودشان را نشان بدهند. در کربلا می‌توان دید کسانی که تسلیم ولایت نیستند، چه رذالتی در دل‌هایشان خوابیده است.

تِمام.

🪴| دوره #تنها_مسیر ۱ - اســتاد علیرضا پناهیان - جلسه هجدهم

‌ 🔻| جلسه هجدهم اطاعت از ولی خدا؛ مهمترین راه مبارزه با نفس

- - - #خلاصه_جلسه 💠 آخرین نقطۀ عرفان، ولایت است. 💠 بی «من» شدن در مقابل خدا این است که ولایت ولی خدا را بپذیری.

‌ گفتیم لازمه مبارزه با نفس این است که خدا برنامه مبارزه با نفس را طراحی کند. خدا هم برنامه‌ها را به صورت تقدیری و تکلیفی برای رشد ما تنظیم کرده است. برای اینکه با «من» یا «انانیّت» خود مبارزه کرده باشی، بایستی حتماً خداوند دستور یا برنامه داده باشد لذا این مبارزه با نفس، در واقع یعنی مقابله با منی که در مقابل معبود قرار داده است.

‌ برای اینکه رشد کنیم، باید بر خلاف دوست‌داشتنی‌های خود عمل کنیم. معنای رشد هم آمادگی بیشتر و بهتر برای ملاقات خدا است. برای ملاقات خدا، نه تنها دوست‌داشتنی‌ها را باید کنار بگذاریم، بلکه «نفس» و «من» را هم باید کنار گذاشت. برنامه این راه هم، تقوا و انگیزه آن ایمان به لقاءالله است.

‌ برای اینکه معلوم شود تا الان چقدر واقعاً از «نفس» گذشته‌ای یا نه، خداوند دستورات خودش را از طریق خلیفه‌الله ابلاغ می‌کند. اما کسی که هنوز «من» و نفس دارد، از ولی خدا تنفر پیدا می‌کند. چرا که با خود می‌گوید چرا خدا فردی را از من برتر قرار داده است؟

‌ بحث ولایت فوق‌العاده عرفانی است. آخرین نقطۀ عرفان، ولایت است و پذیرش ولایت، شرط قبولی اعمال است. کسانی که ولایت ولیّ خدا را نمی‌پذیرند، اصلاً ایمان ندارند.