۱
ما میتوانیم با دو علامت خود را محک بزنیم که آیا بر خداوند توکل داریم یا بر اعمال خود تکیه کردهایم ..
مُکاتبات؛
۱ ما میتوانیم با دو علامت خود را محک بزنیم که آیا بر خداوند توکل داریم یا بر اعمال خود تکیه کردهای
۲
۱- آیا وقتی خطایی میکنیم ناامید میشویم؟ کسی که تکیهاش بر خداوند است در همهٔ حالات کوه امید است و هر گناهی هم بکند گرچه شرمنده میشود ولی امیدش کم نمیشود؛ اما کسی که تکیهٔ او بر اعمالش است؛ به محض اینکه گناهی میکند ناامید میشود و هرگاه کار خیری انجام میدهد امیدوارتر میشود.
مُکاتبات؛
۲ ۱- آیا وقتی خطایی میکنیم ناامید میشویم؟ کسی که تکیهاش بر خداوند است در همهٔ حالات کوه امید است
۳
۲- آیا وقتی دعا میکنیم، برترین چیزها را از خداوند میخواهیم؟ آنکه تکیهاش بر عملش است وقتی از خداوند تقاضایی میکند همه چیز را نمی خواهد و فقط به تناسب کارهای خوبش، از خدا تقاضا میکند چون احساس میکند به واسطهٔ گناهانش شایستگی خواستن همه چیز ندارد. ائمه (ع) به ما آموختهاند که همواره باید بهترینها را از خدا بخواهیم و در بندگی نگاهمان به عظمت پروردگار باشد نه ضعف و نقصان و محدودیت خودمان.
مُکاتبات؛
۳ ۲- آیا وقتی دعا میکنیم، برترین چیزها را از خداوند میخواهیم؟ آنکه تکیهاش بر عملش است وقتی از خدا
برشی از کتابِ
دریاۍ بےکران .
هر هدفی تا اندازهای استعداد ما را به کار میکشد و سرمایههای ما را بارور میکند، باید در انتخاب هدف سنجید و اندیشید تا هدفی بیابیم که تمام استعدادهای نا را بارور کند و تمام نیروهای نهفته و پاهای پنهان ما را بیرون بکشد.
مُکاتبات؛
هر هدفی تا اندازهای استعداد ما را به کار میکشد و سرمایههای ما را بارور میکند، باید در انتخاب هد
انسان به خاطر معشوق میدود، هر چقدر معشوق عظیمتر و ارزندهتر باشد ناچار حرکت و کوششاش و در نتیجه سود او زیادتر خواهد شد.
رشد | علی صفایی حائری
مُکاتبات؛
لَقَـدخَلَقنَـاالإِنسَـانَفِےكَبَـدٍ!
مـا در رنـج آفریده شـدیم!
دنبالِ فرار کردن از رنج ها
و درد ها نبـاش! هــمینـہ
مُکاتبات؛
لَقَـدخَلَقنَـاالإِنسَـانَفِےكَبَـدٍ!
رنــج و درد اجـباری اســت؛
این خاصیتِ خلقت است!
رنــج یـعنـی؛
- چیزی را دوست داری، از دست بدهی!
- چیـزی را دوسـت داری، خـودت بدهـی!
- چیزی را دوست داری، به دست نیاوری!
- چیزی را دوست داری، به تو ندهندش!
- چیزی را دوســت داری، دســت نـزنـی!