هرچی بزرگتر میشم! بیشتر به این نتیجه میرسم که خدا مرحله مرحله مارو برای اتفاقات سخت زندگی اماده میکنه.
هر مرحله رو که میگذرونی، قفل مرحله بعد برات باز میشه و به اصطلاح لول آپ میشی!
رنجهای دنیا عجیبه و عجینه با وجود انسان...
تا هستیم رنج هست، البته که اتفاقهای قشنگ هم هست...
اینجوری میشه که وقتی از مرحلهای عبور میکنی که فرد دیگهای هنوز تو اون مرحلهس، با وجود اینکه سعی میکنی درکش کنی، اما اون دغدغه دیگه برات آسون به نظر میرسه و حتی گاهی خندهدار.
چون تو ردش کردی و الان با مسئله سختتری مواجهی.
اصلا مگه دنیا میذاره ما بدون مشکل باشیم؟!
برای کسی که سال اخر دبیرستانه، غصه دانشاموز کلاس سومی که هنوز نتونسته جدول ضربش رو حفظ کنه خندهداره.
چون اون درگیر انتگرال و دیفرانسیل شده، داره غصه کنکورشو میخوره.
واسه اونی که رفته دانشگاه و کنکورو رد کرده و با درسای سنگین دانشگاه مواجه شده، کنکور دیگه اهمیت خاصی براش نداره.
درسته که سطح دغدغهها عوض شده، ولی باز کسی که قبلا کنکور داده یه کنکوری رو بهتر درک میکنه.
کسی که از رنج مشابه رنج شما عبور کرده، راحتتر میتونه خودشو جای شما بذاره و درکتون کنه.
