صاحب الزمان گم کرده ام: ظاهر جمع بندی هاي بزرگان این است که حضرت دو نقص را در جامعه برطرف كردند. 👈 اول اين كه دستگاه سقیفه، قلوب مردم را به سمت دنیا هدایت کرده بود و باید معنویت از نو در اين جامعه احیا می شد كه حضرت این را احیا کردند. احیای این تجلی حضرت، در صحیفه سجاديه است. صحیفه تجلی یک حقیقت است. تجلی آن روحی معنویتی است که حضرت در تاریخ دمیده اند. ظهور اين معنويت، در صحیفه است. امام سجاد(ع) حقیقت معنویت را در تاریخ عالم و از جمله در جامعه شیعه دمیده اند که در صحیفه سجادیه ایشان ظهور پیدا می کند. البته صحيفه، نمونه ای از اين تجلي است. وقتی حالت امام را دنبال کنید مي ببینید امام طوری راه می رفتند که مردم یک هاله قدسي در اطراف امام می دیدند. نقل شده هشام بن عبدالملک، براي طواف آمد؛ مردم راهش ندادند. لذا رفت و در جاي مخصوصش نشست. امام سجاد كه آمدند؛ همه، راه را باز کردند و ايشان به آساني حجر را بوسیدند. هشام تجاهل کرد و پرسيد اين شخص کیست؟ فرزدق با زبان شعر مي گويد: او را نمی شناسی؟ تجاهل می کنی؟ «هذا الذی تعرف البطحاء وطأته - و البیت یعرفه و الحل و الحرم» اگر تو او را نمی شناسی، سرزمین مکه ايشان را می شناسد. کعبه ايشان رامی شناسد. یعنی یک هاله ای از قدس اطراف حضرت را احاطه كرده بود و همه مردم اين تقدس را می دیدند. امام می توانستند این هاله را پنهان كنند ولي برنامه امام اين بود كه به نحوي سلوک اجتماعی داشته باشند که یک هاله ای از قدس در جامعه ایجاد شود. امام جریان معنویتی ایجاد کردند که ديگر كسي نتواند به راحتی با معنویت مقابله کند. دعا هم مثل بکاء، مثل ذكر و مثل بقیه اموری كه آدم را بالا می آورد؛ اصل آن حقیقتی است که از عالم بالا می آید. باید از عالم بالا حقیقتی به نام ذكر به آدم داده شود تا ذکر واقع شود كه معصوم باید آن حقیقت را اعطا کند. امام سجاد(ع)، حقیقت دعا را در عالم ایجاد کردند. اگر صحیفه تحلیل شود؛ معلوم می شود چه حقایق قدسی در آن است. این حقايق مثل قرآن، نازله اش کلمات است. قرآن که الفاظ نیست، نازله ­اش الفاظ می شود و الفاظش هم وحی است، ولی الفاظ صرف نیست. یک حقایق متعالی است. چنان كه در روايات آمده، درجات بهشت به اندازه آیات قرآن است. قرآن حبل متصل بین ما و خداوند متعال است. «کتَابٌ أَنزَلْنَاهُ إِلَیک لِتُخْرِجَ النَّاسَ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ بِإِذْنِ رَبِّهِمْ»(ابراهيم/11) نور الهی است. حقیقت صحیفه را نيز اگر کسی بببیند؛ واقعیت این است که این حقیقت، قدس و معنویتی است که از ساحت امام سجاد(ع) تنزل پیدا کرده است. لذا اگر انسان می خواهد صحيفه بخواند بايد از امام سجاد(ع) اذن بخواهد مثل اذن دخول حرم هاي مطهر. آن چه که از امام سجاد(ع) آشکار شده و ما مي توانيم بفهمیم جمع بندی اش این است که امام(ع)، حقیقت توجه به خدای متعال را که جبهه مقابل روی آن خط کشید، احيا كردند. حضرت باب معنویت حقیقی را در مقابل جریانهای منحرف باز كردند. 👈كار ديگر ايشان، ايجاد توجه به ائمه علیهم السلام بود که محور پيدايش اين توجه، سید الشهداء (ع) است. حضرت، عاشورا را احیاء کردند و این توجه، مقدمه برنامه های بعدی است. از زمان امام سجاد(ع)، طبقه فقها و عالمان شکل می گیرد. اين طبقه گرد امام سجاد جمع می شوند و بعد با امام باقر و امام صادق(ع) همراه می شوند و از همینجا آرام آرام، طبقه فقها و تفقه در دین و معارف اهل بیت شروع می شود. تا قبل از امام سجاد عليه السلام، اعراض از اهل بیت، یک اعراض کلی بود نه این که در امور سیاسی شان به آنها رجوع نمی کردند بلکه حتي از ايشان مسئله فقهي هم نمی پرسیدند، در حالی که مرجعیت علمی ائمه محل خلاف نبود. ولی همین مسأله واضح هم مورد مناقشه قرار گرفته بود. به ظاهر رقبايي هم پیدا شده بودند و مکاتبي شكل گرفته بود. #آیت_الله_میرباقری مامنتظران حضرت مهدی عجل الله هستیم 💚 #مهـــــدویت @mahdavit313