🌿بسم الله الرحمن الرحیم🌿 #سلام_علی_آل_یاسین #گفتگوی_عصرانه #پرسش و پاسخ های مهدوی🌱 ساعت اجرا: حدود ۱۷/۳۰ سلام مهربان پدر، مهدی جان!✋🏻🌹 محتاج گرمی دستان توام، طنین دلنشین صدایت، عطر ملایم و بهشتی گریبانت، تشعشع نافذ نگاهت، و طنین پدرانه ی گام هایت ... محتاج توام پدر ... در این گفتگو سعی خواهیم کرد به پرسش های مهدوی شما پاسخی درخور تقدیم نماییم✔️ شما هم اگر سوالی دارید، مطرح کنید .. با ذکر شریف یا ابا صالح المهدی ادرکنی 🤲🏻 گفتگو را آغاز می کنیم⤵️

سولل: 👇👇 قيام مهدی عليه السلام و تشكيل حكومت واحد جهانی چگونه ممكن است؟

پاسخ: ⤵️⤵️ با سلام و عرض ادب در حالي كه در اواخر قرن نوزدهم و بخشي از آغاز قرن بيستم , غرب در تب و تاب ناسيوناليسم و نژادپرستي فرو رفته بود , و موسوليني و هيتلر به بهانه برتري نژاد , جهان را به خاك و خون مـي كـشـيـدنـد , و سياستمداران به جاي نجات انسانها , به فكر توسعه سلطه نژادي و قومي بـودنـد , ناگهان انديشه انترناسيوناليسم و لزوم تشكيل حكومت واحد جهاني در نظر برخي از دانشمندان غرب , قوت گرفت و طرحهائي در اين مورد ارائه گرديد

عـلـت پـيدايش اين فكر - و با عبارت روشن تر , علت تجديد اين انديشه كه در اقوام پيشين سابقه ديـرينه دارد - همان هيولاي مخوف جنگهاي جهاني اول و دوم بود كه به صورت وحشتناكي خود را نـشان داد , و تنها در جنگ اول جهاني حدود 9 ميليون نفركشته شد و 22 ميليون نفر معلول و ده ميليون نفر مفقود الاثر شدند , و تلفات جنگ دوم جهاني بسيار وحشناك تر از جنگ نخست بود . اين نبردهاي جهان , عملا ثابت كرد كه وجود مرزهاي مصنوعي ميان ملت ها , عامل جنگ و نبرد و مايه خونريزي و بدبختي است , همچنانكه ناسيوناليسم افراطي و نژادپرستي همين عواقب مشابه را نيز دربردارد .

تأسيس جامعه ملل پس از جنگ جهاني اول - كه در آن 26 كشور عضويت داشتند - ويا تأسيس يك جامعه جهاني به نام سازمان ملل متحد , و اتحاديه هاي بين المللي وابسته به آن , پرتوي از فكر تاسيس حكومت واحد جهاني است كه هنوز به صورت يك فكر و انديشه در ميان متفكران مطرح مي باشد . گـروهـي از متفكران پيش بيني مي كنند كه ممكن است سازمان ملل متحد كه به صورت يك پـارلمان جهاني است , درآينده بصورت مركز يك حكومت واحد جهاني را پي ريزي كرده اند , و در اين مورد , ازيك قوه مقننه , و يك قوه مجريه , و يك قوه قضائيه گزارش مي دهند .

ايـن گـروه در اعلاميه اي كه در كنگره توكيو در سال 1963 منتشر كرده اند يادآورشده اند كه چـون صـلح دائمي هرگز بوسيله عهدنامه ها و پيمانها عملي نمي شود و سازمان ملل متحد به خاطر اينكه فاقد قوه اجرائي است , مصوبات او از دائره پند و اندرز فراتر نمي رود , از اين جهت براي صلح دائمي و حفظ شرف و خون و مال انسانها چاره اي جز تشكيل يك حكومت واحد جهاني نيست . ايـن گـروه بـراي پـيـاده كـردن اين انديشه طرحي را پيشنهاد كرده و مي گويند : براي تشكيل حكومت واحد جهاني , لازم است امور زير تحقق يابد.👇

- پارلمان جهاني . در ايـن نـقطه , همه كشورهاي جهان بايد در آن عضويت داشته باشند , و نماينده پرجمعيت ترين كشورها , بيش از كشورهاي ديگر راي خواهد داشت. - ارتش جهاني . هـدف از تـشـكـيل آن , حفظ صلح جهان است و اين قدرت در اختيار شوراي عالي اجرائي قرار خواهد گرفت. - شوراي عالي اجرائي . اين شورا , قوه مجريه پارلمان جهاني خواهد بود. - ديوان دادگستري بين المللي چنين گردهمائي ها و طرح ها و پيشنهادها , همگي حاكي است كـه مـتـفكران در آستانه پذيرش امكان تحقق يك حكومت واحد جهاني هستند كه در گذشته به صورت يك تز ممتنع و محال تلقي مي شود . در حـالـي كـه چـنين انديشه ها و طرح هائي مايه خوشوقتي است , ولي بطور مسلم , بشرامروز با اخـلاق مـادي كـه دارد , مـوفق به تشكيل چنين حكومت واحد جهاني نخواهد شد ,

زيرا پيشنهاد دهـنـدگان و طراحان و مجريان و داوران همه و همه , مردمي هستند كه روح خودخواهي و خودمحوري بر آنها حاكم بوده و هرگز در درون خود عشق به انسان ها را احساس نمي كنند . اگر در آغاز كار هم حسن نيتي داشته باشند , در اثناءكار , خودخواهي , مقام خواهي , نژادگرائي و دهـهـا عامل ديگر اخلاق مادي , آنان رامنحرف كرده , و سرانجام اين طرح به سرنوشت جامعه مـلـل و سـازمـان ملل متحد كنوني دچار مي شود , و به صورت يك عروسك طلائي در دست ابرقدرت ها درمي آيد

⬅️ و تا يك نوع معنويت , پاكي , تقوي , خداترسي , ايمان به خدا و سراي ديگر , درطراحان و موسسان و مـجـريـان حـكـومت واحد جهاني پديد نيايد , هيچ گاه اين طرح هاي خوش خط و خال , نتيجه نمي بخشند . و سرانجام ابزاري مي شود در دست ابرقدرت ها , آن هم براي محو حقوق مستضعفان و ملت هاي ضعيف و ناتوان جهان .

ولي به حكمِ باش تا صبح دولتش بدمد , اين انديشه , نشانگر يك نوع ياس ونوميدي در متفكران و انـديـشـمـنـدان جـهان نسبت به كليه سازمانهاي بشري و تشكيلات مادي است كه مدتها است مـتفكران ما چشم اميد به آنها دوخته اند و درمان دردهاي خود را از آن مي طلبيدند , در حالي كه اگر اين نوع سازمان ها مايه درد و رنج نباشد , منبع خير و بركت نيست و بايد به همگي آنها گفت : مرا به خير تو اميد نيست , شر مرسان.