#کلام_امیر 💢 بخش پنجم نامه ۲۸ : موضع امیرالمؤمنین (ع) در مورد عثمان ♦️ نامه اى از آن حضرت (ع) در پاسخ معاويه و اين از بهترين نامه هاى امام (ع) است: 🔹سپس، از ماجراى من و عثمان سخن گفتى. بايد پاسخ اين پرسش را به تو داد كه خويشاوند او هستى. 🔹حال بگو، كدام يك از ما در حق عثمان بيشتر دشمنى كرد و به كشتن او مردم را راه نمود آيا آنكه خواست به ياريش برخيزد ولى عثمان خود نخواست و گفتش در خانه ات بنشين و از يارى من دست بدار يا آنكه عثمان از او يارى خواست ولى او درنگ كرد و اسباب هلاكت او مهيا داشت تا قضاى الهى بر سر او آمد؟ 🔹 به خدا سوگند، «خدا مى داند چه كسانى از شما مردم را از جنگ بازمى دارند و نيز مى شناسد كسانى را كه به برادران خود مى گويند: به نزد ما بياييد و جز اندكى به جنگ نمى آيند.» 🔹من نمى خواهم اكنون به سبب خرده گرفتنم از اعمال بدعت آميز او پوزش بطلبم. 🔹گناه من اين است كه او را راه نموده ام و ارشاد كرده ام. بسا كسى را ملامت كنند كه او را گناهى نيست. «"و قد يستفيد الظنة المتنصّح" گاه اتفاق افتد كه نصيحت گر خود در معرض بدگمانى افتد.» 🔹«تا آنجا كه بتوانم قصدى جز به صلاح آوردنتان ندارم. توفيق من تنها با خداست، به او توكل كرده ام و به درگاه او روى مى آورم.»   📚 نهج البلاغه - بخش پنجم نامه ۲۸ ♦️♦️♦️♦️♦️♦️ ✍ شرح مختصر : 🔹امام(ع) در اين بخش از نامه خود به پاسخ يکى ديگر از ايرادات يا صحيح تر سفسطه هاى معاويه پرداخته است . 🔹تاريخ اسلام گواهى مى دهد که نسبتى را که معاويه به على(ع) داد که در خون عثمان شرکت داشته و يا دفاع لازم را از او نکرده نسبت دروغى بود که براى فريب مردم ساخته بود و در همين راه از پيراهن خونين عثمان براى برانگيختن توده هاى نا آگاه بر ضد على(ع) بهره گرفت در حالى که امام(ع) کراراً به عثمان نصيحت کرده بود که اشتباهات خود را اصلاح کند، بيت المال را در ميان بنى اميّه و اطرافيانش تقسيم ننمايد و پست هاى مهم اسلامى را به دست آنها نسپارد و به درد دل مردم گوش فرا دهد که متأسفانه عثمان هرگز نپذيرفت. 🔹على(ع) به هنگام هجوم توده هاى خشمگين مردم به خانه عثمان فرزندان خود را براى دفاع از او فرستاد ، درحالیکه معاويه قدمى براى حمايت از عثمان برنداشت با اينکه عثمان به او نامه نوشته بود و از او خواسته بود که با لشگرى از شاميان به دفاع از او برخيزد. 🔹جالب است بشنويد هنگامى که معاويه بر مسند خلافت نشست، روزى به ابوالطفيل، صحابى معروف گفت: تو از قاتلان عثمان نبودى؟ ابوالطفيل گفت: نه ولى او را يارى هم نکردم. معاويه گفت: چرا يارى نکردى؟ ابوالطفيل گفت: هيچ يک از مهاجران و انصار او را يارى نکردند معاويه گفت: بر همه آنها واجب بود که عثمان را يارى کنند. ابوالطفيل گفت: تو با اين لشگرى که در شام داشتى چرا نيامدى تا او را يارى کنى. معاويه گفت: همين که من امروز خون خواهى او مى کنم يارى اوست. ابو الطفيل خنديد و گفت: کار تو و عثمان همانند چيزى است که شاعر مى گويد: تو در حيات من هيچ خدمتى به من نکردى ولى بعد از مرگم مى خواهى بر من گريه کنى 🔹آنگاه امام(ع) به عنوان تأکيد و توضيح آنچه در جمله هاى قبل آمد مبنى بر اينکه معاويه به دعوت عثمان براى ياريش هرگز گوش نداد و حالا ديگران را سرزنش مى کند ، به آیه ۱۸ سوره احزاب اشاره می نماید . استفاده امام(ع) از اين آيه شريفه اشاره به اين دارد که اگر تو (معاويه) در برابر مردم در مورد جريان قتل عثمان پرده پوشى کنى، از خدا مخفى نمى ماند که وى از تو يارى طلبيد و هرگز به سراغش نيامدى (و از قتل او خوشحال شدى) شايد خلافت به تو برسد. البتّه معاويه که يک سياست باز حرفه اى بود مى دانست چنانچه به دفاع از عثمان بپردازد، مقابل مهاجران و انصار قرار گرفته و اين معنا براى او در آينده گران تمام میشود به همين دليل اعتنايى به دعوت عثمان براى يارى نکرد، هرچند به حسب ظاهر با او هم پيمان بود. 🔹ممکن است شبهه شود که آيه شريفه که درباره موضع گيرى منافقان در برابر پيغمبر(ص) سخن مى گويد مدح ضمنى براى عثمان محسوب میشود، چون او به پيامبر(ص) تشبيه شده است. ولى جمله هاى بعد نشان میدهد که اين تشبيه فقط ناظر به تشبيه معاويه به منافقان بوده و تشبيه در يک جهت است . 🔹از آنجا که امام(ع) پيش از اين حادثه بارها از عثمان در برابر کارهاى ناروايش انتقاد مى کرد و کراراً او را نصيحت و ارشاد مى فرمود که دست از اين اعمال بردارد و در برابر مردم حاضر شود، درد دل مردم را بشنود و به خواسته هاى حق آنها پاسخ گويد. اين امور بهانه اى به دست معاويه و امثال او داد که تو مردم را بر ضد عثمان به شورش واداشتى. امام(ع) مى فرمايد: اگر ارشاد و نصيحت که مصداق بارز امر به معروف و نهى از منکر است گناه محسوب مى شود من به اين گناه اعتراف مى کنم ولى هيچ مسلمان با ايمانى چنين کارى را گناه نمى داند، بلکه از فرايض مسلم اسلام می شمرد

#کلام_امیر 💢 فتنه در نهج البلاغه ♦️فتنه چیست؟ 🔹فتنه در لغت، به معنای امتحان، ابتلاء و آزمایش و در اصل، به معنای قرار دادن طلا در آتش، برای ظاهر شدن میزان خوبی آن از بدی است و به گفته بعضی، گذاشتن طلا در آتش برای خالص شدن از ناخالصی‌ها است. 🔹این واژه و مشتقات آن در قرآن مجید بارها ذکر شده و در معانی گوناگون به کار رفته است. 🔹گاهی به معنای آزمایش و امتحان (سوره عنکبوت / آیه 2)، 🔹گاه به معنای فریب دادن (سوره اعراف / آیه 27)، 🔹گاه به معنای بلا و عذاب (سوره ذاریات / آیه 13)، 🔹گاه به معنای گمراهی (سوره مائده / آیه 41) 🔹و گاه به معنای شرک و بت پرستی؛ 🔹 ولی ظاهراً تمام این معانی، به همان مفهوم اصلی فتنه باز می گردد؛ زیرا این واژه در هر موردی که نوعی فشار و شدت وجود داشته باشد به کار می‌رود؛ مانند امتحان و عذاب و فریب و نیرنگ که معمولاً تحت فشار و شدت هستند و همچنین شرک که متضمن نوعی فشار و شدت است. (تفسیر نمونه جلد 2، صفحه 21)   🔹اما مراد ما از فتنه. به معنای آشوب اجتماعی و بررسی علل و عوامل آن می‌باشد که به بررسی آن از نهج البلاغه شریف می پردازیم و برای پیشگیری از طولانی شدن مطلب ، تنها به ذکر آدرس خطبه ها و حکمتها بسنده می کنیم : 1⃣ شناخت فتنه‌ها (خطبه۹۳) 💥 فتنه‌ها با حق شباهت دارند. 💥 فتنه‌ها با گذشت زمان مورد شناسایی قرار می‌گیرند. 💥 فتنه‌ها چون گردبادها می‌چرخند. 💥 فتنه‌ها در بعضی شهرها حادثه می‌آفرینند 2⃣ علل پیدایش فتنه‌ها 💥 هوا پرستی (خطبه 50) 💥 بدعت گذاری در احکام آسمانی (خطبه 50) 💥 خِلط حق و باطل (خطبه 50) 💥حسادت (خطبه ۳۳ بند ۳) 💥 جهل و دنیا زدگی (خطبه ۱۰۳ بند 2 و ۳) 3⃣ اوصاف فتنه گران 💥 دشمن‌ترین آفریده‌ها نزد خداوند و بدترین انسان‌ها (خطبه۱۷) 💥 ضربات شدید و غارتگری اندک دارند (خطبه۱۰۲) 💥 فریب مردم با سوگند و تظاهر به ایمان (خطبه۱۵۱) 💥 حرام خدا را حلال می‌کنند (خطبه۱۵۶) 💥 با فراوانی نعمت‌ها بدون اجبار دروغ می‌گویند (خطبه۱۸۷) رهبری فتنه‌گر، سنت را می‌میراند و بدعت را زنده می‌گرداند (خطبه۱۶۴) 4⃣ نتیجه و پیامدهای فتنه  💥 فتنه میوه تلخ بدعت هاست (خطبه۹۲) 💥مانع رشد و پیشرفت جامعه هستند.(حکمت۲۷۲) 💥 از قرآن جز نشانی، و از اسلام جز نامی، باقی نخواهد ماند (حکمت۳۶۹) 💥دسته‌جات مختلف به جان یکدیگر یورش آورند، آنها که سرپا ایستاده‌اند درو شوند و آنها که زمین افتاده‌اند لگدمال گردند. (خطبه ۱۰۱ بند ۲) 💥 روزگاری است که ضربات شمشیر بر مومن آسانتر از یافتن مال حلال است ... و روزگاری که بلاها شما را می‌گزد، چونان گزیدن و زخم کردن دوش شتران از پالان... (خطبه ۱۸۷ بند ۱) 💥 ستمگران به سخن می آیند ... چنان ویران گرند که تندرست‌ها، بیمار، و مسکن گزیدگان کوچ می‌کنند... (خطبه ۱۵۱ بند ۳) 5⃣ راه‌های پیشگری و رفع فتنه 💥 فلسفه بعثت پیامبران، به دلیل گرفتار بودن مردم در فتنه‌ها است. (خطبه های ۲، ۷۲، ۸۹ و ۹۵) 💥 استمداد از خدا و پناه بردن به او در فتنه‌های گمراه کننده (حکمت۹۳) 💥 ولایت پذیری (خطبه ۵و۱۵۴) 💥 شناخت واقعی از جبهه حق و باطل (خطبه۵۰) 💥 رعایت تقوی الهی (خطبه۱۸۳) 💥 اطاعت از رهبری (خطبه۱۵۴)  💥بهره گیری از علوم امام علیه السلام (خطبه۱۸۹) 💥 الگو پذیری (خطبه۲۲۸) 💥 تشخیص حق از باطل به هنگام فتنه و دفاع از حق (حکمت۱و۱۵و۱۸) 💥 همراهی و پناه بردن به اهل بیت علیهم السلام (خطبه ۹۳) 6⃣ اوصاف جهادگران علیه فتنه 💥 مردمی با آنان جهاد می‌کنند که در نظر متکبران خوار و در روی زمین گمنام و در آسمان‌ها معروفند. (خطبه 102 بند ۲) 💥 سپاهیانی که نشانه خشم و انتقام الهی هستند بی‌گرد و غبار و صدایی به بصره حمله خواهند کرد. (خطبه 102 بند ۲) 💥 چونان شمشیرها صیقل می خورند (خطبه ۱۵۰ بند ۲) 💥 دیده‌هاشان با قرآن روشنایی گیرد (خطبه ۱۵۰ بند ۲) 💥 در گوش‌هاشان تفسیر قرآن طنین افکند (خطبه ۱۵۰ بند ۲) 💥 در صبحگاهان و شامگاهان جام‌های حکمت سر می‌کشند (خطبه ۱۵۰ بند ۲)