مُرَمَّل

يک ثانيه بی شراب نتوانم زيست در مذهب ما حلال تر از مِی نيست

مُرَمَّل

جامی بده لب به لب، خرابم ساقی از مشتريان خوش حسابم ساقی

مُرَمَّل

ساقی بده باده ایی كه گيرا باشد از خُم كهنسال تولا باشد

مُرَمَّل

ساقی بده باده ایی كه روشن باشد خوشرنگ و زلال و مردافكن باشد

مُرَمَّل

زُهاد پر از افاده را دلخور كن با نام خدا پياله ها را پر كن

مُرَمَّل

بد مستي ِ من قصه‌ی پر دنباله است زيرِ سرِ باده ایی صد و ده ساله است

مُرَمَّل

اين بزم مرا اهل سخن می سازد تنها مِی كوثری به من می سازد

مُرَمَّل

من معتقدم باده سرشتی دارد انگور نجف طعم بهشتی دارد

مُرَمَّل

مِی داخل خُم سینجلی می‌گوید قُل می زند،علی علی می‌گوید

مُرَمَّل

هُوهُویِ تمام خمره‌ها را بشنو تفسير شگرف «هل اتي» را بشنو

مُرَمَّل

با تلخی اين دُرد، رطب می‌چسبد با حال خوشم توبه عجب می‌چسبد

مُرَمَّل

گويم به تو حرف عشق بی پرده علی اين شور، مرا به رقص آورده علی