eitaa logo
مصلی گرام
153 دنبال‌کننده
18.4هزار عکس
21.9هزار ویدیو
176 فایل
مشاهده در ایتا
دانلود
زمان: حجم: 1.29M
🛑 برای جبران خشونت چه کار کنیم؟ 👈🏻 در حق فرزندمون خشونتی انجام دادیم یا به واسطه‌ی خشونت‌‌ورزی فضای خونه ناامن شده، در این موقعیت باید چه کار کنیم؟ (این صوت کوتاه، به صورت اجمالی در پاسخ به سوالی است که در این مورد مطرح میشه) ▪️ ▪️ (برای دیگران هم ارسال کنید) | عضو شوید 👇 https://eitaa.com/mohsensadeqhzadeh
( قسمت نوزدهم)👇🏻 خشونت شخصیتی (۱) در این بخش، درباره شخصیت صحبت می‌کنیم و به مواردی اشاره می‌کنیم که موجب ناامنی کودک می‌شوند. ✔️ مظلوم‌نمایی این رفتار بیشتر در مادرها دیده می‌شود، اما متأسفانه در حال حاضر در پدرها هم وجود دارد. مثل شکستن خود در برابر کودک برای مثال، زمانی که کودکی مادرش را می‌زند و مادر به‌صورت ساختگی شروع به گریه می‌کند و می‌گوید: "ببین، مامان رو زخمی کردی!" این یک نوع مظلوم‌نمایی است. این رفتار از موارد ساده شروع می‌شود و می‌تواند به شکل‌های بسیار بدتری نیز تبدیل شود. با این رفتارها، والدین می‌خواهند به کودک نشان دهند که "ببین، من چقدر ستم کشیده‌ام فقط به خاطر تو." این نوع رفتار باعث ایجاد احساس گناه در کودک می‌شود. بیشترِ ما والدینی داشتیم که در این مسیر مظلوم‌نمایی می‌کردند و خودمان با احساس گناه بزرگ شدیم. ادامه دارد... | عضو شوید 👇 https://eitaa.com/mohsensadeqhzadeh
( قسمت بیستم)👇🏻 خشونت شخصیتی (۲) استفاده ابزاری از کودک در مناقشات همسران هر پدر و مادری که می‌گوید هر کاری می‌کنم به خاطر بچه‌ام است و اگر به او پرخاش کنم به خاطر خودش است، به نوعی کودک را به کیسه خاکریز مشکلات خود تبدیل کرده است. پدر و مادر به یکدیگر تیراندازی می‌کنند و کودک را وسط می‌گذارند؛ هر چه تیر است، به کودک می‌خورد. بچه‌ها را نسبت به طرف مقابل، چه پدر و چه مادر، بدبین نکنید. خیلی می‌بینیم که والدین با باج‌های عاطفی، کودک را به طرف خود می‌کشند؛ با خریدن‌های افراطی یا محبت‌های بی‌موقع، کودک را به اردوگاه خود می‌کشند: "بیا پیش من، مامان یا بابا رو ول کن." زمانی که دعوای ما پیش می‌آید، باید احترام به یکدیگر را فراموش نکنیم. و زمانی که کودک از دعوای ما ناراحت می‌شود، باید با صداقت بگوییم: "آره، ما کمی ناراحتیم، مامان تو بهترین مادر دنیا است و پدر تو بهترین پدر دنیا است، ولی ما کمی از دست هم ناراحت هستیم." به این شکل، با تأیید هر دو طرف، از کودک به‌عنوان ابزار استفاده نخواهد شد. پی‌نوشت: این موضوع حتی در مورد طلاق هم صدق می‌کند. تا جایی که ممکن است نباید طرف مقابل را در ذهن کودک تخریب کرد چون او برای همیشه پدر یا مادر فرزند ماست. ادامه دارد ... | عضو شوید 👇 https://eitaa.com/mohsensadeqhzadeh
(قسمت بیست و یکم)👇🏻 خشونت شخصیتی (۳) یکی از مشاوران خانواده نقل می‌کنه: در یکی از مراجعات بسیار حاد، استفاده ابزاری از فرزندان در مناقشات را مشاهده کردیم. خانواده‌ای که برای دختر ۲۴ ساله‌شان مشکل داشتند. در حالی که پدر و مادر با هم زندگی می‌کردند و هیچ‌کدام حاضر به جدایی نبودند، پدر به دخترش می‌گفت: "دعا کن مادرت بمیره، من برایت یک خانه مستقل می‌خرم" و مادر هم می‌گفت: "دعا کن پدرت بمیره، من برایت یک ماشین آخرین مدل می‌خرم!" این دختر به جایی رسیده بود که تصمیم داشت آدم‌کشی استخدام کند تا هر دو را بکشد و آرزو می‌کرد که هر دو بمیرند تا از این وضعیت راحت شود. تا زمانی که زن بودن را مقدم بر مادر بودن و مرد بودن را مقدم بر پدر بودن بدانیم، از بچه‌ها به‌عنوان ابزار استفاده خواهیم کرد. این دختر تنها و تنها به‌خاطر منیت‌های پدر و مادرش از بین رفت. ادامه دارد ... | عضو شوید 👇 https://eitaa.com/mohsensadeqhzadeh
( قسمت بیست و دوم)👇🏻 خشونت شخصیتی (۴) یکی دیگر از مصادیق خشونت شخصیتی، عدم افتخار به بچه‌هاست. چه نگاه و احساسی به فرزندمان داریم؟ آیا به وجود او افتخار می‌کنیم؟ ایده‌آل‌گرایی، کمال‌گرایی و نمره بیست خواستن، مانع از این می‌شود که بتوانیم به فرزند خود افتخار کنیم. فرزند ما هر طور که باشد، باید با افتخار به او نگاه کنیم. او زیباترین، جذاب‌ترین و بهترین هدیه‌ای است که خداوند به من داده. قبلاً هم اشاره کرده‌ایم که باید به تمام وجود و ماهیت فرزندمان افتخار کنیم تا او یاد بگیرد به خودش افتخار کند. همین که هست، باید باعث افتخار پدر و مادرم باشد. اشتباه نکنید، منظور از این موضوع خودشیفتگی نیست؛ بلکه این است که این دو عظمت (پدر و مادر) به وجود من افتخار می‌کنند. این احساس باعث رضایتمندی از خود می‌شود. ادامه دارد ... | عضو شوید 👇 https://eitaa.com/mohsensadeqhzadeh
(قسمت بیست و سوم)👇🏻 خشونت شخصیتی (۵) چه کنیم که خشونت شخصیتی نداشته باشیم؟ ✔️ اقتدار (که در بحث امنیت توضیح داده شد) ✔️ ارتباط مؤثر ✔️ واقعیت‌گرایی در مقابل ایده‌آل‌گرایی ✔️ تأیید وجود کودک و نقد عمل متأسفانه ما معمولاً برخلاف این موارد عمل می‌کنیم؛ وجود فرزند خود را نقد می‌کنیم و عمل او را تأیید و تشویق می‌کنیم. به همین دلیل نمی‌توانیم ارتباط خوبی برقرار کنیم. ما به‌راحتی لقب‌ها را به بچه‌ها نسبت می‌دهیم. در ارتباط مؤثر، نقد کردن باید با تأیید طرف مقابل شروع شود. وقتی که ابتدا طرف مقابل را تأیید می‌کنیم، مقاومت‌ها شکسته می‌شود و پذیرش مشکلات نیز بیشتر می‌شود. اما وقتی با تکذیب و عیب‌جویی شروع کنیم، مقاومت به وجود می‌آید و حتی شنیدن طرف مقابل هم متوقف خواهد شد. ادامه دارد ... | عضو شوید 👇 https://eitaa.com/mohsensadeqhzadeh
(قسمت بیست و چهارم)👇🏻 خشونت آموزشی (۱) هر نوع آموزش زودهنگام برای بچه‌ها یه جورایی خشونت آموزشی محسوب می‌شه و باعث ناامنی درونی‌شون می‌شه. بیشتر بچه‌هایی که پیش ما میان و مشکل دارن، یه چیزی که توشون پیدا می‌کنیم اضطراب آموزشیه. یکی از نشونه‌هاش اینه که زیاد سؤال می‌پرسن و وابستگی زیادی به تلویزیون و کامپیوتر دارن. مغز دو تا نیمکره داره، راست و چپ. نیمکره‌ی راست مربوط به احساسات، شهود و خلاقیته که تو ۶ سال اول زندگی فعاله. از ۶ سالگی به بعد، نیمکره‌ی چپ که مسئول تحلیل و منطقِ، کم‌کم شروع به کار می‌کنه و تو ۷ سالگی غالب می‌شه. البته این‌طور نیست که نیمکره‌ی راست از کار بیفته، بلکه از این سن به بعد، احساس و منطق توی تعادل قرار می‌گیرن. واسه همینه که همیشه می‌گیم بچه‌های زیر ۶ سال هنوز عقل کامل ندارن. نه این که اصلاً عقل نداشته باشن، بلکه تو این سن نیمکره‌ی راست که بیشتر احساسیِ، فعاله و هنوز منطق و تعقل به اندازه‌ی کافی رشد نکرده. حالا وقتی ما تو این سن، آموزش‌های زودهنگام و انتزاعی رو شروع می‌کنیم، داریم به نیمکره‌ی چپ مغز بچه‌ها فشار میاریم. این نوع آموزش‌ها بهتره بعد از ۷ سالگی شروع بشه. ادامه دارد... | عضو شوید 👇 https://eitaa.com/mohsensadeqhzadeh
(قسمت بیست و پنجم)👇🏻 خشونت آموزشی (۲) آموزش‌هایی که امروزه در جامعه ما به یک هنجار تبدیل شده‌اند، اغلب زودهنگام هستند و فشار زیادی به سیستم مغزی کودکان وارد می‌کنند. در سنین زیر ۶ یا ۷ سال، مغز هنوز آمادگی لازم را ندارد، زیرا نیمکره منطقی فعال نشده و شبکه‌های عصبی به‌طور کامل شکل نگرفته‌اند. در نتیجه، این نوع آموزش‌ها باعث آشفتگی، اضطراب و احساس ناامنی در کودک می‌شوند. برای کودکان زیر ۶ سال، یادگیری مهم‌تر از یاد دادن است. وقتی ما بر آموزش مستقیم تمرکز می‌کنیم، در واقع به مغز کودک فشار وارد کرده و او را دچار استرس و ناامنی می‌کنیم. در سال‌های مدرسه نیز تأکید بیش از حد بر نمره، رتبه‌بندی، مقایسه و رقابت، خود نوعی خشونت آموزشی محسوب می‌شود. در واقع، امتحان ذاتاً می‌تواند منجر به احساس ناامنی شود که خوشبختانه در حال حذف از سیستم آموزشی است. چگونه از خشونت آموزشی جلوگیری کنیم؟ راهکار اصلی، تقویت یادگیری از طریق بازی است. هرچه کودکان، به‌ویژه زیر ۶ سال، بیشتر بازی کنند و فرصت تجربه در محیط را داشته باشند، احساس امنیت بیشتری خواهند داشت و اضطراب آموزشی آن‌ها کاهش می‌یابد. ادامه دارد... | عضو شوید 👇 https://eitaa.com/mohsensadeqhzadeh
(قسمت بیست و هشتم)👇🏻 خشونت جنسی (۳) اطلاعات زودهنگام جنسی در حال حاضر، در بسیاری از خانواده‌ها ماهواره وجود دارد یا کودکان از منابع دیگری مثل شبکه‌های اجتماعی، گوگل و ... اطلاعات دریافت می‌کنند. بعضی از صحنه‌هایی که یک کودک نباید ببیند، برایش به نمایش در می‌آید و این موضوع باعث وحشت او می‌شود. مواردی بوده که والدین بی‌مبالات بوده‌اند یا تلویزیون و موبایل در دسترس بوده و کودک صحنه‌هایی را دیده و دچار اضطراب شده است؛ تا جایی که نیاز به مراجعه به روانپزشک پیدا کرده‌اند. اطلاعات زودهنگام جنسی برای کودک امنیت روانی او را تهدید می‌کند. فکر نکنید که خوب است که کودک همه چیز را بداند. باید دانش خود را افزایش دهیم و از دادن اطلاعات زودهنگام به بچه‌ها پرهیز کنیم. بعضی از والدین، به ویژه پدرها، اعتقاد دارند که باید همه چیز را به بچه‌ها آموزش داد، ولی خیر! همه چیز را در هر زمان و مکان نباید به کودک گفت و یاد داد، بلکه این آموزش‌ها باید به‌طور کارشناسی و با توجه به شرایط انجام شود. ادامه دارد ... | عضو شوید 👇 https://eitaa.com/mohsensadeqhzadeh
( قسمت بیست و نهم) 👇🏻 خشونت اقتصادی (۱) اولین نوع ناامنی اقتصادی در خانواده این است که را ترویج دهیم. در خانه‌ها چه صحبت‌هایی رایج است؟ "نداریم"، "نیست"، "گران می‌شود"، "قحطی می‌شود" و... این صحبت‌ها کودک را ناامن می‌کند. امروزه دغدغه‌ی بسیاری از بچه‌ها این است که؛ - آیا پدرشان پول دارد یا نه؟ - آیا پول پدر تمام شده است؟ - اگر تمام شده باشد، چه می‌شود؟ - و ... پدر و مادر باید را در خانه حاکم کنند. تفکر وفور نه به معنی خوش‌خیالی و گول زدن خود، بلکه به معنی ایجاد امنیت است. پی‌نوشت: همه آنچه گفته شد مربوط به کودک است. بعد از کودکی برخی از ملاحظات و روش‌ها تغییر می‌کنند. اما در ایجاد تفکر وفور و جلوگیری از تفکر ندرت تغییری نداریم. ادامه دارد ... | عضو شوید 👇 https://eitaa.com/mohsensadeqhzadeh
(قسمت سی‌ام)👇🏻 خشونت اقتصادی (۲) استاد سلطانی تعریف می‌کنن که: «بعد از زلزله بم، یک کلاس مربیگری در بم داشتیم. طبیعتاً همه افسرده و ناراحت بودند، اما در بین آن‌ها یک خانم بود که معلوم بود بمی نیست و بسیار شاد و سرحال بود. در یک آنتراک از او پرسیدم که چگونه اینقدر شاد و سرحال است در حالی که فضای آنجا آدم‌ها را له می‌کرد؟ او پاسخ داد که به دلیل شغل همسرش به بم آمده و این شادی را مدیون پدرش می‌داند. پدرش یک کشاورز ساده در شهسوار بود. شب‌ها که به خانه می‌آمد، همه فرزندان را جمع می‌کرد و می‌گفت: «بچه‌ها، آن زیر پله را می‌بینید؟ آنجا پر از پول است، هیچ کس به اندازه ما پول ندارد.» او گفت که ما می‌دانستیم که آنجا هیچ پولی نیست و فقط وسایل و بیل و کلنگ وجود دارد، اما هنوز هم مطمئن هستم که اگر جایی به مشکل بخورم، پدرم از زیر پله پول می‌آورد.» این بحث بسیار زیباست و ادامه دارد ... | عضو شوید 👇 https://eitaa.com/mohsensadeqhzadeh
(قسمت سی و پنجم)👇🏻 خشونت‌های رسانه‌ای (۱) ما در مقابل خشونت سه کار می‌کنیم: ۱.خشونت را در داخل خانواده مدیریت می‌کنیم. ۲.خشونت را کاهش می‌دهیم. ۳. جلوی خشونت را می‌گیریم و فضا را امن می‌کنیم. ما کودک را مقاوم می‌کنیم، چون به هیچ وجه نمی‌توان خشونت، حتی از نوع خانوادگی را، به صفر رساند. پس بچه‌ها باید مقاوم شوند. از نفوذ خشونت‌های خارج از خانه جلوگیری می‌کنیم. یکی از وظایف مهم والدین، ایزوله کردن خانواده در برابر ناامنی‌های خارجی است. مهم‌ترین عامل نفوذ خشونت به خانواده، رسانه است؛ اعم از تلویزیون، ماهواره، اینترنت و مطبوعات. در خانه چه می‌بینیم؟ چرا این‌قدر تلویزیون روشن است؟ آیا باید بچه‌ها در معرض همه‌ی اخبار قرار بگیرند؟ وظیفه‌ی رسانه این است که اخبار را منتقل کند، ولی آیا وظیفه‌ی ما والدین هم این است که فرزندانمان را در معرض همه‌ی این اخبار قرار دهیم؟ خیر. یکی از وظایف والدین، محافظت روانی از خانواده است. آیا همه‌ی سریال‌ها و برنامه‌ها و کلیپ‌ها را بچه‌ها باید ببینند؟ ادامه دارد ..‌. | عضو شوید 👇 https://eitaa.com/mohsensadeqhzadeh