بسمه‌تعالی جناب آقای مهندس سعید اوحدی ریاست محترم بنیاد شهید و امور ایثارگران با سلام و احترام شهادت مظلومانه جانباز معزز، شهید حاج قاسم علیزاده – جانباز نخاعی سرافراز از خراسان رضوی – را به جنابعالی، خانواده محترم ایشان و جامعه بزرگ ایثارگران تسلیت عرض می‌کنیم. این فقدان تلخ، و نوای دردمندانه همسر این شهید نخاعی قبل از شهادت شهید، نه یک حادثه منفرد، بلکه نشانه‌ای دردناک از نقص جدی در نظام مراقبت و حمایت درمانی از جانبازان است؛ نقصی که با فلسفه وجودی بنیاد و نیز با سخنان اخیر جنابعالی درباره ضرورت تحول در حوزه توانبخشی در تضاد آشکار قرار دارد. طبق قوانین و اسناد بالادستی و مرتبط خصوصا مواد ۱۲ الی ۲۰ قانون جامع خدمات‌رسانی به ایثارگران و همچنین اساسنامه مراکز جامع توانبخشی، بنیاد موظف است: ۱) سلامت جسمی و روانی ایثارگران را حفظ و ارتقا دهد، ۲) خدمات درمانی و توانبخشی «مستمر و قابل دسترس» ارائه کند، ۳) مراکز تخصصی توانبخشی، نگهداری سالمندان و مراقبت پسادرمان را توسعه و فعال نگه دارد، ۴) عوارض مزمن و نیازهای دوران سالمندی جانبازان را پیگیری و مدیریت کند. مراکز جامع توانبخشی دقیقاً برای چنین روزهایی ایجاد شده‌اند؛ برای زمانی که جانبازان پس از سال‌ها رنج جسمی و روانی، نیازمند مراقبت شبانه‌روزی، پیگیری درمان، توانبخشی مستمر و حمایت دوران سالمندی هستند. این یک مطالبه تازه نیست؛ بلکه حق قانونی، شرعی و انسانی جانبازان است که سال‌ها بر زمین مانده است. با وجود تصریح صریح قانون، بخش مهمی از این مراکز در سال‌های اخیر از مسیر اصلی خود دور شده‌اند؛ برخی دچار کمبود خدمات‌اند، برخی کاربری غیرمرتبط یافته‌اند و برخی عملاً از چرخه خدمت‌رسانی خارج شده‌اند. این مراکز برای «درآمدزایی» یا «هتل‌سازی» ایجاد نشده‌اند؛ چنین تغییر کاربری‌هایی انحراف از مأموریت قانونی و تهدیدی جدی برای سلامت و کرامت ایثارگران است. نمونه دردناک این روند، شرایطی است که در نهایت به شهادت جانباز معزز علیزاده انجامید؛ وضعیتی که می‌توانست با عملکرد درست مراکز جامع درمانی، مسیر دیگری پیدا کند. در کنار این مشکلات، متأسفانه هر بار که انجمن‌های ایثارگری – از جمله انجمن جانبازان نخاعی – برای دفاع از حقوق قانونی جانبازان مطالبه‌گری می‌کنند، با تهمت، تخریب و بی‌مهری برخی افراد مواجه می‌شوند؛ در حالی که قوانین ایثارگری صراحتاً بر حمایت از تشکل‌های ایثارگری تأکید کرده‌اند. فشار بر مطالبه‌گران، واقعیت مشکلات را پنهان نمی‌کند؛ تنها بر آسیب‌ها می‌افزاید. جناب آقای مهندس اوحدی جامعه جانبازان امروز در آستانه یک موج بزرگ سالمندی قرار دارد. اکنون زمان اقدام فوری است. از جنابعالی انتظار می‌رود با بهره‌گیری از اختیارات قانونی: ۱. بازبینی فوری مراکز جامع درمانی و توانبخشی در سراسر کشور انجام شود؛ ۲. تغییر کاربری‌های غیرقانونی متوقف و مراکز به مأموریت قانونی خود بازگردند؛ ۳. برنامه ملی مراقبت سالمندی ایثارگران به‌صورت عملیاتی و فوری اجرا شود؛ ۴. خدمات تخصصی «پیگیری پس از درمان» و «مدیریت عوارض مزمن» احیا و تقویت گردد؛ ۵. از انجمن‌های ایثارگری به‌عنوان بازوی نظارتی مردمی بنیاد حمایت کامل شود. امروز، بیش از هر زمان، آینده سلامت و آرامش جانبازان به تصمیم و اراده جنابعالی گره خورده است. اجازه ندهیم فاصله گرفتن این مراکز از مأموریت اصلی خود، بیش از این جان و زندگی ایثارگران را به خطر اندازد. تا وقتی نفس باقی است، مطالبه حق ادامه دارد؛ و حق، گرفتنی است. با احترام انجمن جانبازان نخاعی فارس ۹ آذر ۱۴۰۴ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌@Anjoman_nokhaei #کانال_انجمن_جانبازان_نخاعی

بسم الله الرحمن الرحیم المُلکَ یَبقَی مَعَ الکُفرِ وَ لا یَبقَی مَعَ الظُّلمِ فَلَوْ أَنَّ امْرَأً مُسْلِماً مَاتَ مِن بَعْدِ هَذا أَسَفاً مَا کَانَ بِهِ مَلُوماً، بَلْ کَانَ بِهِ عِنْدِی جَدِیراً. اگر مسلمانی پس از این واقعه از ناراحتی بمیرد، نزد من ملامت شده نیست. بلکه حتی سزاوار است. (خطبه ۲۷) ببخشید دوستان، بنده به تندگوئی و تلخ گوئی و تندروی متهم هستم، بسنده می‌کنم به این دو حدیث برای روایت داغ خواهرمان که اگر معرفت داشتم پس از شنیدن این نوای سوزناک و استغاثه نباید زنده می‌ماندم تا همین متن را هم بنویسم. پس از این خاک بر سر دنیا #جانباز_نخاعی ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌@Anjoman_nokhaei #کانال_انجمن_جانبازان_نخاعی

در پی فوت دردناک جانباز علیزاده از مشهد یک کلام : حسامی برو علی خداپرست، عزادار همرزمان پدرشهیدش

وویس یک فرزندشهید باغیرت در هیئت شهدا در پی شهادت جانباز علیزاده

چقدر غیرت آخه خون فرزندشهیدی که از وویس همسرجانباز نخاعی به جوش آمده

همدردی خانواده معزز شهدا با خانواده جانباز شهید علیزاده👆 پ ن: ظاهراً برای اقامت سالهای پایانی و دوران کهولت سن و سالمندی والدین معظم شهدا و جانبازان با آسیب بالا که از شهرستان ها برای درمان به تهران عزیمت می‌کنند بایستی دست به دامان خیرین عزیزی مثل این فرزند شهید عزیز و بزرگوار شد که حاضر شده منزلش را برای اموری از این دست در اختیار ایثارگران قرار دهد. ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌@Anjoman_nokhaei #کانال_انجمن_جانبازان_نخاعی

تا دیر نشده پیشگیری کنید حادثه‌ی غمبار شهادت جانبازی که بیش از ۴۳ سال با انواع مشکلات ویلچرنشینی و تحمل دردهای فراوان، آسیب های کلیوی، دیالیز، زخم های عمیق و با دستی مملو از بخیه بهمراه همسر نالان و دردمندش به موسسه ایثار تهران(دهکده نشاط) مراجعه و با نامهربانی عذرش خواسته شد و بطرز مظلومانه ای به شهادت رسید دل هر انسان آزاده‌ای را به درد می‌آورد. ریشه‌ی این مشکلات را بایستی در عدم گزینش مناسب و عمل نمودن واقعی به شایسته سالاری، هنگام انتخاب مدیران برای چنین اماکن حساسی که با سلامت و جان جامعه‌ی هدف ارتباط مستقیم دارد جستجو کرد‌‌‌. وقتی مدیری بی‌تجربه که حداکثر فعالیت‌ش حضوری کوتاه مدت در بخش غیر اجرایی موسسه ایثار است همه‌کاره‌ی اداره مراکزی می‌شود که برای چنین روزهای سختی احداث شده‌اند، وقتی چنین مدیری تمام هم و غم‌ش چرتکه انداختن و واگذاری املاک به این و آن است، وقتی هیچ نظارتی بر عملکرد ایشان نمی‌شود و پاسخگویی وجود ندارد بایستی منتظر فجایعی بدتر از این نیز باشیم! اگر قرار بود جانبازی مضطر با همسری دردمند و نالان را اینچنین روانه‌ی دیار خود کنند تا چنین سرنوشت غمباری داشته باشد، طبعا نیاز به احداث اینهمه مراکز جامع توانبخشی و مراکز اقامتی و هتل نبود. مگر هتل های شخصی رفتاری بجز این با جانباز مستأصل و درمانده داشتند؟ (البته که قطعا بهتر از اینان برخورد می‌کردند.) مگر سیستم دولت و بنیاد شهید عاشق چشم و ابروی شما بوده که چنین مراکزی را با بودجه ملی بسازد و دودستی تقدیم شما کند تا متکبرانه قوانین من درآوردی وضع کنید و بر اساس عمل به همان قوانین غیرعادلانه و غیرکارشناسی، اینچنین با جانبازان مظلوم رفتار کنید؟ آقایان مسئول در سازمانهای نظارتی و امنیتی: این مسائل آنقدر برای این مسئولین عادی شده‌ که ظاهرا کک‌شان هم نمی‌گزد، عذرخواهی و استعفا پیشکش! بفرمایید:جامعه‌ی ایثارگری صبور و مدافع نظام و ولایت تا کجا باید صبر کند؟ لطفا اجازه ندهید این روش اداره‌ی نابخردانه، خدای ناکرده موجبات یک بحران غیرقابل کنترل در جامعه‌ی ایثارگری را فراهم آورد. #جانباز_نخاعی ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌@Anjoman_nokhaei #کانال_انجمن_جانبازان_نخاعی

یادداشت تحلیلی: گزینش نمایندگان در دستگاه‌های اجرایی توسط سازمان‌های اطلاعاتی، امنیتی و نظارتی سوالات محوری: ۱. ملاک سازمان‌های نظارتی-اطلاعاتی در انتخاب و معرفی نمایندگان به دستگاه‌های اجرایی چیست؟ آیا صرفاً وفاداری شخصی و سیاسی است یا شایستگی، صداقت و تعهد حرفه‌ای؟ ۲. آیا فرآیند نظارتی پس از انتصاب این نمایندگان وجود دارد؟ یا پس از انتصاب، آن‌ها به بازیگرانی مستقل با اهداف شخصی/جناحی تبدیل می‌شوند؟ ۳. اگر نماینده منتخب، خود مرتکب فساد یا سوءاستفاده شود، مسئولیت آن متوجه کیست؟ سازمان نظارتی مافوق یا صرفاً خود فرد؟ تحلیل: نکته محوری این است: نمایندگانی که از سوی سازمان‌های نظارتی و امنیتی به بدنه اجرایی معرفی می‌شوند، به‌طور طبیعی به عنوان "انعکاس‌دهنده ارزش‌ها و معیارهای آن سازمان مادر" تلقی می‌گردند. ریسک‌های احتمالی: · ❌تخریب اعتماد عمومی: اگر این نماینده دچار فساد شود، بی‌اعتمادی به کل مجموعه نظارتی تسری می‌یابد. ·❌ تضعیف اقتدار سازمان مادر: چگونه سازمانی می‌تواند دیگران را نظارت کند که نماینده خودش فاسد باشد؟ ·❌ ایجاد شبکه‌های فساد پنهان: این افراد ممکن است به دلیل پشتوانه اطلاعاتی-امنیتی، با اطمینان بیشتری دست به سوءاستفاده بزنند. راهکارهای پیشنهادی: ۱. شفاف‌سازی معیارها: اعلام عمومی معیارهای گزینش این نمایندگان بر اساس شایسته‌سالاری. ۲.نظارت مستمر دوطرفه: هم سازمان مادر بر عملکرد نماینده نظارت داشته باشد، هم مکانیسم‌هایی برای گزارش تخلفات درباره او تعبیه شود. ۳.مسئولیت پاسخگویی: سازمان معرفی‌کننده باید در قبال عملکرد نماینده خود پاسخگو باشد و در صورت تخلف، به‌طور علنی موضع بگیرد. ۴.دوران قرنطینه: محدودیت‌های شغلی پس از اتمام مأموریت برای جلوگیری از استفاده از ارتباطات و اطلاعات در جهت منافع شخصی. جمع‌بندی: سازمان‌های نظارتی و امنیتی وقتی نماینده‌ای به بدنه اجرایی می‌فرستند، در واقع آبرو و اعتبار خود را نیز به میز می‌برند. انتخاب نادرست نه‌تنها آن دستگاه اجرایی، بلکه مشروعیت و کارآمدی خود آن سازمان را نیز در درازمدت تهدید می‌کند. سلامت این چرخه، نیازمند نظارت برنظارت‌کنندگان است. #ایثارگران_بدانند ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌@Shabake_Isargaran 🇮🇷 ڪانال شبڪه ملے ایثارگران🇮🇷