🔹 وحدت را از جیبمان درنیاورده‌ایم! ◽️گزارشی از مساله "وحدت" در بیان آیت الله العظمی خوئی 🌸🍃🌸🍃🌸🍃 ۱. برخی چنان علیه وحدت شیعه و سنی موضع می‌گیرند و خود را حق به جانب و ولایی حساب می‌کنند که گویی مساله وحدت را از جیبمان درآورده‌ایم. مساله وحدت کاملا مستفاد از روایات و سیره اهل بیت علیهم‌السلام است و باید توجه داشت شیعیانی که به مساله تقیه توجه نمی‌کنند مشمول لعن امام صادق علیه‌السلام هستند. (أَنَّهُ قِيلَ لَهُ إِنَّا نَرَى فِي اَلْمَسْجِدِ رَجُلاً يُعْلِنُ بِسَبِّ أَعْدَائِكُمْ وَ يَسُبُّهُمْ فَقَالَ مَا لَهُ لَعَنَهُ اَللَّه! [ بحار،ج ۷۱، ص ۲۷۱] 🍃🍃🍃 ۲. وحدت همان تقیه مداراتی است که فقها درباره آن بحث کرده‌اند و در اینجا از منظر فقیه بزرگ شیعه آیت الله العظمی خوئی این مبحث را طرح کرده‌ایم. تقیه به سبب دو منشأ، واجب یا مستحب است: اول منشأ خوف از ادیان و مذاهب دیگر در صورت ظلم آنهاست که بالاتفاق همه معتقدند اینجا تقیه واجب است. منشأ دیگر مداراست حتی اگر خوفی هم در میان نباشد که این موضوع اختصاص به اهل سنت دارد. به این نوع تقیه، تقیه مداراتی گفته می‌شود که همان وحدت و برادری شیعه و اهل سنت است. از نظر روایی الی ماشاءالله روایات فراوانی داریم که دال بر تقیه خوفی و نیز تقیه مداراتی هستند، در کتب فقهی (مثل حضرت امام و آیت الله خویی) پنج دسته روایت بر این مسأله ذکر می کنند:   اول- روایات دستور به حسن معاشرت و حسن همجواری با اهل سنت،   دوم- روایاتی که دستور به نماز خواندن پشت سر اهل سنت می دهند،   سوم- روایاتی که نماز پشت سر اهل سنت را مجزی و کافی می‌دانند، [ مثلا راوی می‌گوید به امام عرض کردم معمولا تظاهر به نماز پشت سر اهل سنت می‌کردم، ولی یک بار دیرتر رسیدم و امام جماعت در رکوع بود، آیا نماز را دوباره بخوانم؟ امام صادق علیه السلام می‌فرمایند: به همان که خواندی اکتفا کن که از بهترین نمازهایی است که خواندی!!] چهارم- روایاتی که نماز جماعت پشت سر اهل سنت بعد از نماز فرادا را مستحب می دانند، پنجم- روایاتی که ائمه علیهم السلام فرموده اند هر کس تقیه را رعایت نکند از ما نیست.   آیت الله خویی درباره این دسته اخیر فرموده:   "روایاتی که دلالت دارد از ما نیست هرکس تقیه را شعار (لباس رویین) و دثار (لباس زیرین) خویش قرار ندهد، ناگزیر باید حمل شود بر تقیه مداراتی؛ مانند حضور در مجالس آنان و شرکت در نمازشان؛ زیرا در تقیه مداراتی ترس از ضرر شرط نیست و ممکن نیست این گونه از روایات بر تقیه خوفی حمل گردد؛ چرا که چنین تقیه ای مشروط به وجود ترس از ضرر است و پر واضح است، از کسی که نسبت به او امان هست، ترس وجود ندارد. (موسوعه الامام الخوئی، ج ۴، ص ۳۱۸)   #هفته_وحدت #تقریب_مذاهب https://eitaa.com/elmetawhid