دشمن علیه ما جنگی راه انداخته که هر روز ابعاد جدیدی پیدا می‌کند و شرایط کشور نیز همینطور است و طبعاً همگی باید پشت ولی حرکت کنیم، اما ظاهرا چنین نیست و باید وقت خود را صرف بررسی سخنان رهبر معظم انقلاب کنیم. من البته به نوبه خود نکاتی را در خصوص فرمایشات دیشب معظم له خواهم گفت اما قبل از آن، لازم است این سخنان محسن رضایی را ببینیم. این نمونه ای است اما وی قبل و بعد از این می‌گوید که گاهی وعده‌ها و سخنان امام(ره) برای ما نامفهوم بود؛ مثلا ایشان پس از ۵۹۸ به فرماندهان می‌گویند: "نگران نباشید، بارها برای انجام کارها برنامه ریزی کردیم که عملی نشد اما خداوند ما را در جای دیگری موفق می‌کند." سردار رضایی می‌گوید "تحلیل من این بود که آمریکا بزودی از سیستان وارد کشور شده و با سرکوب آن پیروز می‌شویم اما شبی که آمریکا به عراق حمله کرد، با رشید تماس گرفتم و گفتم این همان وعده امام است یا زمانی که در سال ۸۸ با هاشمی رفسنجانی در کاخ‌های صدام از ارتش عراق سان دیدیم، این تحقق وعده امام بود". اکنون اما خودمان باید صحبت‌های ولی امر را نه برای مخالفین و معاندین و خاکستری‌ها و ... که برای خودمان تببین کنیم! @Muhallel

صحبت‌های لاوروف درست است. ترامپ در نامه خود با پررویی تمام برای خود مذاکره کردن هم پیش‌شرط گذاشته که توقف حمایت از مقاومت، کاهش غنی‌سازی و ورود گسترده بازرسان IAEA از آن جمله است. @Muhallel

شب فراق که داند که تا سحر چند است مگر کسی که به زندان عشق دربند است گرفتم از غم دل راه بوستان گیرم کدام سرو به بالای دوست مانند است پیام من که رساند به یار مهرگسل که برشکستی و ما را هنوز پیوند است

قسم به جان تو گفتن طریق عزت نیست به خاک پای تو وان هم عظیم سوگند است که با شکستن پیمان و برگرفتن دل هنوز دیده به دیدارت آرزومند است بیا که بر سر کویت بساط چهره ماست به جای خاک که در زیر پایت افکنده‌ست

خیال روی تو بیخ امید بنشانده‌ست بلای عشق تو بنیاد صبر برکنده‌ست عجب در آن که تو مجموع و گر قیاس کنی به زیر هر خم مویت دلی پراکند است اگر برهنه نباشی که شخص بنمایی گمان برند که پیراهنت گل آکند است

ز دست رفته نه تنها منم در این سودا چه دست‌ها که ز دست تو بر خداوند است فراق یار که پیش تو کاه برگی نیست بیا و بر دل من بین که کوه الوند است ز ضعف طاقت آهم نماند و ترسم خلق گمان برند که سعدی ز دوست خرسند است *تصویر: شهید حاج عبدالقادر(ابراهیم عقیل)

جمع بندی همه موارد فوق این است که رژیم قطعا برای هرگونه حرکتی، نیاز به مشارکت جدی آمریکایی‌ها یا در حداقلی‌ترین حالت، چراغ سبز آنها دارد. در این بین، سیاست درستی در برخورد با آمریکا با توجه به این طرح وجود دارد که آن را در برخورد با نامه ترامپ مشاهده می‌کنیم. این سیاست هم پیوست سیاست خارجی دارد، هم پیوست رسانه ای - اجتماعی داخلی و هم پیوست امنیتی و نظامی. البته این سیاست در قسمت‌هایی باعث افزایش فشار می‌شود که شواهد سطح ورود و کشفیات سلاح و مواد ناریه به داخل کشور، حاکی از تلاش جدی دشمن برای انجام یک عملیات خرابکارانه در داخل است. @Muhallel

حقیقت این است که جهت حفظ توازن استراتژیک در منطقه میان جمهوری اسلامی ایران و ایالات متحده آمریکا با توجه به عدم حرکت به سوی دوگانه مذاکره یا جنگ، افزایش کارت‌های بازی آن هم وقتی گارد، نسبتا تدافعی است، مولفه‌‌ای راهبردی است. از این رو کارت‌های در دست ما باید بیشتر و بیشتر شود تا حریف تصور نکند که گارد ما باز شده و می‌تواند نفوذ کند. در این شرایط، محاسبات حریف برهم خورده و آمادگی جهت فاز تهاجمی ما نیز افزایش می‌یابد. @Muhallel