ای گل بوستان سرا از پس پرده ها درآ بوی تو می کشد مرا وقت سحر به بوستان   آه که می زند برون از سر و سینه موج خون من چه کنم که از درون «یاد تو می برد امان»

پیش وجودت از عدم٬ زنده و مرده را چه غم؟ کز نفس تو دم به دم٬ می شنویم بوی جان

پیش تو٬ جامه در برم٬ نعره زند که بر درم آمدنت که بنگرم٬ گریه نمی دهد امان

📌 چه خواهد شد؟ 🔹 هیچکس نمی‌‌تواند بگوید که از سقوط رژیم بشار اسد غافلگیر نشده است؛ حتی اگر کسی چنین ادعایی کند، قطعا نمی‌تواند تضمین دهد که چه حکومتی در سوریه بر سر کار خواهد آمد. 🔹 حتی تحلیلگران خوشبینی وجود دارد که عقیده دارند که تل‌آویو نیز یکی از غافلگیر شدگان است که با فرصت طلبی، به دنبال انهدام هر منشاء تهدید بالقوه و بالفعل است زیرا آنها نیز نمی‌دانند که چه خواهد شد پس می‌خواهند با نابودی همه چیز، بعد از سال‌ها از لاک دفاعی خارج شده و همانند ده‌ها سال قبل توسعه طلبی ارضی، خارج از مرزهای مشهور آن باشند؛ ساخت معادلاتی مانند ۱۹۷۳. 🔹 اکنون سوریه کیکی شده که هر کشوری به دنبال جدا کردن قطعه‌ای از آن است. در این مسیر هر کس جز منافعش به چیزی فکر نمی‌کند. 🔹 جمهوری اسلامی ایران قطعا در این راند از نبرد ضربه سختی خورده است و کسی نیز نمی‌تواند منکر این حقیقت شود. اما مهم است که بدانیم رویکرد تهران در روزهای آتی چیست. @Muhallel

✅ در حال حاضر تحلیل‌هایی وجود دارد: 🔹 در هر کشوری که تغییر حکومت رخ دهد، حداقل ۲ سال هرج و مرج حاکم است؛ این در جنوب غربی آسیا نه تنها صادق که وخیم تر است. سوریه نیز با توجه به ویژگی‌هایی که دارد بالاخص رها شدن دفعی فضا، این هرج و مرج را دارا خواهد بود. دلایل زیادی برای این مسئله وجود دارد: ۱. هیچ یکپارچگی و انسجامی در مسلحین وجود ندارد. اختلاف نظر در سطوح عملیاتی، تاکتیکی و راهبردی در هر موضوعی از مسائل عقیدتی تا سیاسی جاری و ساری است. حضور دروزی‌ها، علویان، شیعیان، اکراد، مسیحیان و ... نیز بر این چند دستگی دامن می‌زند. ۲. هیچ کشوری به راحتی از منافع خود دست برنخواهد داشت. نمونه آشکار آن رژیم صهیونی است که با حملات انهدامی و اشغال خاک، به دنبال کسب سهم خود از این ماجرا است. این موضوع برای آمریکا، امارات، عربستان، کشورهای اروپایی، روسیه، قطر و ترکیه نیز صادق است. به نظر نمی‌رسد که ورود این کشورها برای برداشت سهم خود، به صورت مسالمت آمیز حل شود. ۳. در شهرهای مختلف، از مسلحین استقبال کردند و امروز در میادین مختلف نیز به جشن و شادی پرداختند. دیری اما نخواهد پایید که ذات واقعی آنها رو خواهد شد. آنها برای حفظ حکومت مجبور به چنین حرکات مثلا صلح آمیزی هستند اما ذات برخی را نمی توان با زدن ریش وپوشیدن لباس‌های نو و ... تغییر داد. نباید فراموش کرد که یکی از تبلیغات مهم معارضین این بوده که ما باید با اسرائیل مبارزه کنیم اما ابتدا باید رژیم اسد را سرنگون کرد و سپس به سراغ اسرائیل رفت. سکوت محض در برابر حملات وحشیانه صهیونیست‌ها و اشغال خاک سوریه به طور طبیعی مردم را ساکت نگه نخواهد داشت. نه تنها در میان مردم که در میان مسلحین نیز رویکرد ثابتی در مقابله با آمریکا و اسرائیل وجود ندارد. هستند کسانی که عقیده دارند پس از اخراج ایران و حزب الله و اسد، اکنون فرصت مقابله با رژیم صهیونیستی است. جمهوری اسلامی ایران بنای دخالت در امور داخلی دیگر کشورها را ندارد و به خواست مردم احترام می‌گذارد اما همین مردم بزودی با حقایق مواجه خواهند شد. اولویت امروز مردم سوریه قطعا غزه نیست و مشکلات خودشان است. @Muhallel

✍🏻 چه باید کرد؟ ۱. رفتار تهران با دولت آینده سوریه بستگی به رفتار آنها دارد. تهران جهت حفظ امنیت اعتاب مقدسه و شیعیان سوریه و برخی نفرات حاضر، نیاز به حداقلی از تعامل با دولت آتی دمشق دارد؛ هر چند سطح ارتباط بسته به نوع رفتار آنها خواهد بود. ۲. در این درگیری منافع، جمهوری اسلامی نیز بیکار نبوده و حتماً جهت پیشبرد اهداف مقاومت اسلامی در لبنان و فلسطین، مقابله با رژیم صهیونی و آمریکا و همچنین ساخت آلترناتیو، به دنبال دوستانی خواهد بود. تل‌آویو به خوبی می‌داند که هم عبور سلاح و هم شلیک سلاح به سمت آنها، در شرایط آشوبناک چه بسا راحت تر از قبل باشد، از این رو هر زیرساخت احتمالی که شاید علیه رژیم مورد استفاده قرار گیرد را هدف قرار می‌دهد. تهران نیز می‌داند که مهم ترین نقش سوریه اسد، لجستیکی و پشتیبانی بود چون دولت کلاسیک بر سر کار بود. تجربه مبارزه جهادی ما با رژیم اشغالگر به خوبی این نکته را به ما ثابت می‌کند که مقابله موفق با صهیونیسم با گروه‌ها و جنبش‌های مقاومت رخ می‌دهد نه دولت کلاسیک. نقش دولت پشتیبان است. اسد نیز پشتیبانی می‌کرد اما گروه مقاومتی در کلاس بقیه مقاومت در سوریه نبود و پشتیبانی آنها محدود به حزب الله، جهاد اسلامی، سپاه پاسداران و برخی گروه‌های عراقی می‌شد. ساخت یک گروه مقاومت سوری با هویت ضد اسرائیلی آن هم وقتی خاک سوریه رسماً اشغال شده، فرصت بزرگ جمهوری اسلامی است که بخشی از پلن گسترش مقاومت خواهد بود. ۳. در باتلاق احتمالیِ سوریه‌یِ لیبی شده، مقاومت فلسطین و لبنان بازسازی خواهد شد. بازسازی در سطح راهبرد، تاکتیک و عملیات که اصلی ترین ویژگی آن، رفع نقاط ضعف قبلی است. هسته‌ای شدن، رادیکال شدن، چریکی‌تر شدن، ساختارمحوری به جای کارگزار محوری، بخشی از اصلاحاتی است که باید انجام داد. ۴. گسترش جبهه مقاومت در پهنای منطقه و جهان: آنها جلو می‌آیند و ما از جناحین و پشت آنها دورشان می‌زنیم. ۵. جمهوری اسلامی ایران باید قوی شود. مهار و حل مسائل اقتصادی و اجتماعی، پیشرفت‌های هسته‌ای و نظامی خاص جهت برقراری معادله بازدارندگی در برابر آمریکا و غرب و تحول ماموریتی - ساختاری - فردی در نیروهای مسلح بخشی از این برنامه جامع قوی شدن است. لزوم بازدارندگی مستقیم در برابر آمریکا به دلیل تحولات اخیر منطقه‌ای بیش از پیش ضروری شده است. ۶. در برابر اروپا، با توجه به تلاش آنها جهت اعمال اسنپ پک به هر شکل ممکن تا مهر ۲۰۲۵، لزوم حفظ کانال‌های ارتباطی جهت مدیریت روابط، تخلیه انرژی و مدیریت و فریز کردن حریف لازم به نظر می‌رسد. ۷. از نظر ایران، احتمال حمله رژیم کاملا وجود دارد زیرا فاصله حدودا یک ماهه باقی مانده ورود ترامپ به کاخ سفید حساس و شرایط نیز خاص است. از دو هفته پیش دستورات آماده باش برای مجموعه‌هایی صادر شده که همان موقع نیز گفته شد. بر سر وعده صادق ۳ نیز همچنان بحث بر سر حداکثر استفاده از کارت فوق است تا زمانی که لازم باشد یا پاسخ‌ها ادغام شود. در صورت حمله به تاسیسات ما، کل منطقه گرفتار خواهد شد. اعتبار تهدید نزد مخاطبان اما مهم‌تر است. ۸. "اخراج آمریکا از منطقه توسط رزمندگان جبهه مقاومت" ۹. ما نیاز به تهاجم اطلاعاتی داریم. @Muhallel

دولت عراق قصد دارد بغداد به مرکز گفتگوهای کشورهای منطقه و جهان در خصوص آینده سوریه تبدیل شود. لذا یک دیپلماسی فعالی را پیش گرفته و با تمام کشورها و گروه‌ها و ... رایزنی دارد. عراق به شدت از ورود تروریست‌ها به این کشور واهمه دارد. بلینکن نیز که در سفری از پیش اعلام نشده وارد بغداد شد حامل پیام دونالد ترامپ به بغداد بود که در آن وی از سودانی خواسته بود که در سوریه مداخله نکرده و از ورود مقاومت عراق به پرونده‌ها نیز جلوگیری کند. @Muhallel

این نظریه که "زنگزور را باز کنیم و در عوض مسیر ما به لبنان نیز باز باشد" بی‌معنا است. @Muhallel

اکنون تاریخ جدید تعیین‌ کننده‌ای در تحولات لبنان وجود دارد؛ پنجشنبه ۲۰ دی. در این روز قرار است بالاخره جلسه پارلمان برگزار و رئیس جمهور تعیین شود. موضع حزب الله گزینه اجماعی است. آمریکا و گروه ۵ همچنان بر ژنرال جوزف عون تمایل دارند. سعودی نیز انعطاف نشان داده است. آتش‌بیار معرکه اما سمیر جعجع است و تلاش دارد یک بشیر جمیل دوم روی کار بیاورد در حالی که در این مسیر تنها به نظر می‌رسد. قطعا معادلات منطقه‌ و لبنان دیگر به شکلی نیست که انتظار قطعیت سلیمان فرنجیه را داشته باشیم اما قطعاً وی از یک لحاظ مناسب‌ترین گزینه است اما اگر حزب بخواهد در دوره بازیابی و بازسازی، حداقل از ویترین سیاسی لبنان خارج گردد و فردی باشد که علیه موجودیت مقاومت اقدام نکند، شاید عون میانه باشد. @Muhallel

الگوسازی، شیوه جدید پیام‌رسانی دشمن است. به حزب گفتند اگر عقب نشینی نکنی، لبنان را به غزه دوم تبدیل خواهیم کرد. بعد به اسد گفتند اگر مقاومت را اخراج نکنی سرنوشتت مانند سیدحسن نصرالله خواهد بود. اکنون به سودانی می‌گویند اگر گروه‌های مقاومت را منحل نکنی، سرنوشتت مانند بشار می‌شود! این نشان می‌دهد در دوره تلاش برای تعیین نظم جدید منطقه، دشمن عملاً و علناً راه قلدری را مانند قرن‌های قبل در پیش گرفته است. @Muhallel

اشیاء نورانی آمریکا مربوط به آزمایشات پهپادی جدید پنتاگون است. برخی می‌خواهند در این موضوعات از آب گل آلود ماهی بگیرند ولی اینجا دیگر آب آنقدر گل آلود است که اصلاً ماهی وجود ندارد. @Muhallel

اما این بشیر جمیل دوم چه کسی است؟ خودِ سمیر جعجع! در حال حاضر مخالفان مقاومت و در راس آن جعجع، استدلال می‌کنند که حزب‌الله در نتیجه جنگ ضربات سختی خورده و سقوط سوریه، حزب را در تنگنای شدیدی قرار داده است. ورود ترامپ به کاخ سفید و احتمال حمله به ایران نیز معادلات را بیش از پیش تقویت کرده و می‌‌توان به راحتی جعجع را به ریاست جمهوری رساند تا خلع سلاح مقاومت را آغاز کند پس تاریخ ۲۰ دی نیز زود است ک باید صبر کرد تا معادلات بیش از پیش علیه مقاومت شود. این طرح البته واقع‌گرایانه نیست و نیاز به پیوست و متحد داخلی و خارجی دارد؛ امری که بسیار برای آنها دشوار است. حزب نیز با رهبری شیخ نعیم قاسم روند تازه‌ای را در عرصه سیاسی آغاز کرده که اجرای آتش‌بس، بازسازی، انتخاب رئیس جمهور و اصلاحات در چارچوب طائف، از آن جمله است که در صورت لزوم بیشتر بررسی خواهیم کرد. به هر روی در سایه توجهات به سوریه، تحولات لبنان مهم است و باید بدان‌ها پرداخت. @Muhallel