چیزی که فهمیدم اینه.

تو همیشه یه بخش بزرگ از خواسته ی من میمونی، قدیمی ای ولی هستی، من فراموشت کردم ولی هستی، با خودم کنار اومدم خودمو قانع کردم، ولی هستی، کنارت گذاشتم، دیگه بهت محتاج نیستم دیگه برای هر ثانیه بیشتر دیدنت نمیخوام زمین و زمانو به هم بدوزم دیگه هیچوقت تصورت نمیکنم و این تصورا زندگی نمیکنم ولی تو هستی و من با هربار یاد اوری تو و خاطراتت تویِ ذهنم یادم میفته تمامِ ادمایی که از اطرافم میگذرن و من باهاشون تعاملی دارم و گاها ازشون خوشم میاد یک صدم احساساتی ک تو از من برانگیختگی رو در من بیدار نمیکنن. تو پیکج کاملی از تمامِ خواسته های من بودی. تو دلیلِ اطمینان من بر بچه بودن و احمق بودنِ خودمی. من واقعا نمیدونم با تو باید چیکار کنم. آرزویِ برگشت به عقب و هیچوقت ندیدن تو؟ احمقم من.

هیج آهنگِ جدیدِ قشنگی یافت نمیشود.

آیا در ایران دیکتاتوریه؟ آیا میتونیم رهبرو دیکتاتور خطاب کنیم؟ علیزاده: مجسمه نصیری را بعنوان نماد دیکتاتوری رهبری باید ساخت کلیپو کامل ببینید حسین‌دارابی 👈 عضوشوید @hosein_darabi

چند ثانیه زندگی.. چند ثانیه حسِ خوب...🌱

اللّهم‌عجل‌لولیک‌الفرج؛

بسم الله؛

_

_

کی از چرخه ی دانش آموز بودن خارج میشم؟