برایِ منِ چایی خور ‌با اینکه خوردنِ چایی لیوانی برتری داره چون حجم چایی ای که تویِ خودش جا داده بیشتره، مهمه که استکانم خوشگل باشه؛ چاییِ بیشترو به استکانِ خوشگل میفُروشم. بله.

خطاب به همسن های خودم! قدر این روزارو با دوستاتون بدونید، واقعا ده پونزده سالِ دیگه کم تر از کم پیش میاد شما دو نفره سه نفره چهار پنج شیش نفره اصلا یه کلاس کامل، یکی دو ساعت کنارِ نزدیک ترین و شبیه ترین افراد زندگیتون بشینید، غذا بخورید، کارای مورد علاقتونو انجام بدید، حرف بزنید، به احمقانه ترین چیز ها ساعت ها بخندید. ساعت هایِ زیادی از روز رو کنارشون سپری کنید. و عمیقا زندگی کنید. قدر بدونید واقعا.

من بی دلیل احساس انزجار میکنم نسبت به چیزی که چندین شب پیش باعث شد کلی گریه کنم و احتمالا بعدا هم باز براش گریه خواهم کرد ولی الان اونو لوس خطاب کردم.

بعد از مدت زیادی ک هی میخواستم بنویسم و نمیشد نوشتم و چقدر خوشحالم.

غصه مرا فرا گرفت.

دوستم! توییتایِ جدید و موجِ جدیدِ شیعه ستیزی رو میبینی؟ جمله‌ ای که داره زیاد تکرار میشه با مضمونِ "توییت شیعه سوز" رو دیدی؟ دیدی؟ دیدی درد معیشت نیست؟ که اگر بود ادمایِ مستحق تری برای دفاع از بی عدالتی وجود دارن تو این جامعه، هیچکس از دردِ معیشت بی خبر نیست، ولی دردِ اینا معیشت نیست. دردِ مردمِ عادی هست؟ درد من و تو هست؟ اصلا من هیچ درد تو هست؟ صفتو از اینا جدا کن اینا دردشون الان حتی حجابم نیست. فقط شیعه، فقط علی و آلش، فقط فرزند آخرشه فقط. ببین کجایِ داستان وایسادی.

اللّهم‌عجل‌لولیک‌الفرج؛

بسم الله؛

چرا کامیون؟ خدایِ بزرگ‌ نمیشد همه‌ی انتقال بار ها به صورت هوایی با هواپیما میبود؟ خدا؟

از گوش دادن بعضی آهنگ هایِ رادیو آوا در جوار خانواده خجالت میکشم. صدایِ جمهوری اسلامیِ عزیز.

منی که با خودم قرار گذاشتم تا آخر هفته تو مصرف اینترنت صرفه جویی کنم، همچنان من در حال دانلود کردن یکی درمیون آهنگ های رادیو آوا.