-

حالِ الانم یه چیزی تو مایه‌های همون لحظه‌‌ایه که وسط یه مکالمه بغض خفت میکنه.ولی صداتو صاف میکنی، چشماتو میبندی و یه نفس عمیق میکشی تا یکم بیشتر دووم بیاری، با اینکه میدونی تهش فروپاشیِ مطلقه.

چشم ها گواهند..

زندگیرو پیش کسایی بگذرون که یک رنگن، اولویتشونی. سعی ندارن واسه خواستشون بهت نزدیک شن سعی ندارن زندگیشونو بکنن تو چشو چالت، سعی ندارن با رفتارای موزیانشون و پنهان کارایاشون داغونت کنن ادمای سمّی رو دور کن،اونوقتِ ک میبینی چقدر آرامش پیدا کردی.

ماهُ‌خورشید‌تو‌یه‌تصویر؛)

اگه برات آهنگ میفرستم و از اتفاقات روزم برات میگم تو قطعا وسط قلبم جا داری.

چرا‌تو‌تمامِ‌قصه‌حس‌رفتن‌داری؟ دوری‌از‌تو‌مثل‌دوری‌از‌نفس‌بی‌رحمه؛

صرفا چون احساس کردم زیباس :)

بین‌بودنُ‌نبودنت‌دومی‌رو‌میخوام؛هم‌جای‌خودم‌هم‌جای‌تو‌خستم..

بماند که چشمانِ " او " زیادی زیباست !

واقعیت اینه که هیچ‌کس، هیچ‌وقت نمی‌دونه و نمی‌فهمه توی دلت چی می‌گذره. دلتنگ میشی، دل‌مرده میشی، گریه می‌کنی، داغون میشی، حرف نمیزنی، احساس تنهایی می‌کنی، غذا نمیخوری، بیرون نمیری، علاقه‌ت به زندگی رو از دست میدی؛ اما دَم نمیزنی. بعدش فردا صبح بیدار میشی و باز لبخند میزنی و به زندگی ادامه میدی! انگار هیچی نشده. این داستان زندگیه دوستِ من؛ بالا و پایین داره، مجبوری زندگی کنی، مجبوری بسازی، مجبوری نِق‌ نزنی و به همه بگی حالت خوبه؛ میدونم داری از درون متلاشی میشی، میدونم چی تو فکر و قلبت میگذره، ولی مجبوری، مجبوری لبخند بزنی

چون که زیادی قشنگ بود :)