تنها میان داعش 🥀 #قسمت6 من فقط به دنبال حفظ حیا و حجابم بودم که با یک دست تلاش میکردم خودم را پشت لباسهای در آغوشم پنهان کنم و با دست دیگر شالم را از هر طرف میکشیدم تا سر و صورتم را بیشتر بپوشاند. آشکارا مقابل پله ایوان ایستاده بود تا راهم را سد کرده و معطلم کند و بی پروا براندازم میکرد. در خانه خودمان اسیر هرزگی این مرد اجنبی شده بودم، نه میتوانستم کنارش بزنم نه رویش را داشتم که صدایم را بلند کنم. دیگر چاره ای نداشتم، به سرعت چرخیدم و با قدم هایی که از هم پیشی میگرفتند تا حیاط پشتی تقریباً دویدم و باورم نمیشد دنبالم بیاید! دسته لباس ها را روی طناب ریختم و همانطور که پشتم به صورت نحسش بود، خودم را با بند رخت و لباسها مشغول کردم بلکه دست از سرم بردارد، اما دست بردار نبود که صدای چندش آورش را شنیدم : «من عدنان هستم، پسر ابوسیف.تو دختر ابوعلی هستی؟» دلم میخواست با همین دستانم که از عصبانیت گُر گرفته بود، آتشش بزنم و نمیتوانستم ، که همه خشمم را با مچاله کردن لباسهای روی طناب خالی میکردم و او همچنان زبان میریخت : «امروزکه داشتم میومدم اینجا، همش تو فکرت بودم! آخه دیشب خوابت رو میدیدم!» شدت تپش قلبم را دیگر نه در قفسه سینه که در همه بدنم احساس میکردم و این کابوس تمامی نداشت که با نجاستی که از چاه دهانش بیرون میریخت، حالم را به هم زد : «دیشب تو خوابم خیلی قشنگ بودی، اما امروز که دوباره دیدمت، از تو خوابم قشنگتری!» نزدیک شدنش را از پشت سر به وضوح حس میکردم که... #رمانِ‌تنها‌میانِ‌داعش 𝐣𝐨𝐢𝐧🤍⤦ @Namira_org

تنها میان داعش 🥀 #قسمت7 نزدیک شدنش را از پشت سر به وضوح حس میکردم که نفسم در سینه بند آمد و فقط زیر لب «یاعلی» میگفتم تا نجاتم دهد. با هر نفسی که با وحشت از سینه ام بیرون می آمد امیرالمؤمنین علیه السلام را صدا میزدم و دیگر میخواستم جیغ بزنم که با دستان حیدری اش نجاتم داد! به خدا امداد امیرالمؤمنین علیه السلام بود که از حنجره حیدر سربرآورد! آوای مردانه و محکم حیدر بود که در این لحظات سخت تنهایی، پناهم داد :«چیکار داری اینجا؟» از طنین غیرتمندانه صدایش، چرخیدم و دیدم عدنان زودتر از من، رو به حیدر چرخیده و میخکوب حضورش تنها نگاهش میکند. حیدر با چشمانی که از عصبانیت سرخ و درشت تر از همیشه شده بود، دوباره بازخواستش کرد :«بهت میگم اینجا چیکار داری؟؟؟» تنها حضور پسرعموی مهربانم که از کودکی همچون برادر بزرگترم همیشه حمایتم میکرد، میتوانست دلم را اینطور قرص کند که دیگر نفسم بالا آمد و حالا نوبت عدنان بود که به لکنت بیفتد : «اومده بودم حاجی رو ببینم!» حیدر قدمی به سمتش آمد، ازبلندی قد، هر دو مثل هم بودند، اما قامت چهارشانه حیدر طوری مقابلش را گرفته بود که اینبار راه گریز او بسته شد و انتقام خوبی بابت بستن راه من بود! از کنار، عدنان با نگرانی نگاهم کرد و دیدن چشمان معصوم و وحشتزده ام کافی بود تا حُکمش را اجرا کند که با کف دست به سینه عدنان کوبید و فریاد کشید : «همنیجا مثِ سگ میکُشمت!!!» ضرب دستش به حدی بود که عدنان قدمی عقب پرت شد. صورت سبزه اش از ترس و عصبانیت کبود شد و راه فراری نداشت که ذلیلانه دست به دامان غیرت حیدر شد : «ما با شما یه عمر معامله کردیم! حالا چرا مهمون کُشی میکنی؟؟؟» حیدر با هر دو دستش، یقه پیراهن عربی عدنان را گرفت و طوری کشید که من خط فشار یقه لباس را از پشت میدیدم که انگار گردنش را میبُرید و همزمان بر سرش فریاد زد : «بی غیرت! تو مهمونی یا دزد ناموس؟؟؟» از آتش غیرت و غضبی که به جان پسرعمویم افتاده و نزدیک بود کاری دستش بدهد، ترسیده بودم که با دلواپسی صدایش زدم... #رمانِ‌تنها‌میانِ‌داعش 𝐣𝐨𝐢𝐧🤍⤦ @Namira_org

تنها میان داعش 🥀 #قسمت8 با دلواپسی صدایش زدم : «حیدر تو رو خدا!» و نمیدانستم همین نگرانی خواهرانه، بهانه به دست آن حرامی میدهد که با دستان لاغر و استخوانی اش به دستان حیدر چنگ زد و پای مرا وسط کشید :«ما فقط داشتیم با هم حرف میزدیم!» نگاه حیدر به سمت چشمانم چرخید و من صادقانه شهادت دادم : «دروغ میگه پسرعمو! اون دست از سرم برنمیداشت...» و اجازه نداد حرفم تمام شود که فریاد بعدی را سر من کشید : «برو تو خونه!» اگر بگویم حیدر تا آن روز اینطور سرم فریاد نکشیده بود، دروغ نگفته ام که همه ترس و وحشتم شبیه بغضی مظلومانه در گلویم تهنشین شد و ساکت شدم. مبهوت پسرعموی مهربانم که بیرحمانه تنبیهم کرده بود، لحظاتی نگاهش کردم تا لحظه ای که روی چشمانم را پرده ای از اشک گرفت. دیگر تصویر صورت زیبایش پیش چشمانم محو شد که سرم را پایین انداختم. با قدمهایی کُند و کوتاه از کنارشان رد شدم و به سمت ساختمان رفتم. احساس میکردم دلم زیر و رو شده است؛ وحشت رفتار زشت و زننده عدنان که هنوز به جانم مانده بود و از آن سخت تر، شکی که در چشمان حیدر پیدا شد و فرصت نداد از خودم دفاع کنم. حیدر بزرگترین فرزند عمو بود و تکیه گاهی محکم برای همه خانواده، اما حاال احساس میکردم این تکیه گاه زیر پایم لرزیده و دیگر به این خواهر کوچکترش اعتماد ندارد. چند روزی حال دل من همین بود، وحشتزده از نامردی که میخواست آزارم دهد و دلشکسته از مردی که باورم نکرد! انگار حال دل حیدر هم بهتر از من نبود که همچون من از روبرو شدنمان فراری بود و هر بار سر سفره که همه دور هم جمع میشدیم، نگاهش را از چشمانم میگرفت و دل من بیشتر میشکست. #رمانِ‌تنها‌میانِ‌داعش 𝐣𝐨𝐢𝐧🤍⤦ @Namira_org

چهار پارت از #رمانِ‌تنها‌میانِ‌داعش تقدیم‌نگاهاتون:)! #مـ‌‌دیـ‌‌ࢪ

به جای این شب جمعه که نیستم حرمت یکی شود طلبم ؛ گرچه من بدهکارم .. 𝐣𝐨𝐢𝐧🤍⤦ @Namira_org

بعضی ها فکر می کنند اگر ظاهرشان را شبیه شهدا کنند ، کار تمام است ! نه ، باید مانند شهدا زندگی کرد... #شهید‌همت 𝐣𝐨𝐢𝐧🤍⤦ @Namira_org

زيبايىِ چهره، زيبايىِ ظاهرى است، و خوبىِ انديشه، زيبايىِ باطنى است. [ امام‌ حسن‌ عسکری(ع) ] 𝐣𝐨𝐢𝐧🤍⤦ @Namira_org

آرام تر سالروز پیروزی انقلاب اسلامی را جشن بگیرید! شاید این حوالی ، برعندازی در حسرت انقلاب باشد 🗿 𝐣𝐨𝐢𝐧🤍⤦ @Namira_org

- اِنَّ‌اللهَ‌قَادِرٌعَلَى‌اَنْ‌يُنَزِّلَ‌آيَةً +يقيناًخداقادراست‌معجزه‌ای‌نازل‌کند..🤍 𝐣𝐨𝐢𝐧🤍⤦ @Namira_org

-

شب رفت و دوباره شد هویدا پیک سحر از دل سیاهی🌗 آمیخته عطر سبزه و گل با عطر نسیم صبحگاهی🌥 𝐣𝐨𝐢𝐧🤍⤦ @Namira_org