تنها میان داعش🥀 #قسمت2 هر آنچه در خانه خیالم ساخته بودم، شکست. نگاهم به نقطه ای خیره ماند، خودم را جمع کردم و اینبار با صدایی محکم پرسیدم :«بله؟» تا فرصتی که بخواهد پاسخ بدهد، به سرعت گوشی را از کنار صورتم پایین آورده و شماره را چک کردم، ناشناس بود. دوباره گوشی را کنار گوشم بردم و شنیدم با همان صدای زمخت و لحن خشن تکرار میکند :«الو... الو...» از حالت تهاجمی صدایش، کمی ترسیدم و خواستم پاسخی بدهم که خودش با عصبانیت پرسید :«منو میشناسی؟؟؟» ذهنم را متمرکز کردم، اما واقعاً صدایش برایم آشنا نبود که مردد پاسخ دادم :«نه!» و او بلافاصه و با صدایی بلندتر پرسید :«مگه تو نرجس نیستی؟؟؟» از اینکه اسمم را میدانست، حدس زدم از آشنایان است اما چرا انقدر عصبانی بود که دوباره با حالتی معصومانه پاسخ دادم :«بله، من نرجسم، اما شما رو نمیشناسم!» که صدایش از آسمانخراش خشونت به زیر آمد و با خندهای نمکین نجوا کرد :«ولی من که تو رو خیلی خوب میشناسم عزیزم!» و دوباره همان خنده های شیرینش گوشم را پُر کرد. دوباره مثل روزهای اول مَحرم شدنمان دلم لرزید که او در لرزاندن دل من به شدت مهارت داشت. چشمانم را نمیدید، اما از همین پشت تلفن برایش پشت چشم نازک کردم و با لحنی غرق ناز پاسخ دادم :« #رمانِ‌تنها‌میانِ‌داعش 𝐣𝐨𝐢𝐧🤍⤦ @Namira_org

تنها میان داعش 🥀 #قسمت3 :«از همون اول که گوشی زنگ خورد، فهمیدم تویی!» با شیطنت به میان حرفم آمد و گفت :« اما بعد گول خوردی!» و فرصت نداد از رکب عاشقانه‌ای که خورده بودم دفاع کنم و دوباره با خنده سر به سرم گذاشت :«من همیشه تو رو گول میزنم! همون روز اولم گولت زدم که عاشقم شدی!» و همین حال و هوای عاشقیمان در گرمای عراق، مثل شربت بود؛ شیرین و خنک! خبر داد سر کوچه رسیده و تا لحظاتی دیگر به خانه میآید که با دستپاچگی گوشی را قطع کردم تا برای دیدارش مهیا شوم. از همان روی ایوان وارد اتاق شدم و او دست بردار نبود که دوباره پیامگیر گوشی به صدا در آمد. در لحظات نزدیک مغرب نور چندانی به داخل نمیتابید و در همان تاریکی، قفل گوشی را باز کردم که دیدم باز هم شماره غریبه است. دیگر فریب شیطنتش را نمیخوردم که با خندهایی که صورتم را پُر کرده بود پیامش را باز کردم و دیدم نوشته است :« #رمانِ‌تنها‌میانِ‌داعش 𝐣𝐨𝐢𝐧🤍⤦ @Namira_org

تنها میان داعش 🥀 #قسمت4 من هنوز دوستت دارم، فقط کافیه بهم بگی تو هم دوستم داری! اونوقت اگه عمو و پسرعموت تو آسمونا هم قایمت کنن، میام و با خودم می برمت! ـ عَدنان ـ « برای لحظاتی احساس کردم در خلئی در حال خفگی هستم حالا من شوهر داشتم و نمیدانستم که عدنان از جانم چه میخواهد؟ » در تاریکی و تنهایی اتاق، خشکم زده و خیره به نام عدنان، هرآنچه از او در خاطرم مانده بود، روی سرم خراب شد. حدود یک ماه پیش، در همین باغ، در همین خانه برای نخستین بار بود که او را میدیدم. وقتی از همین اتاق قدم به ایوان گذاشتم تا برای میهمان عمو چای ببرم که نگاه خیره و ناپاکش چشمانم را پُر کرد، طوری که نگاهم از خجالت پشت پلک هایم پنهان شد. کنار عمو ایستاده و پول پیش خرید بار توت را حساب میکرد. عمو همیشه از روستاهای اطراف آمِرلی مشتری داشت و مرتب در باغ رفت و آمد میکردند اما این جوان را تا آن روز ندیده بودم. مردی لاغر و قدبلند، با صورتی به شدت سبزه که زیر خط باریکی از ریش و سبیل، تیره تر به نظر میرسید. چشمان گودرفته اش مثل دو تیله کوچک سیاه برق میزد و احساس میکردم با همین نگاه شر ش برایم چشمک میزند. از شرمی که همه وجودم را پوشانده بود، چند قدمی عقبتر ایستادم و سینی را جلو بردم تا عمو از دستم بگیرد. سرم همچنان پایین بود، اما سنگینی حضورش آزارم میداد که هنوز عمو سینی را از دستم نگرفته، از تله نگاه تیزش گریختم. از چهارسالگی که پدر و مادرم به جرم تشیع و به اتهام شرکت در تظاهراتی علیه صدام اعدام شدند، من و برادرم عباس در این خانه بزرگ شده و عمو و زنعمو برایمان عین پدر و مادر بودند. #رمانِ‌تنها‌میانِ‌داعش 𝐣𝐨𝐢𝐧🤍⤦ @Namira_org

چهار پارت از #رمانِ‌تنها‌میانِ‌داعش تقدیم‌نگاهاتون:)! #مـ‌‌دیـ‌‌ࢪ

مۍگفت.. خدایامن‌نمیدونم‌چجوریـے بابنده‌هات‌تامۍڪنـے، ولـےبہ‌این‌نتیجہ‌رسیدم‌ ڪہ‌هرڪسـےروبیشتردوس‌دارۍ بیشتربہ‌امام‌حسین(؏) مبتلاش‌مۍڪنـے(: 𝐣𝐨𝐢𝐧🤍⤦ @Namira_org

بدونِ‌شرح!!! 𝐣𝐨𝐢𝐧🤍⤦ @Namira_org

کاش‌سویِ‌حرمت‌بازشودپنجره‌ها!:) 𝐣𝐨𝐢𝐧🤍⤦ @Namira_org

♥️🕊..!'

اگر‌انسان‌‌سرش‌‌رابه‌‌سمت‌‌آسمان‌‌بالا‌‌بیاورد‌ و‌کارهایش‌‌را‌فقط‌‌برای‌‌رضای‌‌خدا،انجام‌دهد، مطمئن‌‌باشید‌زندگی‌اش‌‌عوض‌‌میشود وتازه‌‌معنای‌زندگی‌کردن‌‌را‌می‌فھمد...!' شھیدابراهیم‌هادی 𝐣𝐨𝐢𝐧🤍⤦ @Namira_org

وای بالاخره تموم شد🥲♥ خدایا شکرت 🙌🏻😍♥ #فوتبال‌ایران‌و‌سوریه‌!