«ـ﷽ـ» ▫️ویژگی هایی که اگر یکی از آنها برای تمام مردم بود برای برتری شان کافی بود! ... 💠 جابر بن عبدالله انصارى می گويد: از #رسول_خدا صلى الله عليه و آله شنيدم كه مى فرمودند: 🔹إنّ في عليّ خصالاً لو كانت واحدة منهنّ في جميع الناس لاكتفوا بها فضلاً به راستى درباره #على عليه السلام خصلت هايى است كه اگر يكى از آنها در همه مردم بود به همان برترى اكتفا مى كردند. ♦️از قبيل اين كه: رسول خدا صلى الله عليه و آله به او فرمود: «من كنت مولاه فعليٌّ مولاه» هر كه من مولاى او هستم، على مولاى اوست. ♦️و فرمايش ديگر آن حضرت: «عليّ منّي كهارون من موسى» على نسبت به من همانند هارون نسبت به #موسى است. ♦️و فرمايش ديگر آن حضرت: «عليّ منّي و أنا منه» على از من است و من از او. ♦️و فرمايش ديگر آن حضرت: «عليّ منّي كنفسي، طاعته طاعتي و معصيته معصيتي» على نسبت به من، همانند جان من است. فرمانبرى از او، فرمانبرى از من است و نافرمانى از دستور او، نافرمانى از دستور من است. ♦️و فرمايش ديگر آن حضرت: «حرب عليّ حرب اللَّه، وسلم عليّ سلم اللَّه» جنگ على عليه السلام، #جنگ خداست، و صلح على عليه السلام #صلح خداست. ♦️و فرمايش ديگر آن حضرت: «وليّ عليّ وليّ اللَّه و عدوّ عليّ عدوّ اللَّه» دوست على #دوست خداست و #دشمن على دشمن خداست. ♦️و فرمايش ديگر آن حضرت: «عليّ حجّة اللَّه و خليفته على عباده» على حجّت خدا و جانشين او در ميان بندگانش است. ♦️و فرمايش ديگر آن حضرت: «حبّ عليّ إيمان و بغضه كفر» دوستى على عليه السلام #ايمان و كينه او، #كفر است. ♦️و فرمايش ديگر آن حضرت: «حزب عليّ حزب اللَّه، وحزب أعدائه حزب الشيطان» حزب على عليه السلام حزب خداست، و حزب دشمنان او، حزب #شيطان است. ♦️و فرمايش ديگر آن حضرت: «عليّ مع الحقّ و الحقّ معه، لايفترقان حتّى يردا عليَّ الحوض» على با حقّ است و حق با على است، اين دو از هم جدا نمى شوند تا در كنار حوض بر من وارد شوند. ♦️و فرمايش ديگر آن حضرت: «عليّ قسيم الجنّة و النار» على عليه السلام تقسيم كننده بهشت و دوزخ است. ♦️و فرمايش ديگر آن حضرت: «من فارق عليّاً فقد فارقني و من فارقني فقد فارق اللَّه عزّوجلّ» هر كس از على جدا شود در واقع از من جدا شده است و هركه از من جدا گردد در واقع از خداى متعال جدا شده است. ♦️و فرمايش ديگر آن حضرت: «شيعة عليّ هم الفائزون يوم القيامة» تنها #شيعيان على عليه السلام در روز قيامت رستگارند. 📚 امالى شیخ صدوق، مجلس ۲۰، ح ۱ ، ص ۸۹

🔰 جایگاه والا و بی بدیل #امیر‌المومنین صلوات الله علیه... ✨ #امام_صادق علیه السلام از پدران بزرگوارش علیهم السلام از #رسول_خدا صلی الله علیه و آله نقل می‌کنند که به امیرالمومنین علیه السلام فرمودند: 🔸یَا عَلِیُّ أَنْتَ مِنِّی بِمَنْزِلَةِ هِبَةِ الله مِنْ آدَمَ وَ بِمَنْزِلَةِ سَامٍ مِنْ نُوحٍ وَ بِمَنْزِلَةِ إِسْحَاقَ مِنْ إِبْرَاهِیمَ وَ بِمَنْزِلَةِ هَارُونَ مِنْ مُوسَی وَ بِمَنْزِلَةِ شَمْعُونَ مِنْ عِیسَی إِلَّا أَنَّهُ لَا نَبِیَّ بَعْدِی 🔹 علی جان! جایگاه و مقام تو نزد من بمنزله جایگاه هبة الله (شيث) نزد پدرش حضرت #آدم و سام نزد پدرش حضرت #نوح و اسحاق نزد پدرش حضرت #ابراهیم و هارون نزد برادرش حضرت #موسی و شمعون نزد حضرت #عیسی است، مگر اینکه بعد از من نبی و پیامبری وجود ندارد. [همانطور که آنها جایگاه و مقام وصایت و خلافت را داشتند تو هم داری فقط تو پیغمبر نیستی] 🔸 یَا عَلِیُّ أَنْتَ وَصِیِّی وَ خَلِیفَتِی فَمَنْ جَحَدَ وَصِیَّتَکَ وَ خِلَافَتَکَ فَلَیْسَ مِنِّی وَ لَسْتُ مِنْهُ وَ أَنَا خَصْمُهُ یَوْمَ الْقِیَامَة 🔹 علی جان! تو وصی و خلیفه من هستی، هرکس وصایت و خلافت تو را انکار کند از من نیست و من هم از او نیستم [یعنی در دین من نیست] و روز قیامت من دشمن او هستم. 🔸 یَا عَلِیُّ أَنْتَ أَفْضَلُ أُمَّتِی فَضْلًا وَ أَقْدَمُهُمْ سِلْماً وَ أَکْثَرُهُمْ عِلْماً وَ أَوْفَرُهُمْ حِلْماً وَ أَشْجَعُهُمْ قَلْباً وَ أَسْخَاهُمْ کَفّاً 🔹 علی جان! تو از جهت فضل و فضلیت، برترینِ اُمّت من هستی و پیشتازترینِ آن‌ها در اسلام آوردن، عالم ترین، بردبارترین، شجاعترین و دست و دل بازترین آن هایی؛ 🔸 یَا عَلِیُّ أَنْتَ الْإِمَامُ بَعْدِی وَ الْأَمِیرُ وَ أَنْتَ الصَّاحِبُ بَعْدِی وَ الْوَزِیرُ وَ مَا لَکَ فِی أُمَّتِی مِنْ نَظِیرٍ 🔹 علی جان! تو امام بعد از من و امیر و صاحب [امور] بعد از من و وزیر هستی، و تو در امت من نظیر و همتایی نداری 🔸 یَا عَلِیُّ أَنْتَ قَسِیمُ الْجَنَّةِ وَ النَّارِ بِمَحَبَّتِکَ یُعْرَفُ الْأَبْرَارُ مِنَ الْفُجَّارِ وَ یُمَیَّزُ بَیْنَ الْأَشْرَارِ وَ الْأَخْیَارِ وَ بَیْنَ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْکُفَّارِ 🔹علی جان! تو تقسیم کننده بهشت و دوزخی، با محبّت تو نیکوکاران از فاجران متمایز می‌شوند و خوبان از بدان و مؤمنان از کفّار باز شناخته می‌شوند. 📚 امالی شیخ صدوق، ص۴۶ مجلس یازدهم بحارالانوار ج۳۷ ص۲۵۴