💠سردار می‌ گفت : اگه توی پادگانت، دو تا سربـاز رو نماز خون و قرآن خون کردی این برات می مونه از این پستها و درجه‌ ها چیزی در نمیاد! #شهید_احمد_کاظمی ┄┄┅┅┅❅❁❅┅┅┅┄┄

🎥 #فتح_هویزه ای شهر ایثار و حماسه، ای هویزه ای در وفاداری خلاصه، ای هویزه گرچه به خاک و خون رها شد لاله هایت سُم کوب چرخ تانک ها شد لاله هایت اما به امداد خدای حق تعالی بر دوش، بردی پرچم «اِنا فتحنا...»🇮🇷 🌸 #سلام_بر_هويزه؛ شهري كه روایتگر پیکار پیکرها و تانک هاست؛ شهری که سرمست بوی نخل‌هایی است که در شیار شِنی‌های تانک‌ها رسته‌اند 🌸 شهر آر.پی.جی های بدون گلوله ای که مزه خون می‌داد! 🌸 سلام بر هویزه؛ نوعروس تنها مانده دیروز كه جوانی اش به تاراجِ اشغال رفت. 🌸 شهری که این روزها پر از بوی زندگی است... 🌸 شهری که جلوه جاودان حضرت «شمس الشموس» است و رواقی از اقلیم طوس... 🌺 چهل و دومین سالروز فرار دشمن بعثی از هويزه غريب در 18 ارديبهشت بهشتي1361 و بر باد رفتن رؤياي دشمني كه نيامده بود تا برود، مبارك...

حوزه‌ها و کرسی‌های باقیمانده مجلس

#زنده_از_حرم | بارش شدید باران در حرم مطهر رضوی

#خاطرات_شهید 💠یک روز ظهر وارد خانه شد، سلام کرد، خیلی خسته و گرفته بود، یک ساک دستش بود، آن روز از صبح به مراسم تشییع شهدای گمنام رفته بود، آرام و بی‌صدا به اتاقش رفت. 💠صدا کرد:  مادر، برایم چای می‌آوری؟ برایش چای ریختم و بردم. وارد اتاقش شدم، روی تخت دراز کشیده بود، من که رفتم بلند شد و نشست. 💠پرسیدم: چه خبر؟ در جواب من از داخل ساکش یک پرچم سه‌ رنگ با آرم «الله» بیرون آورد.  پرچم خاکی و پاره بود. اول آن را به سر و صورتش کشید و بعد به من گفت: «این را یک جایی بگذار که فراموش نکنی. هروقت من مُردم آن را روی جنازه‌ام بکش». 💠خیلی ناراحت شدم، گفتم:«خدا نکند که تو قبل از من بری». اجازه نداد حرفم را تمام کنم، خندید و گفت: «این پرچم روی تابوت یک شهید گمنام تبرک شده است» 💠وقتی من مُردم آن را روی جنازه من بکشید و اگر شد با من دفنش کنید تا خداوند به‌ خاطر آبروی شهید به من رحم کند و از گناهانم بگذرد و شهدا مرا شفاعت کنند». 💠نمی‌دانست که پرچم روی تابوت خودش هم یک روزی تکه تکه برای شفاعت دست همه پخش می‌شود.... ✍به روایت مادربزرگوارشهید #شهید_حسن_قاسمی_دانا🌷 #سالروز_شهادت 🕊🕊

مرا به بوی خوشَت جان ببخش و زنده بدار که از تو چیزی ازین بیشتر نمی خواهم #شهید_جواد_الله‌کرم🌷 #سالروز_شهادت 🕊🕊

وظیفه رزمندگان«گردان قاطریزه»، از یک طرف، رساندن آب و غذا و مهمات به رزمندگان در خط مقدم بود و از طرف دیگر انتقال مجروحین و شهدا به عقب جبهه بود. مأموریتی سخت و طاقت فرسا ... و شاید به خاطر صبوری‌شان به آنها گردان صابرین می‌گفتند. رزمندگان این گردان آدم‌های ورزیده‌ای بودند. آن‌ها پای پیاده در حالی که مقدار زیادی مهمات و آذوقه بار قاطرها بود چندین کیلومتر طی می‌کردند تا به خط مقدم برسند و در این مسیر خطرات زیادی را به جان می‌خریدند و از همه سخت‌تر وقتی بود که باری از مهمات را با قاطر حمل می‌کردند و کافی بود با یک انفجار خودشان هم دود بشوند و شاید سخت‌ترین لحظه برای رزمندگان این گردان وقتی بود که باید پیکر شهیدی را به عقب می‌آوردند. 👆📷 این عکس، مربوط به عملیات «بیت المقدس ۶» است که در اواخر اردیبهشت ماه ۶۷ در ارتفاعات «شیخ محمد» که مشرف به شهر ماووت بود انجام شد و در تصویر پیکر دو رزمنده شهید لشکر ۱۰ سیدالشهدا (ع) دیده می‌شود که روی مرکب بسته شده است. شاید ساعت‌ها طول کشید که این پیکرهای مطهر تا پشت جبهه رسید و این دو رزمنده که مرکب مسافران بهشت را هدایت می‌کنند چه حالی داشتند.