هر گاه تُهی دست شدید، با صدقه دادن، با خدا تجارت کنید . . . . [ #نهج‌البلاغه | #حکمت۲۵۸ ]

سخاوت آن است که تو آغاز کنی، زیرا آنچه با درخواست داده می شود، یا از روی شرم و یا از بیمِ شنیدنِ سخنِ ناپَسَند است . . [ #نهج‌البلاغه | #حکمت۵۳ ]

حکمت را هر کجا که باشد، فرا گیر، گاهی حکمت در سینه‌ ی منافق است و بی‌ تابی کند تا بیرون آمده و با همدمانش در سینه ی مومن آرام گیرَد [ #نهج‌البلاغه | #حکمت۷۹ ]

در شگفتم از کسی که می تواند استغفار کند و ناامید است . . ‌ [ #نهج‌البلاغه | #حکمت ۸۷ ]

روزگاری بر مردم خواهد آمد که محترم نشمارند جز سخن‌چین را، و خوششان نیاید جز از بدکار هرزه، و ناتوان نگردد جُز عادل. در آن روزگار کمک به نیازمندان خسارت، و پیوند با خویشاوندان منت گُذاری، و عبادت نوعی برتری طلبی بر مردم است، در آن زمان حکومت با مشورتِ زنان، و فرماندهی خردسالان، و تدبیر خواجگان اداره می شود . . . [ #نهج‌البلاغه | #حکمت ۱۰۲ ]

از نوف بکالی نقل شد که در یکی از شب ها، امام علی |ع| را دیدم برای عبادت از بستر برخواست، نگاهی به ستارگان افکند و به من فرمود: ای نوف: خوشا به حال آنان که از دنیایِ حرام چشم پوشیدند، و دل به آخرت بستند؛ آنان مردمی هستند که زمین را تخت، خاک را بستر، آب را عطر، و قرآن را پوشش زیرین، و دعا را لباسِ روئینِ خـود قـرار دادند، و بــا روش عیـسـای مسیح با دنیا برخورد کردند . . . [ #نهج‌البلاغه | #حکمت ۱۰۴ ]

ما تکیه گاهِ میانه‌ایم، عقب ماندگان به ما می رسند، و پیش تاختگان به ما باز می گردند. - ارزشِ والایِ اهل بیت پیامبر |ص| [ #نهج‌البلاغه | #حکمت ۱۰۹ ]

هر کـس ما اهل بیـت پیامبر |ص| را دوست بدارد، پس باید فقر را چونان لباس رویین بپذیرد. - مشکلات شیعه بودن - آماده‌ی انواع محرومیت ها - قناعت [ #نهج‌البلاغه | #حکمت ۱۱۲ ]

با درد خود بساز، چنان که‌ با تو سازگار است ! [ #نهج‌البلاغه | #حکمت۲۷ ]

شخصی از امام پرسید حال شما چگونه است؟ فرمود: - چگونه خواهد بود حال کسی که در بقای خود ناپایدار، و در سلامتی بیمار، و در آنجا که آسایش دارد، مرگ او را فرا می رسد . . . [ #نهج‌البلاغه | #حکمت۱۱۵ ]

دوست، دوست نیست مگر آنکه حقوقِ برادرش را در سه جا نگهبان باشد: در روزگار گرفتاری . . آن هنگام که حضور ندارند، و پس از مرگ [ #نهج‌البلاغه | #حکمت۱۳۴ ]

کسی که خود را در جایگاه تهمت قرار داد، نباید جز خود را نکوهش کند . . [ #نهج‌البلاغه | #حکمت ۱۵۹ ]

بدی را از سینه ی دیگران، با کندن آن از سینه‌ی خود، ریشه کن نما ‌ . . . ! [ #نهج‌البلاغه | #حکمت۱۷۸ ]

همانا انـسان در دنـیا تـخته نشـان تـیر هایِ مـرگ، و ثـروتـی اسـت دسـتـخـوش تــاراجِ مصـیبت ها: با هـر جـرعه ی نوشیدنی، گلو رفـتنی، و در هـر لقـمـه ای گـلـوگـیر شـدنی است. و بنـده نعـمتی به دـست نیـاوَرَد جـز آنـکـه نعـمـتی از دسـت بدهـد‌‌. و روزی بــه عمـرش افزوده نمـی گـردد جز با کم شــدن روزی دیگـر ! پس ما یــاران مرگیم، و جـان های ما هدف نابودی. پس چگونه به ماندنِ جـاودانـه امیـدوار بـاشــیـم؟ در حالـی کــه گـذشــتِ شـب و روز بـنـایی را بـالا نـبــرده جز آن که آن را ویـران کــرده، و بـه اطـراف پراکند‌... ! [ #نهج‌البلاغه | #حکمت ۱۹۱ ]

کوچ کردن نزدیک است . . . [ #نهج‌البلاغه | #حکمت۱۸۷ ]