هر بار با صدای تو از پشتِ سیم‌ها پل می‌زنم به خاطره‌ای از قدیم‌ها... لبخندِ تو تلافیِ یک‌عمر خستگی‌ست لبخندِ من تلاقیِ امّید و بیم‌ها... آه! ای تمامِ آنچه که باور نداشتم ای حسرتِ همیشگیِ «می‌رسیم»ها... این ماجرا برای همیشه تمام شد وقتی شکست بینِ‌ من و تو حریم‌ها... پرواز هم غبارِ دلم را نمی‌برد مانندِ گردِ روی تنِ یاکریم‌ها... امشب شبیهِ قاصدکی کوچ می‌کنم فردا بپرس حالِ مرا از نسیم‌ها... دستم اگر به سوی تو کوتاه‌تر شده پایم درازتر شده باز از گلیم‌ها... #پوریا_شیرانی ایتا: https://eitaa.com/NafaseTazeArdakan تلگرام: https://t.me/NafaseTazeardakan ارتباط با ادمین: 🆔 @NafaseTazehA

سوال‌های نپرسیده گرچه بسیار است جوابِ چرخِ فلک بر مدارِ تکرار است... یکی پرنده ازین کهنه دام پر نگرفت که تورِ صیدِ قضا پهن بر لجن‌زار است... برای مرغِ مقلد قفس نشانِ بقاست چنان‌که مرغِ انالحق نشانه‌اش دار است... کجا به‌دستِ محبت شده‌ست خاری گل زمانه‌ای‌ست که هرکس وفا کند خوار است... تمامِ عمر بکوشد به هیچ‌جا نرسد کسی که بیشتر از هرکسی سزاوار است... کجاست بالِ رهایی کجاست بامِ خیال که فکرهای بدی بر سرِ من آوار است... درونِ آینه مردی‌ست زخم‌خورده و مست کسی که زندگی‌ام را به من بدهکار است... #پوریا_شیرانی https://eitaa.com/NafaseTazeArdakan 🆔 @NafaseTazehA ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌

نشسته‌ای لبِ بامی و پَر نمی‌گیری سراغی از منِ آسیمه‌سر نمی‌گیری... چقدر روز و شبم بگذرد به بی‌خبری چه کرده‌ام که‌تو از من خبر نمی‌گیری... پِی سرابِ تو از پا درآمدم، ای عشق تو دستِ تشنه‌لبان را مگر نمی‌گیری... درختِ پیرم و باید به‌خاک تن بدهم چرا به دستِ جوانت تبر نمی‌گیری... به‌فرضِ این‌که بخواهی به‌آتشم بکشی جرقه‌ای و از این بیشتر نمی‌گیری... #پوریا_شیرانی https://eitaa.com/NafaseTazeArdakan 🆔 @NafaseTazehA ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌

گاهی فقط یک ابر می‌فهمد هوایم را یک روح سرگردانْ سرای ناکجایم را یک باغبان در خشک‌سالی‌های پی‌درپی یک گوشِ کر، فریادهای بی‌صدایم را دردم شبیه دردهای پیش از اینم نیست گم‌کرده‌ام انگار در قلبم خدایم را می‌ترسم از تصویر آیینه که در چشمش دیوانه‌ای دیگر بگیرد باز جایم را مثل خوره این زخم‌ها بر روحم افتاده در هم تنیده تارِ رخوت انزوایم را من گرم رؤیای خودم بودم نمی‌دیدم کابوس‌های منتظر در خواب‌هایم را لرزان قدم برداشتن رسم رسيدن نیست ای‌ عشق! محکم‌تر زمین بگذار پایم را #پوریا_شیرانی https://eitaa.com/NafaseTazeArdakan 🆔 @NafaseTazehA ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌