◼️حضرت علی علیه السلام فرمودند:
◾️الْمُؤْمِنُ بِشْرُهُ فِي وَجْهِهِ، وَحُزْنُهُ فِي قَلْبِهِ،أَوْسَعُ شَيْءٍ صَدْرا، وَأَذَلُّ شَيْءٍ نَفْسا.يَكْرَهُ الرِّفْعَةَ، وَيَشْنَأُ السُّمْعَةَ.طَوِيلٌ غَمُّهُ، بَعِيدٌ هَمُّهُ،كَثِيرٌ صَمْتُهُ، مَشْغُولٌ وَقْتُهُ.شَكُورٌ صَبُورٌ، مَغْمُورٌ بِفِكْرَتِهِ، ضَنِينٌ بِخَلَّتِهِ،سَهْلُ الْخَلِيقَةِ، لَيِّنُ الْعَرِيكَةِ!نَفْسُهُ أَصْلَبُ مِنَ الصَّلْدِ، وَهُوَ أَذَلُّ مِنَ الْعَبْدِ.
▪️چهره مؤمن شاد و دل او گريان است،گستره سينه او از هر پهنه اى وسيع تر و خود او از همه متواضع تر است، برترى را خوش ندارد و آوازه و اشتهار را زشت مى شمرد، غمش طولانى و اندوهش ژرف و سكوتش بسيار و وقتش مشغول به كار است.پرسپاس و پرشكيب و فرورفته در انديشه است و نسبت به اظهار گرفتارى هاى خود براى ديگران بخل مى ورزد، نرمخو و انعطاف پذير است و با آنكه جانى با صلابت تر از سنگ خارا دارد در رفتارش از بندگان نيز خاكسارتر است.
📚نهج البلاغه، الكلمات: 333
🔶 @Nahj_Et
#نهج_البلاغه
▫️وَاعْلَمْ أَنَّ مَا قَرَّبَکَ مِنَ اللهِ يُبَاعِدُکَ مِنَ النَّارِ، وَمَا بَاعَدَکَ مِنَ اللهِ يُقَرِّبُکَ مِنَ النَّارِ
🟤بدان آنچه تو را به خدا نزديک مى سازد از آتش جهنم دور مى کند و آنچه تو را از خدا دور مى سازد به آتش دوزخ نزديک مى سازد
✍تعبيرى است بسيار جامع و جالب; تمام امورى که انسان را به خدا نزديک مى کند اعم از معارف، گفتار و رفتار و خواسته ها و تلاش ها و کوشش ها به يقين وى را از دوزخ دور مى سازد و به عکس، اعمال و رفتار و کردار و نياتى که انسان را از خدا دور مى کند او را به سوى جهنم مى برد. آنها که از عذاب الهى و کيفرهاى شديد او در جهنم بيمناکند بايد اين سخن را هميشه آويزه گوش خود سازند.
📘#نامه_76
🔶 @Nahj_Et
🍃🌹وَ قَالَ علیه السلام مَن أَبطَأَ بِهِ عَمَلُهُ لَم یُسرِع بِهِ نَسَبُهُ وَ فِی رِوَایَةٍ أُخرَی مَن فَاتَهُ حَسَبُ نَفسِهِ لَم یَنفَعهُ حَسَبُ آبَائِهِ
🍃🌹مردان خود ساخته به عمل خود تکیه می کنند و به امید طائفه، رفیق و حتی فرزند نمی نشینند، زیرا هر قدر طائفه مشهور و معتبرتر باشند بیشتر از انسان توقع دارند. نکته قابل توجه این است که افتخار کردن به دیگران، دلیل بر عجز انسان است و عملا انسان فریاد می زند که خودم کسی نیستم. مردان خدا نه تنها در اثر رفتار نیک در دنیا محترم اند بلکه پس از مرگ هم محترم می باشند و این همان موضوعی است که حضرت ابراهیم (علیه السلام) از خدا درخواست می کند.
📙شرح#حکمت_389
حکمت های نهج البلاغه ( همراه با 25 ترجمه و شرح )/ ص393 شرح زمانی
🔶 @Nahj_Et
نهج البلاغه
💠امام علیه السلام به فرزندش محمد بن حنفیه فرمود : 🍃 فرزندم! از فقر بر تو مى ترسم پس از آن به خدا پن
❌ آثار وحشتناک فقر در کلام امیرالمومنین علیه السلام:
💠 در حکمت 319 نهج البلاغه؛ امام علیه السلام آثار سوء و وحشتناك فقر را براى فرزندش محمد بن حنفيه برمى شمارد و مى فرمايد:
«فرزندم! من از فقر بر تو مى ترسم، بنابراين از آن به خدا پناه ببر»؛ (وَقال علیه السلام لاِبْنِهِ مُحَمَّدِ ابْنِ الْحَنَفِيَّةِ: يَا بُنَيَّ، إِنِّي أَخَافُ عَلَيْکَ الْفَقْرَ فَاسْتَعِذْ بِاللّهِ مِنْهُ).
بعد امام علیه السلام دليل آن را در سه جمله كوتاه و پرمعنا بيان كرده مى فرمايد: «زيرا فقر، دين انسان را ناقص و عقل را مشوش مى سازد و مردم را به او و او را به مردم بدبين مى كند»؛ (فَإِنَّ الْفَقْرَ مَنْقَصَةٌ لِلدِّينِ! مَدْهَشَةٌ لِلْعَقْلِ، دَاعِيَةٌ لِلْمَقْتِ).
به يقين منظور از فقر در اين كلام نورانى، فقر مادى است.
🔰 اينكه چگونه فقر مادى سبب نقصان دين مى شود دليلش روشن است،
📌 زيرا انسان تحت فشار فقر ممكن است تن به گناهانى بدهد و براى به دست آوردن مال، فكر حلال و حرام آن نباشد و يا تحت عنوان ضرورت و اضطرار بعضى از محرمات را براى خود حلال بشمارد.
💢 اين احتمال نيز هست كه فقر گاهى سبب تزلزل اعتقاد انسان به خدا مىشود، زيرا از يكسو شنيده است كه خدا رزّاق و روزى رسان است و رزق همه را تضمين كرده و از طرف ديگر خود را در فقر و تنگدستى مى بيند و اين مايه سوءظنش به خدا و وعده هاى الهى مى شود، بنابراين هم نقص اعتقادى و هم نقص عملى دامن فقير را مى گيرد به خصوص اگر انسان كم ظرفيت و پايه اعتقادات او سست باشد.
✍ اضافه بر اين، ازنظر اخلاقى نيز گرفتار مشكل مىشود، زيرا كينه و حسد وبخل و صفات ديگرى از اين قبيل دامان فقير را در بسيارى از اوقات مى گيرد.
اما اينكه عقل را مشوش مى سازد نيز به تجربه ثابت شده است كه افراد گرسنه و فقير هرچند عقل نيرومندى داشته باشند توان فكر كردن و انديشيدن را از دست مى دهند و حتى گاه در مسائل ساده زندگى گرفتار اشتباه مى شوند وقدرت بر تفكر و تصميم گيرى را به دليل فقر و پريشانى از دست مى دهند.
🔹 جمله «داعِيَةٌ لِلْمَقْتِ؛ موجب بدبينى مى گردد» داراى دو تفسير است: نخست اينكه مردم از چنين شخصى فاصله مى گيرند و حتى او را مزاحم خود تصور مى كنند و ديگر اينكه او هم از مردم فاصله مى گيرد، چراكه بسيارى از اوقات فكر مى كند مردم اسباب فقر او را فراهم كرده اند و حق او را خورده و او را بر خاك سياه نشانده اند، بنابراين از دو سو خشم و ناخرسندى حاصل مى شود.
📚 شرح نهج البلاغه آیت الله مکارم شیرازی #حکمت_319
🔶 @Nahj_Et
💠قَالَ علیه السلام لِلمُؤمِنِ ثَلَاثُ سَاعَاتٍ فَسَاعَةٌ ینُاَجیِ فِیهَا رَبّهُ وَ سَاعَةٌ یَرُمّ مَعَاشَهُ وَ سَاعَةٌ یخُلَیّ بَینَ نَفسِهِ وَ بَینَ لَذّتِهَا فِیمَا یَحِلّ وَ یَجمُلُ وَ لَیسَ لِلعَاقِلِ أَن یَکُونَ شَاخِصاً إِلّا فِی ثَلَاثٍ مَرَمّةٍ لِمَعَاشٍ أَو خُطوَةٍ فِی مَعَادٍ أَو لَذّةٍ فِی غَیرِ مُحَرّمٍ
💠(برای مومن سه ساعت است ساعتی که با پروردگارش راز و نیاز می کند، و ساعتی که در آن به معاش خود می رسد، و ساعتی که بین خود و لذت حلال و پسندیده خلوت می کند و عاقل سزاوار نیست که جز برای سه منظور مسافرت کند: اصلاح امور زندگی، و یا قدمی در راه آخرت برداشتن، یا لذت در راه غیر حرام). امام (علیه السلام) اوقات مومن عاقل را به سه قسم تقسیم کرده است و بر حسب آنچه که به اقتضای حکمت عملی و نظر درست شایسته است: یک قسم آن که به عبادت و مناجات پروردگار خود بپردازد، و این قسم در درجه اول اهمیت است. و قسمی که برای خاطر قسم اول معاش لازم را فراهم آورد، و قسمی را نیز برای خود و لذتهای جایزی که شایسته و نیکو است- نه آن که حرام و زشت است- خلوت کند. و این دو قسم به خاطر قسم اول لازم است چون بدون اینها قسم اول ناممکن است. عبارت لیس للعاقل … یعنی بر حسب اقتضای عقل عملی حق ندارد- جز در این سه مورد- وقت خود را صرف کند.
📙شرح#حکمت_390
حکمت های نهج البلاغه ( همراه با 25 ترجمه و شرح )/ ص394 شرح ابن میثم
🔶 @Nahj_Et
🔹وَ قَالَ علیه السلام ازهَد فِی الدّنیَا یُبَصّرکَ اللّهُ عَورَاتِهَا وَ لَا تَغفُل فَلَستَ بِمَغفُولٍ عَنکَ
🔹(در دنیا پارسا باش، تا خداوند تو را به زشتیهای آن آگاه سازد، و بی خبر مباش که از تو بی خبر نیستند. چون علاقه ی به دنیا باعث پوشیده ماندن معایب آن از نظر دلبستگان به آن است، همانطوری که گفته اند: محبت به چیزی (انسان را) کور و کر می سازد. دشمنی با دنیا و پارسایی در آن باعث از بین بردن آن پوشش و ظاهر کردن عیبها و زشتیهایی است که زیر پوشش بوده است. بنابراین امام (علیه السلام) به خاطر همان نتیجه ی قابل احتراز، دستور به پارسایی در دنیا داده است آنگاه از غفلت در دنیا از ماورای این دنیا به وسیله ی قیاس مضمری برحذر داشته است که صغرای آن جمله ی فلست بمغفول عنک، بوده و کبرای مقدر نیز چنین است: و هر چه که غیر مغفول عنه باشد، شایسته نیست که از هدف آن غفلت شود.
📙شرح#حکمت_391
حکمت های نهج البلاغه ( همراه با 25 ترجمه و شرح )/ ص395 شرح ابن میثم
🔶 @Nahj_Et
🍃وَ قَالَ علیه السلام تَکَلّمُوا تُعرَفُوا فَإِنّ المَرءَ مَخبُوءٌ تَحتَ لِسَانِهِ
🍃(سخن بگویید تا شناخته شوید، زیرا که مرد زیر زبانش نهفته است). تفسیر این عبارت گذشت، لکن در اینجا امام (علیه السلام) آن را مقدمه ی صغرای قیاس مضمری قرار داده و بدان وسیله آدمی را به سخن گفتن به هنگام نیاز به منظوری که موردنظر گوینده است واداشته و کبرای مقدر آن نیز چنین است: و هر که در زیر زبانش پنهان باشد، شایسته است که خویشتن را در ضمن گفتارش ظاهر سازد تا دیگران او را بشناسند.
📙شرح#حکمت_392
حکمت های نهج البلاغه ( همراه با 25 ترجمه و شرح )/ ص396 شرح ابن میثم
🔶 @Nahj_Et
🍃🌹قَالَ علیه السلام خُذ مِنَ الدّنیَا مَا أَتَاکَ وَ تَوَلّ عَمّا تَوَلّی عَنکَ فَإِن أَنتَ لَم تَفعَل فَأَجمِل فِی الطّلَبِ
🍃🌹(از دنیا آنچه را به تو روی آورد برگیر و از آنچه که از تو روی گرداند روی بگردان. و اگر این کار را نکنی پس در طلب و خواستن زیاده روی نکن). امام (علیه السلام) نخست دستور داده است که آدمی از دنیا به آنچه میسر می شود و بر آن دست می یابد، قناعت کند، و آن که برایش میسر نیست به طور صحیح دنیا را بطلبد، و راه صحیح طلب دنیا، جستن دنیا از راه درست و به گونه ی مناسب و رواست.
📙شرح#حکمت_393
حکمت های نهج البلاغه ( همراه با 25 ترجمه و شرح )/ ص397 شرح ابن میثم
🔶 @Nahj_Et