🍃🌹وَ قَالَ علیه السلام مَن أَبطَأَ بِهِ عَمَلُهُ لَم یُسرِع بِهِ نَسَبُهُ وَ فِی رِوَایَةٍ أُخرَی مَن فَاتَهُ حَسَبُ نَفسِهِ لَم یَنفَعهُ حَسَبُ آبَائِهِ
🍃🌹مردان خود ساخته به عمل خود تکیه می کنند و به امید طائفه، رفیق و حتی فرزند نمی نشینند، زیرا هر قدر طائفه مشهور و معتبرتر باشند بیشتر از انسان توقع دارند. نکته قابل توجه این است که افتخار کردن به دیگران، دلیل بر عجز انسان است و عملا انسان فریاد می زند که خودم کسی نیستم. مردان خدا نه تنها در اثر رفتار نیک در دنیا محترم اند بلکه پس از مرگ هم محترم می باشند و این همان موضوعی است که حضرت ابراهیم (علیه السلام) از خدا درخواست می کند.
📙شرح#حکمت_389
حکمت های نهج البلاغه ( همراه با 25 ترجمه و شرح )/ ص393 شرح زمانی
🔶 @Nahj_Et
🪐هر افتخارى است در عمل است
📿مَنْ أَبْطَأَ بِهِ عَمَلُهُ لَمْ يُسْرِعْ بِهِ نَسَبُهُ
🟤آن کس که کردارش اورا به جایی نرساند ، بزرگی خاندانش ، او را به پیش نخواهد راند.
✍اشاره به اين كه ارزش و شخصيت در انسان به صفات و فضايل شخصى اوست، علم و دانش، شجاعت و سخاوت، بزرگوارى و امانت و صفات برجسته ديگر. و آن ها كه از اين صفات بى بهره اند و تنها به مقام پدران خود افتخار مى كنند در اشتباه بزرگى هستند و به گفته شاعر:
گيرم پدر تو بود فاضل *** از فضل پدر، تو را چه حاصل؟
و به گفته بعضى از بزرگان: از عجايب روزگار اين است كه انسان زنده به شخص مرده اى افتخار كند و استخوان هاى پوسيده را نشانه عظمت خود بداند. البته عظمت نياكان ممكن است به صورت تشريفاتى مايه افتخار شود ولى افتخار حقيقى در پرتو صفات و اعمال خود انسان است.
📚 #حکمت_389
🔶 @Nahj_Et