💠🔹امام علی عليه ‏السلام: الإعجابُ يَمنَعُ الازدِيادَ؛ خودپسندى و غرور، مانع پيشرفت و كمال است. نهج البلاغه : #حکمت_167 🔶 @Nahj_Et

✅ مسیر فردای ما از تصمیم گیری امروز آغاز خواهد شد... 🔸تصمیمی برای شناختِ مسیر صحیح زندگی... 🔸تصمیمی برای شناخت پایه ها و زیرساخت فکری و معرفتی یک حرکت طولانی مدت به اندازه ابدیت... 🔸 خب تصمیم شما چیه؟ 🏃‍♂ من که دارم میرم طرح ولایت... 🔰 شما هم میای؟ 👈کِی؟ 👈کجا؟ 👈با کی؟ 👈چه طوری؟ 👈 چند روزه ؟ 🔴 ثبت نام تا ١۵ خرداد: 🌐 Hamzevasl.ir #استوری 🆔 @hamzevasl

💠🔹امام عليه السلام در اين كلام نورانى اشاره به تفاوت اعمال خيرى كه مورد رضاى خداست و لذات و هوسرانى‌هاى ناپايدار دنيا كرده مى‌فرمايد: «اين دو عمل چقدر با هم متفاوتند: عملى كه لذتش مى‌رود و عواقب سوء آن باقى مى‌ماند و عملى كه زحمتش مى‌رود و اجر و پاداشش باقى است»؛ (شَتَّانَ‌ مَا بَيْنَ‌ عَمَلَيْنِ‌ عَمَلٍ‌ تَذْهَبُ‌ لَذَّتُهُ‌ وَ تَبْقَىٰ‌ تَبِعَتُهُ‌ وَ عَمَلٍ‌ تَذْهَبُ‌ مَؤُونَتُهُ‌ وَ يَبْقَىٰ‌ أَجْرُهُ‌) . در ميان كارهاى نيك و بد و اعمال حسنه و سيئه - با اين‌كه هر كدام جنبۀ مثبت و منفى دارند - اين تفاوت آشكار ديده مى‌شود؛ اعمال گناه‌آلود داراى لذتى موقتى و ناپايدار است كه به زودى زايل مى‌گردد ولى عواقب بد آن هم در دنيا و هم در آخرت دامان انسان را مى‌گيرد. مثلاً انسانى براى برخوردارى از لذتى آنى به شراب پناه مى‌برد. ممكن است اين مادۀ مخدر ساعتى او را از غم و اندوه ته كند و در نشئه‌اى لذت‌بخش فرو برد؛ اما به زودى پايان مى‌يابد و آثار سوء آن در تمام اعضاى بدن او تدريجاً ظاهر مى‌شود و در آخرت نيز از شراب طهور بهشتى و نوشيدن آب كوثر محروم مى‌گردد #حکمت_121 🔶 @Nahj_Et

ترجمه و توضیح تصویری نهج البلاغه نهج البلاغه #حکمت_164 🔶 @Nahj_Et

خطبه امیرالمؤمنین در نهج‌البلاغه 💯 سنت الهی چنین نیست. ما خودمان با پیغمبر بیعت کرده و ایمان آورده بودیم ولی خدا به آسانی به ما پیروزی نداد...♨️⬇️ آن خطبه امیرالمؤمنین در نهج‌البلاغه را که اصحاب خودش را ملامت می‌کند، مکرر خوانده‌ایم. کم کم این روحیه در مردم پیدا شد که ما چون اصحاب و یاران علی هستیم و علی داماد و وصی پیغمبر و خلیفه بحق است پس باید بر لشکر معاویه پیروز شویم. علی (ع) می‌گفت: این طور نیست، سنت الهی چنین نیست. ما خودمان با پیغمبر بیعت کرده و ایمان آورده بودیم ولی خدا به آسانی به ما پیروزی نداد: وَ لَقْدَ کنّا مَعَ رَسولِ اللهِ نَقْتُلُ آباءَنا وَ أبْناءَنا وَ أعْمامَنا...«1»؛ یعنی ما با پیغمبر بودیم و در راه خدا پدران خودمان را اگر ایستادگی می‌کردند میکشتیم، پسران خودمان و عموها و برادرهای خودمان را هم میکشتیم. ما چقدر سختیها متحمل شدیم! در میدانهای جنگ که با دشمن روبرو می‌شدیم مثل دو شتر نر به یکدیگر می‌پیچیدیم، گاهی ما از آنها می‌خوردیم و گاهی آنها از ما می‌خوردند. اینچنین نبود که چون ما در رکاب پیغمبر بودیم با اشاره شمشیرمان سر دشمنان بپرد. بعد که از کوره امتحان بیرون آمدیم و صداقت نیت ما، در عمل ظاهر و آشکار شد (یعنی نه صرف گفتنِ شهادتین) آنوقت خدا نصرت خودش را نازل کرد. یعنی همین آیه فَإنَّ مَعَ الْعُسْرِ یسْرآ. إنَّ مَعَ الْعُسْرِ یسْرآ. پیغمبر! تو خیلی سختیها کشیدی، اینها ثمره‌های آن سختیهاست. حال دستور بعدش عجیب است. حالا که فارغ شدی و بار از دوشت برداشته شد چکار کن؟ حالا برو راحت بخواب؟ اگر راحت بخوابی که باز اول بدبختی است، چون همه بدبختیها از عادت کردن به استراحت و راحتی و رفاه است؛ هیچ چیزی برای انسان دشمن‌تر از رفاه نیست. فَإذا فَرَغْتَ فَانْصَبْ از اینها که فارغ شدی باز هم خودت را به نَصَب«2» و تعب بینداز، برای خودت شداید بیافرین؛ یعنی خودت را به راحت عادت نده. مرد خدا اگر فرضا در مسائل اجتماعی‌اش شداید نداشته باشد شدایدِ عبادت را که از او نگرفته‌اند. پیغمبر وقتی که شداید اجتماعی نداشت آیا می‌رفت و شب تا به صبح راحت می‌خوابید؟ نه، او آرام نداشت. فَإذا فَرَغْتَ فَانْصَبْ از اینها هم که فارغ شدی باز هم خودت را در تعب بینداز، منتها نه تعب بیهوده، بلکه لااقل عبادت. راحت‌طلبی پیشه نکن که دشمن انسان راحت‌طلبی است. وَ إلی رَبِّک فَارْغَبْ. وصلّی الله علی محمد و آله الطاهرین. استاد مطهری، آشنایی با قرآن، ج13، ص 217،218،219 ❇️📗 🔶 @Nahj_Et