❇️ #نهج‌البلاغه_ره‌بر | امنیت زنان 🔸نهج البلاغه، خطبه‌ی ۲۷ 📹 بیانات رهبری؛ ۱۳۶۵/۱۲/۱ 🔶 @Nahj_Et

🌟 #امیرالمؤمنین علی علیه السلام : 💥 و من كلام له (عليه السلام) اسْكُتْ قَبَحَكَ اللَّهُ يَا أَثْرَمُ فَوَاللَّهِ لَقَدْ ظَهَرَ الْحَقُّ فَكُنْتَ فِيهِ ضَئِيلًا شَخْصُكَ خَفِيّاً صَوْتُكَ حَتَّي إِذَا نَعَرَ الْبَاطِلُ نَجَمْتَ نُجُومَ قَرْنِ الْمَاعِزِ. ✨ افشای نفاق به برج بن مسهر : خاموش باش! خدا رویت را زشت گرداند، ای دندان پیشین افتاده بخدا سوگند! آنگاه كه حق آشكار شد تو ناتوان بودی، و آواز تو آهسته بود تا آن كه باطل بانگ برآورد، چونان شاخ بز سر برآوردی. خطبه ۱۸۴ 🔶 @Nahj_Et

دختر حاج قاسم می‌گفت: یکی از کارای همیشگی پدرم خوندن قرآن و نهج البلاغه بود و می‌گفت اگه مسئولان ما کتاب نهج البلاغه حضرت امیرالمومنین علی (ع) را مطالعه کنند در آداب حکومت و مملکت داری می تواند موثر باشد 🔶 @Nahj_Et

امام على عليه السّلام فرمودند: خوشبخت كسى است كه از (سرنوشت) ديگران پند بگيرد و بدبخت كسى است كه فريب هوا و هوس خود را بخورد. اَلسَّعيدُ مَن وُعِظَ بِغَيرِهِ وَ الشَّقىُّ مَنِ انْخَدَعَ لِهَواهُ؛ نهج البلاغه، خطبه 86 🔶 @Nahj_Et

بیانات حضرت آیت الله خامنه ای در مورد صفات امام علی(ع) حجم فایل: 4.4 مگابایت 🔶 @Nahj_Et

#پرهیز_از_پستی #امام_علی وَ أَکْرِمْ نَفْسَکَ عَنْ کُلِّ دَنِیَّةٍ، وَ إِنْ سَاقَتْکَ إِلَی الرَّغَائِبِ، فَإِنَّکَ لَنْ تَعْتَاضَ بِمَا تَبْذُلُ مِنْ نَفْسِکَ عِوَضاً.  بزرگوارتر از آن باش که به پستی تن دهی، هرچند که تو را به مقصودت برساند؛ زیرا نمی‌توانی در برابر آنچه از شخصیتت در این راه از دست می‌دهی، جایگزینی به دست آوری. نهج البلاغه، نامۀ ۳۱ 🔶 @Nahj_Et

#نهج_البلاغه ◽️مَنْ كَثُرَ خَطَؤُهُ قَلَّ حَيَاؤُهُ، وَ مَنْ قَلَّ حَيَاؤُهُ قَلَّ وَرَعُهُ، وَ مَنْ قَلَّ وَرَعُهُ مَاتَ قَلْبُهُ، وَ مَنْ مَاتَ قَلْبُهُ دَخَلَ النَّارَ؛ 🔴كسى كه زياد سخن مى گويد زياد هم اشتباه دارد، و هر كس كه بسيار اشتباه كرد، شرم و حياء او اندك است، و آن كه شرم او اندك، پرهيزكارى او نيز اندك خواهد بود، و كسى كه پرهيزكارى او اندك است دلش مرده، و آن كه دلش مرده باشد، در آتش جهنّم سقوط خواهد كرد. #حکمت_349 🔶 @Nahj_Et

💠داستانی از نهج البلاغه👇 🔹یا دین یا غیرت 💠🔹نعمان بن بشیر، از شکم پرستان و هواداران طاغوت بود، تا آن جا که برای رسیدن به دنیای خود، از معاویه خواست، لشکری را در اختیارش بگذارد، تا به یکی از نقاطی که در قلمرو حکومت علی (علیه السلام) است، حمله کند. معاویه او را فرمانده دو هزار نفر کرد، و او تصمیم گرفت با سپاه دو هزار نفری خود به شهرک «عین التّمر» حمله نماید. مالک بن کعب از طرف امام علی (علیه السلام) حاکم این شهرک بود، وقتی که با حمله دشمن روبرو شد، بیش از هزار نفر، یاور نداشت. نامه ای برای حضرت (علیه السلام) نوشت و جریان را گزارش داد و در خواست کمک نمود. قبل از رسیدن کمک، نعمان بن مالک حمله کرد، مالک با همراهان از داخل شهرک به دفاع از خود پرداخت، مالک و یارانش آن چنان آماده بودند که غلاف های شمشیر خود را شکسته بودند، تا دیگر شمشیرهای خود را در غلاف نکنند، و به جنگ ادامه دهند. از طرفی یکی از یاران خود «عبدالله ازدی» را فرستاد که از یاران امام که در نزدیک عین التّمر، سکونت دارند، کمک بگیرد، او رفت و پنجاه نفر از «مخنف بن سلیم» کمک گرفت، روحیه رزمندگان اسلام، قویتر شد و با این روحیه عالی با وجود تعداد اندک خود، لشکر دشمن را دفع کردند. و از طرفی هم رعب و وحشتی در دل نعمان (فرمانده لشکر معاویه) افتاد، زیرا تصور کرد که باز هم ممکن است برای یاران علی (علیه السلام) نیروی کمکی بیاید، به همین علت شکست خورد و شبانه به شام گریخت، و در نتیجه شهرک عین التمر با سرافرازی در دست یاران علی (علیه السلام) باقی ماندو از دستبرد بیگانگان محفوظ ماند. مالک فرماندار عین التمر، نامه ای برای علی (علیه السلام) نوشت و پیروزی خود را در ضمن نامه گزارش داد.[1] هنگامی که نامه قبلی مالک که در آن از امام کمک خواسته بود، به دست علی (علیه السلام) رسیده بود، آن حضرت مردم را جمع کرد و خطبه ای خواند و آنها را برای رفتن به سوی جبهه عین التمر دعوت نمود، از آنجا که مردم، کُندی و مسامحه می کردند، امام نسبت به آنها سخت خشمگین شد و آنها را توبیخ کرد، تا آنجا که فرمود: «أَ مَا دِینٌ یَجْمَعُكُمْ وَ لَا حَمِیَّهَ تُحْمِشُكُمْ أَقُومُ فِیكُمْ مُسْتَصْرِخاً وَ أُنَادِیكُمْ مُتَغَوِّثاً فَلَا تَسْمَعُونَ لِی قَوْلًا وَ لَا تُطِیعُوننی أَمْراً؛ آیا دین ندارید که شما را به گرد هم آورد؟ و یا غیرتی ندارید که شما را (نسبت به جسارت دشمن) به خشم آورد؟ در میان شما برخاسته ام و هر چه فریاد کمک سر می دهم، به سخنم گوش فرا نمی دهید و از دستور من پیروی نمی نمایید».[2] تنها عدی بن حاتم، پاسخ مثبت به علی (علیه السلام) داد با هزار نفر از قبیله «طیّ» اظهار آمادگی کرد. امام به او فرمود به که لشکرگاه نخیله بروند تا فرمان حرکت صادر شود، که نامه دوم مالک رسید، علی (علیه السلام) خشنود شد و نامه را برای مردم کوفه خواند و از درگاه خدا سپاسگزاری نمود.[3] پی نوشت: [1]. شرح بیشتر در نهج البلاغه ابن ابی الحدید، ج2، ص304 و 305. [2]. نگاه کنید به خطبه 39 نهج البلاغه. [3]. شرح نهج حدیدی، ج3، ص304. 🔶 @Nahj_Et

#نهج_البلاغه 🔸وَأَنَّهُ لَنْ يُغْنِيَکَ عَنِ الْحَقِّ شَيْءٌ أَبَداً 🌎و بدان هيچ چيز تو را هرگز از حق بى نياز نمى سازد» 🖊اشاره به اينکه همه کارهايت بايد بر محور حق بگردد که پيروزى در دنيا و نجات در آخرت در پرتوى طرفدارى از حق حاصل مى شود. حتى اگر حق به زيان انسان باشد، نفع نهايى او در آن است که از آن حق پيروى کند; باطل، سرابى بيش نيست و يا همچون حبابى است بر روى آب و کف هايى که جوش و خروشى دارند و سپس نابود مى شوند. #نامه_59 🔶 @Nahj_Et

#جرعه_ای_از_علی💚 اين سخن حكمت‌آميز در واقع پاسخى است به سؤالى كه بعضى از ياران امام دربارۀ تفسير يكى از سخنان پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله كرده‌اند به اين ترتيب كه: «از امام دربارۀ اين گفتار پيامبر صلى الله عليه و آله سؤال شد كه فرموده است: موهاى سفيد خود را تغيير دهيد (رنگ و خضاب كنيد) و خود را شبيه يهود نسازيد» «اين سخن را پيامبر صلى الله عليه و آله زمانى فرمود كه پيروان اسلام كم بودند اما امروز كه اسلام گسترش يافته و آرامش و امنيت برقرار گشته(و اسلام استقرار يافته است) هر كسى مختار است (كه رنگ و خضاب بكند يا نه) حکمت۱۷،نهج البلاغه📚 🔶 @Nahj_Et

22 جمادی الثانی 1 ـ ﻣﺮﮒ ﺍﺑﻮﺑﻜﺮ ﺩﺭ شب ﺳﻪ ﺷﻨﺒﻪ 22 ﺟﻤﺎﺩﻯ ﺍﻟﺜﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ 13 هـ ﻋﺒﺪالله ﺑﻦ ﻋﺜﻤﺎﻥ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺑﻪ ﺍﺑﻮﺑﻜﺮ ﺑﻦ أﺑﻰ ﻗُﺤﺎﻓﻪ ﺩﺭ ﺳﻦ 67 ﺳﺎﻟﮕﻰ، ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﻪ ﺳﻮﻯ ﺳﺰﺍﻯ ﺍﻋﻤﺎﻟﺶ ﺭﺧﺖ ﺑﺮ ﺑﺴﺖ. (1) ﺑﻪ ﻗﻮﻟﻰ ﻣﺮﮒ ﺍﺑﻮﺑﻜﺮ ﺩﺭ 27 ﺟﻤﺎﺩﻯ ﺍﻟﺜﺎﻧﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. (2) ﺍﻭ ﻣﺪّﺕ ﺩﻭ ﺳﺎﻝ ﻭ ﺑﻴﺴﺖ ﻭ ﺩﻭ ﺭﻭﺯ ﻏﺎﺻﺐ ﺧﻠﺎﻓﺖ ﺑﻮﺩ، ﻭ ﺍﻭّﻟﻴﻦ ﻛﺴﻰ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ صلّی الله علیه و آله ﺑﻪ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺍﻋﻀﺎﻯ ﺳﻘﻴﻔﻪ ی ﺑﻨﻰ ﺳﺎﻋﺪﻩ ﺧﻠﻴﻔﻪ ﺷﺪ. ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺍﺑﻮﺑﻜﺮ ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪ ﺍﻯ ﺑﻰ ﺣﺴﺎﺏ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﻋُﻤَﺮ ﺑﺎ ﺁن که ﺧﻮﺩ ﮔﺮﺩﺍﻧﻨﺪﻩ ی ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺳﻘﻴﻔﻪ ﺑﻮﺩ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ : «ﺑﻴﻌﺖ ﺑﺎ ﺍﺑﻮﺑﻜﺮ ﺍﻣﺮﻯ ﺑﺪﻭﻥ ﺗﺪﺑﻴﺮ ﻭ ﻣﺸﻮﺭﺕ ﻭ ﺩﻗّﺖ ﺑﻮﺩ، ﻣﺜﻞ ﺯﻣﺎﻥ ﺟﺎﻫﻠﻴّﺖ، ﻛﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺷﺮّ ﺁﻥ ﻣﺤﻔﻮﻅ ﺩﺍﺷﺖ. ﻫﺮ ﻛﺲ ﭼﻨﻴﻦ ﻛﺎﺭﻯ ﺭﺍ ﺗﻜﺮﺍﺭ ﻛﻨﺪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻜُﺸﻴﺪ». (3) ﺍﻫﻞ ﺳﻨّﺖ ﺩﺭ ﻋﻠّﺖ ﻣﺮﮒ ﺍﻭ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ : ﺍﺑﻮﺑﻜﺮ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﺩﻭﺷﻨﺒﻪ 7 ﺟﻤﺎﺩﻯ ﺍلآﺧﺮ ﻏﺴﻞ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ، ﻭ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﻫﻮﺍ ﺳﺮﺩ ﺑﻮﺩ. ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺩﻟﻴﻞ ﺳﺮﻣﺎ ﺧﻮﺭﺩ ﻭ ﺗﺐ ﻛﺮﺩ، ﻭ 15 ﺭﻭﺯ ﺍﻳﻦ ﺗﺐ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺷﺖ، ﻭ ﺑﻪ ﻧﻤﺎﺯ ﻧﻤﻰ ﺭﻓﺖ، ﺗﺎ ﺩﺭ ﺷﺐ ﺳﻪ ﺷﻨﺒﻪ 22 ﺟﻤﺎﺩﻯ ﺍلآﺧﺮ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺁﻧﻜﻪ ﺧﻠﺎﻓﺖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋُﻤَﺮ ﻭﺍﮔﺬﺍﺭ ﻛﺮﺩ، ﻣُﺮﺩ. (4) ﻗﺒﻞ ﺍﺯ وفات، ﻋُﺜﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻮﺷﺘﻦ ﻭﺻﻴّﺖ ﻧﺎﻣﻪ ﺍﻯ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ی ﺧﻠﺎﻓﺖ ﻃﻠﺐ ﻛﺮﺩ ﻛﻪ ﺍﻣﺮ ﺧﻠﺎﻓﺖ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﺑﻮﺑﻜﺮ ﺑﺎ ﻋُﻤَﺮ ﺑﻦ خطّاﺏ ﺑﺎﺷﺪ. ﺍﻭ ﻛﻠﻤﻪ ﺍﻯ ﮔﻔﺖ ﻭ ﺑﻴﻬﻮﺵ ﺷﺪ، ﻭ ﺑﻘﻴّﻪ ﺭﺍ ﻋُﺜﻤﺎﻥ ﺍﺯ ﭘﻴﺶ ﺧﻮﺩ ﻧﻮﺷﺖ ﻛﻪ ﺍﻣﺮ ﺧﻠﺎﻓﺖ ﺑﺎ ﻋُﻤَﺮ ﺍﺳﺖ. ﺍﺑﻮﺑﻜﺮ ﺑﻪ ﻫﻮﺵ ﺁﻣﺪ ﻭ ﻋﺜﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﻋﺎ ﻛﺮﺩ ﻛﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺍﻭ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ. (5) ﺑﺎﻳﺪ ﭘﺮﺳﻴﺪ : ﭼﺮﺍ ﻫﻨﮕﺎﻣﻰ ﻛﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ صلّی الله علیه و آله ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﻫﺎﻯ ﺁﺧﺮ ﻋﻤﺮ ﻛﺎﻏﺬ ﻭ ﻗﻠﻢ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺗﺎ ﻭﺻﻰّ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻣﺮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻌﻴّﻦ ﻛﻨﺪ ﻧﺴﺒﺖ ﻫﺬﻳﺎﻥ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻣﻘﺎﻡ ﻣﻌﻈّﻢ ﺩﺍﺩﻧﺪ ؟ ! ﺍﺑﻮﺑﻜﺮ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻣﺮﮒ ﻛﻠﻤﺎﺗﻰ ﮔﻔﺖ. ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺍﻳﻨﻜﻪ : «ﻛﺎﺵ ﺗﻔﺘﻴﺶ ﺧﺎﻧﻪ ی ﻓﺎﻃﻤﻪ ﻭ ﻋﻠﻰ ﻋﻠﻴﻬﻤﺎ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﻧﻤﻰ ﻛﺮﺩﻡ». (6) همان تفتیشی که شهادت پاره ی تن پیامبر صلّی الله علیه و آله را به همراه داشت ؟ 📚 منابع : 1. ﺑﺤﺎﺭ ﺍلأﻧﻮﺍﺭ : ج 29، ص 517، 521. و ... . 2. ﻣﺴﺎﺭ ﺍﻟﺸﻴﻌﺔ : ﺹ 32. و ... . 3. ﺍﻟﻐﺪﻳﺮ : ﺝ 3، ﺹ 241، ج 5، ص 370، ج 7، ص 79، 171. و ... . 4. ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺍﻟﺨﻠﻔﺎﺀ : ﺹ 81. ﺑﺤﺎﺭ ﺍلأﻧﻮﺍﺭ : ﺝ 29، ﺹ 521. 5. بحار الأنوار : ج 30، ص 519. نهج البلاغة (ﺷﺮﺡ ﺍﺑﻦ أﺑﻰ ﺍﻟﺤﺪﻳﺪ) : ﺝ 1، ﺹ 165 6. ﻣﺮﻭﺝ ﺍﻟﺬﻫﺐ : ﺝ 2، ﺹ 308. و ... . 🔶 @Nahj_Et