#شرح_حکمت۲۱۷ ❣امیرالمومنین علیه‌السلام مى فرماید: ✨فِی تَقَلُّبِ الاَْحْوَالِ عِلْمُ جَوَاهِرِ الرِّجَالِ 💠در دگرگونى روزگار ، گوهر شخصيّت مردان شناخته مى شود. ✍بسیار مى شود که ظاهر و باطن افراد مختلف است ، ظاهرى آراسته دارند در حالى که درون آلوده است. ظاهرش پاکدامن ، زاهد ، شجاع و پرمحبت است ولى باطن کاملاً بر خلاف آن است و گاه به عکس افرادى ظاهراً کم استقامت ، فاقد سخاوت و بى تفاوت به نظر مى رسند در حالى که در باطن شجاع و نیرومند و باتقوا هستند. 🔶 @Nahj_Et

📚 کتاب صوتی:نهج‌ البلاغه (نامه‌ های امیر مؤمنان علی ع) ✍️ گرد آورنده:سید رضی 📝 مترجم: آیت الله ناصر مکارم شیرازی 🎙 راوی: بهروز رضوی و فاطمه نیرومند 🔻 کاری از:ایران صدا 📼 تعداد تراک:۶ فصل فایل صوتی 📼 فصل سوم:نامه ۳۱ 🔶 @Nahj_Et

#کلیپ_تصویری 🟤فلسفه اصلی روزه داری 🎤استادمحمدعلی انصاری ⏱زمان: ۳:۳۴ 🔶 @Nahj_Et

نهج البلاغه - نتیجه پیمودن راه ناصواب 📜 وَ قَالَ عليه‌السلام كَمْ مِنْ أَكْلَةٍ مَنَعَتْ أَكَلاَتٍ 🌼و درود خدا بر او، فرمود: بسا لقمه‌اى گلوگير كه از لقمه‌هاى فراوانى محروم مى‌كند... 📚حکمت 171 🔶 @Nahj_Et

نابغه قرآنی، حدیث نظری ۱۴ ساله حافظ کل قرآن، نهج البلاغه و صحیفه سجادیه کارشناسی ارشد علوم قرآنی در آستانه آزمون دکترا و تافل 🔶 @Nahj_Et

💢 ناپسندی زینت در هنگام مصیبت 💠 امام علی علیه السلام فرمودند: 🍃و قِيلَ لَهُ (عليه السلام): لَوْ غَيَّرْتَ شَيْبَكَ يَا أَمِيرَالْمُؤْمِنِينَ. فَقَالَ (عليه السلام): الْخِضَابُ زِينَةٌ، وَ نَحْنُ قَوْمٌ فِي مُصِيبَةٍ. يُرِيدُ وَفَاةَ رَسُولِ اللَّهِ (صلى الله عليه وآله وسلم) 🔹به حضرت عرض كردند: چه خوب بود محاسن خود را رنگ و خضاب مى كرديد. امام علی (عليه السلام) در پاسخ فرمود: خضاب و رنگ بستن زينت است ولى ما عزاداريم. (منظور امام(عليه السلام) رحلت پيغمبر اكرم(صلى الله عليه وآله) بود). 📚 حکمت 473 نهج البلاغه 🔶 @Nahj_Et

🦋﷽🦋 📖منشورمعنوی اخلاقی امام علی(ع) 📖برگرفته ازنامه ۴۷ نهج البلاغه ✍تهیه کننده: آقای محمدبارونی   🔶 @Nahj_Et

💠داستانی از نهج البلاغه 💠هشدارهای غدیر به مومنان حقیقی 🔹🔹مرحوم شیخ مفید در کتاب الجَمَل نوشته است چنین بود: «بعد از قتل عثمان و بیعت عامه مردم با امیر مۆمنان على(علیه السلام) هنگامى که طلحه و زبیر به اهداف خود که خلافت (یا لا اقل امارت بخشى از جهان اسلام بود)، نرسیدند، از مدینه به سمت مکّه حرکت کردند و در مکّه عبدالله بن زبیر را نزد عایشه فرستادند که به او بگوید امیر المۆمنین عثمان مظلوم کشته شد و على بن ابى طالب امور مردم را قبضه کرد و به وسیله سفیهانى که قتل عثمان را بر عهده گرفتند بر همه چیز غلبه یافت و ما از این مى ترسیم که مفاسدى از این طریق در جهان اسلام پیدا شود. اگر مصلحت مى بینى در سفر به بصره همراه ما باش امید است خداوند به وسیله تو اختلاف این امّت را التیام بخشد و شکاف میان آنها را پر کند و پراکندگى آنها را بر طرف سازد و امورشان را بدین طریق اصلاح نماید. عبدالله نزد عایشه آمد و پیام را رساند. عایشه در ابتدا امتناع ورزید سپس فرداى آن روز موافقت خود را اعلام کرد هنگامى که طلحه و زبیر به اتفاق عایشه و گروه شورشیان به بصره رسیدند عثمان بن حنیف فرماندار امیر مۆمنان على(علیه السلام)در بصره نامه اى براى آن حضرت نوشت و آن حضرت را در جریان امور گذاشت حضرت نامه مورد بحث را مرقوم داشت و براى عثمان بن حنیف فرستاد و دستور داد به اتفاق گروه وفاداران به امام(علیه السلام) از اهالى بصره در مقابل مخالفان بایستند».(1) فإِنْ عَادُوا إِلَى ظِلِّ الطَّاعَةِ فَذَاکَ الَّذِی نُحِبُّ، وَإِنْ تَوَافَتِ الاُْمُورُ بِالْقَوْمِ إِلَى الشِّقَاقِ وَالْعِصْیَانِ فَانْهَدْ بِمَنْ أَطَاعَکَ إِلَى مَنْ عَصَاکَ، وَاسْتَغْنِ بِمَنِ انْقَادَ مَعَکَ عَمَّنْ تَقَاعَسَ عَنْکَ، فَإِنَّ الْمُتَکَارِهَ مَغِیبُهُ خَیْرٌ مِنْ مَشْهَدِهِ، وَقُعُودُهُ أَغْنَى مِنْ نُهُوضِهِ؛مخالفان را (کسانى که فرمان تو را در مقابله با لشکریان طلحه و زبیر پذیرا نیستند) نصیحت کن. اگر به سایه اطاعت باز گردند (و تسلیم فرمان تو شوند) این همان چیزى است که ما دوست داریم (و از آنها مى خواهیم) و اگر حوادث، آنان را به سوى اختلاف و عصیان کشاند به کمک کسانى که از تو اطاعت مى کنند با کسانى که از تو نافرمانى مى کنند پیکار کن و با کسانى که مطیع اند از کسانى که سستى مىورزند خود را بى نیاز ساز; زیرا سست عنصران و کسانى که از جنگ با دشمن کراهت دارند غیبت شان بهتر از حضورشان است و قعود آنها از جنگ، از قیامشان کارسازتر است. اکنون به شرح نامه مى پردازیم. تفاوت شقاق و عصیان در این است که شقاق به معناى جدایى است و عصیان و نافرمانى چیزى فراتر از جدایى استامام(علیه السلام) مى فرماید: «مخالفان را (کسانى که فرمان تو را در مقابله با لشکریان طلحه و زبیر پذیرا نیستند) نصیحت کن اگر به سایه اطاعت باز گردند (و تسلیم فرمان تو شوند) این همان چیزى است که ما دوست داریم (و از آنها مى خواهیم) و اگر حوادث، آنان را به سوى اختلاف و عصیان کشاند با کمک کسانى که از تو اطاعت مى کنند با کسانى که نافرمانى تو را مى کنند پیکار کن و با کسانى که مطیع اند از کسانى که سستى مىورزند خود را بى نیاز ساز»; (فَإِنْ عَادُوا إِلَى ظِلِّ الطَّاعَةِ فَذَاکَ الَّذِی نُحِبُّ، وَإِنْ تَوَافَتِ(2) الاُْمُورُ بِالْقَوْمِ إِلَى الشِّقَاقِ الْعِصْیَانِ فَانْهَدْ(3) بِمَنْ أَطَاعَکَ إِلَى مَنْ عَصَاکَ وَاسْتَغْنِ بِمَنِ انْقَادَ مَعَکَ عَمَّنْ تَقَاعَسَ(4) عَنْکَ). تعبیر به «ظِلِّ الطَّاعَةِ» (سایه اطاعت) تعبیر لطیفى است و اشاره به این دارد که عصیان و سرکشى و مخالفت، همچون آفتاب سوزان است و اطاعت و تسلیم در برابر فرماندهان عدل، سایه لذت بخشى است که به جامعه آرامش مى دهد. تفاوت شقاق و عصیان در این است که شقاق به معناى جدایى است و عصیان و نافرمانى چیزى فراتر از جدایى است. آن گاه امام(علیه السلام) در پایان این نامه اشاره به دلیل دستور خود پرداخته مى فرماید: «زیرا سست عنصران و کسانى که از جنگ با دشمن کراهت دارند غیابشان بهتر از حضورشان است و قعود آنها از جنگ از قیامشان کارسازتر است»; (فَإِنَّ الْمُتَکَارِهَ(5) مَغِیبُهُ(6) خَیْرٌ مِنْ مَشْهَدِهِ، وَقُعُودُهُ أَغْنَى مِنْ نُهُوضِهِ). این همان چیزى است که قرآن مجید نیز درباره گروهى از منافقان در سوره توبه اشاره کرده، مى فرماید: «(لَوْ خَرَجُوا فِیکُمْ مَّا زَادُوکُمْ إِلاَّ خَبَالا وَلاََوْضَعُوا خِلاَلَکُمْ یَبْغُونَکُمُ الْفِتْنَةَ); اگر آنها همراه شما (به سوى میدان جهاد) خارج مى شدند جز اضطراب و تردید و فساد، چیزى بر شما نمى افزودند و به سرعت در بین شما به فتنه انگیزى (و ایجاد تفرقه و نفاق) مى پرداختند».(7) پی نوشت ها : 1 . الجمل، ص 122.

2 . «توافت» از ریشه «وفا» گرفته شده و به معناى دست به دست هم دادن و گرد هم آمدن است و منظور در جمله بالا این است که اگر حوادث دست به دست هم بدهد و مخالفان را به ادامه سرکشى وادارد. 3 . «انهد» صیغه امر است از ریشه «نهود» به معناى برآمدن و برخاستن براى انجام کارى است. 4 . «تقاعس» از ریشه «قعس» بر وزن «فحص» و به معناى کندى کردن، شانه خالى کردن و عقب نشینى نمودن از انجام کار یا نبرد است. 5 . «المتکاره» به معناى کسى است که راضى به انجام کارى نیست و از انجام آن خشمگین است. از ریشه کراهت گرفته شده است. 6 . «مغیبه» واژه «مغیب» و «مشهد» که بعد از آن آمده، مصدر میمى است و به معناى غیبت و حضور است. 7 . توبه، آیه 47. بخش نهج البلاغه تبیان 🔶 @Nahj_Et

💠 امام علی علیه السلام: از امام(عليه السلام) در مورد قريش سؤال شد. 🔸 امام(عليه السلام) فرمود: اما بنى مخزوم، گل هاى قبيله قريشند كه ما دوست داريم با مردانشان هم سخن شويم و با زنانشان ازدواج كنيم، اما طايفه بنى عبد شمس، از همه بدانديش تر و بخيل ترند، اما ما (طايفه بنى هاشم) از همه آنها به آنچه در دست داريم بخشنده تريم و به هنگام بذل جان از همه سخاوتمندتر; جمعيت آنها بيشتر و مكرشان فزون تر و زشت ترند و ما فصيح تر و دلسوزتر و زيباتريم. 📚نهج البلاغه حکمت ۱۲۰ 🔶 @Nahj_Et

ماجرای عقیل در نهج البلاغه 💢به خدا سوگند عقيل را در نهايت بينوايى ديدم، از من خواست تا يك صاع از گندم شما مردم را به او ببخشم، در حالى كه، فرزندانش را از شدت فقر آشفته موى و گردآلود با چهره اى نيلين مى ديدم. چند بار نزد من آمد و خواهش خود مكرر كرد و من، همچنان، به او گوش مى دادم و او پنداشت كه دينم را به او مى فروشم و شيوه خويش وامى گذارم و از پى هواى او مى روم. پس پاره آهنى را در آتش گداختم و تا مگر عبرت گيرد، به تنش نزديك كردم. عقيل همانند بيمارى ناله سر داد و بيم آن بود كه از حرارتش بسوزد. گفتم: اى عقيل نوحه گران در عزايت بگريند، آيا از حرارت آهنى كه انسانى به بازيچه گداخته است مى نالى و مرا از آتشى كه خداوند جبار به خشم خود افروخته بيمى نباشد؟ تو از اين درد مى نالى و من از حرارت آتش ننالم؟ (خطبه ۲۲۴) ای عقیل! از چه نگاه تو به این اموال است؟ دست بردار! علی بر سر بیت المال است! 🔶 @Nahj_Et