💠🔹همان گونه كه در ترجمۀ اين كلام شريف آمد به گفتۀ سيّد رضى رحمه الله، اين سخن را امام عليه السلام هنگامى فرمود كه «دو نفر را كه از بيت‌المال سرقت كرده بودند نزد آن حضرت آوردند؛ يكى غلامى بود مربوط به بيت‌المال و ديگرى غلامى متعلق به مردم»؛ (رُوِيَ‌ أَنَّهُ‌ عليه السلام رُفِعَ‌ إِلَيْهِ‌ رَجُلانِ‌ سَرَقَا مِنْ‌ مَالِ‌ اللَّهِ‌ أَحَدُهُمَا عَبْدٌ مِنْ‌ مَالِ‌ اللَّهِ‌ وَ الآْخَرُ مِنْ‌ عُرُوضِ‌ النَّاسِ‌) . «عروض» - به گفتۀ لسان العرب - جمع عَرض به معناى متاع است، بنابراين «عُرُوضُ‌ النّاس» يعنى غلامى كه از امتعه و دارايى مردم محسوب مى‌شده نه بيت‌المال؛ ولى در بيشتر نسخ به جاى «عروض»، «عُرض» به معناى تودۀ مردم يا ساير مردم آمده است #حکمت_271 🔶 @Nahj_Et

🌟روُیِ َ أَنّهُ علیه السلام رُفِعَ إِلَیهِ رَجُلَانِ سَرَقَا مِن مَالِ اللّهِ أَحَدُهُمَا عَبدٌ مِن مَالِ اللّهِ وَ الآخَرُ مِن عُرُوضِ النّاسِ فَقَالَ علیه السلام أَمّا هَذَا فَهُوَ مِن مَالِ اللّهِ وَ لَا حَدّ عَلَیهِ مَالُ اللّهِ أَکَلَ بَعضُهُ بَعضاً وَ أَمّا الآخَرُ فَعَلَیهِ الحَدّ الشّدِیدُ فَقَطَعَ یَدَهُ 🌟نقل کرده اند که دو نفر را خدمت امام (علیه السلام) آوردند که از بیت المال دزدی کرده بودند، یکی از آنها برده ای بود که متعلق به خود بیت المال بود، و دیگری برده ی کسی بود، امام (ع فرمود: (اما این غلامی که متعلق به بیت المال است حدی ندارد، در حقیقت بخشی از بیت المال بخشی از مال خدا را خورده است، و اما بر آن دیگری باید حد جاری کرد، و دست او را قطع کردند). عرض الناس یعنی: سایر مردم. و امام (علیه السلام) به قیاس مضمری استدلال کرده است که صغرای آن عبارت است از: پس آن مال خداست که جزئی جزء دیگر را خورده است. و کبرای مقدر آن چنین است: و هر که اینطور باشد، دست بریدن ندارد. و اما آن که دستش را بریدند، مقدار نصاب از مال غنیمت را که باید نگهداری می شد، دزدیده بود که هیچ حقی هم در آن نداشت، و اما اگر سهمی داشت، اگر مقدار دزدی شده بیش از سهم او، و در حد نصاب بود، دستش بریده می شد، اگر نه، دست بریده نمی شد. 📙شرح#حکمت_271 حکمت های نهج البلاغه ( همراه با 25 ترجمه و شرح )/ ص275 🔶 @Nahj_Et