💠امام علی عليه السلام میفرماید:
🔹هر كس مى‌خواهد آبرو، شخصيت، اصالت و قداست نفس خويش و آنچه مربوط به اوست را حفظ كند بايد مِراء را كنار بگذارد. زيرا به‌هنگام مراء، افراد بر سر لجاجت مى‌افتند و گاه انواع توهين‌ها را به طرف مقابل روا مى‌دارند و عيوب پنهانى او را برمى‌شمارند و هتك حرمت مى‌كنند، گاه دربارۀ خودش و گاه دربارۀ كسانى كه مورد علاقۀ او هستند. بنابراين افرادى كه علاقه‌مند به آبرو و شخصيت خود مى‌باشند بايد همين كه بحث آن‌ها با طرف مقابل به مرحلۀ مراء رسيد كلام را قطع كنند و او را رها سازند.
#حکمت_362
🔶 @Nahj_Et
💠🔹امام عليه السلام در اين كلام حكيمانۀ خود به يك نكتۀ روانشناسى در زندگى اجتماعى اشاره كرده، مى‌فرمايد: «كسى كه به آبروى خود علاقه‌مند است بايد بحث‌هاى لجاجت‌آميز را با ديگران ترك گويد»؛ (مَنْ ضَنَّ بِعِرْضِهِ فَلْيَدَعِ الْمِرَاءَ) . «ضنّ» از مادۀ «ضِنّة» (بر وزن منّة) در اصل به معناى بخل دربارۀ اشياء نفيس و گران‌بهاست و سپس به هرگونه بخل و يا حتى خويشتن‌دارى در برابر انجام كارى اطلاق شده است. جامع‌ترين چيزى كه دربارۀ مفهوم «عِرض» در كتب لغت آمده است چيزى است كه نويسندۀ فرهنگ ابجدى در كتاب خود آورده، مى‌گويد: عِرض به معناى آن چيزى از اصالت و بزرگى است كه انسان بدان مى‌بالد و افتخار مى‌كند، مانند آبرو، حيثيت، نفس، جسد، شرف و بزرگى پدران و نياكان يا در پيروان و فرزندان، بوى اندام و اخلاق پسنديده. واژۀ «مِراء» به معناى گفتگوهاى لجاجت‌آميز و توأم با خصومت به منظور پيروزى بر حريف است هر چند حق نباشد، و سرچشمۀ آن تعصب و لجاجت و برترى‌جويى است كه مانع از پذيرش سخن حق مى‌شود.
#حکمت_362
🔶 @Nahj_Et
نهج البلاغه
💠🔹امام عليه السلام در اين كلام حكيمانۀ خود به يك نكتۀ روانشناسى در زندگى اجتماعى اشاره كرده، مى‌فر
💠🔹هر كس مى‌خواهد آبرو، شخصيت، اصالت و قداست نفس خويش و آنچه مربوط به اوست را حفظ كند بايد مِراء را كنار بگذارد. زيرا به‌هنگام مراء، افراد بر سر لجاجت مى‌افتند و گاه انواع توهين‌ها را به طرف مقابل روا مى‌دارند و عيوب پنهانى او را برمى‌شمارند و هتك حرمت مى‌كنند، گاه دربارۀ خودش و گاه دربارۀ كسانى كه مورد علاقۀ او هستند. بنابراين افرادى كه علاقه‌مند به آبرو و شخصيت خود مى‌باشند بايد همين كه بحث آن‌ها با طرف مقابل به مرحلۀ مراء رسيد كلام را قطع كنند و او را رها سازند. در حكمت 31 امير مؤمنان على عليه السلام حقيقت ايمان را بر اساس چهار پايه تشريح مى‌كند و در مقابل آن براى شك نيز چهار ستون قائل است. ستون اوّل، مراء و جدال مى‌باشد و در بيان آن مى‌فرمايد: «فَمَنْ جَعَلَ الْمِرَاءَ دَيدَناً لَمْ يصْبِحْ لَيلُه؛ آنكس كه مِراء را عادت خويش قرار دهد هرگز از تاريكى شك به روشنايى يقين گام نمى‌نهد» و به يقين چنين است زيرا افرادى كه اهل مِراء و جدال هستند دائماً در اين فكرند كه بر حريف خود غلبه يابند خواه حق باشد يا باطل و به همين دليل ضعيف‌ترين ادله را براى خود حجت مى‌شمارند و محكم‌ترين دليل رقيب را ناديده مى‌انگارند و به اين ترتيب دائماً در بيراهه و تاريكى سير مى‌كنند و صبحگاهان روشنِ يقين در زندگى آن‌ها هرگز ظاهر نمى‌شود
#حکمت_362
🔶 @Nahj_Et
🍃🌹قَالَ علیه السلام مَن ضَنّ بِعِرضِهِ فَلیَدَعِ المِرَاءَ
🍃🌹جدال، لجاجت و مراء این است که انسان روی حرف خود هر چند ناحق باشد ایستادگی کند و حاضر نباشد از حرف خود دست بردارد و برای اثبات مدعای خود دست به هر اقدامی می زند. نتیجه این روحیه این است که دوست و دشمن از انسان بیزار می شوند و آبروی انسان می رود. لذا علی (علیه السلام) می فرماید کسانی که علاقه به آبروی خود دارند باید لجاجت و ستیزه جوئی را کنار بگذارند اگر چه سفارش به انفاق شده اما نه انفاق به آبرو و هر چند مذمت از بخل شده اما نه در مورد آبرو بلکه در حفظ آبرو تا آنجا که می شود باید بخل ورزید
📙شرح#حکمت_362
حکمت های نهج البلاغه ( همراه با 25 ترجمه و شرح )/ ص366 شرح زمانی
🔶 @Nahj_Et
ترک مجادله برای حفظ آبرو
▫️مَنْ ضَنَّ بِعِرْضِهِ فَلْيَدَعِ الْمِرَاءَ
🟤 «كسى كه به آبروى خود علاقه مند است بايد بحث هاى لجاجت آميز را با ديگران ترك گويد»
✍هر كس مى خواهد آبرو، شخصيت، اصالت و قداست نفس خويش و آنچه مربوط به اوست را حفظ كند بايد مِراء را كنار بگذارد.(واژه «مِراء» به معناى گفتگوهاى لجاجت آميز و توأم با خصومت) زيرا به هنگام مراء، افراد بر سر لجاجت مى افتند و گاه انواع توهين ها را به طرف مقابل روا مى دارند و عيوب پنهانى او را برمى شمارند و هتك حرمت مى كنند، گاه درباره خودش و گاه درباره كسانى كه مورد علاقه او هستند. بنابراين افرادى كه علاقه مند به آبرو و شخصيت خود مى باشند بايد همين كه بحث آن ها با طرف مقابل به مرحله مراء رسيد كلام را قطع كنند و او را رها سازند.
📘#حکمت_362
🔶 @Nahj_Et