💠امام علی عليه السلام میفرماید:
🔹هر كس مى‌خواهد آبرو، شخصيت، اصالت و قداست نفس خويش و آنچه مربوط به اوست را حفظ كند بايد مِراء را كنار بگذارد. زيرا به‌هنگام مراء، افراد بر سر لجاجت مى‌افتند و گاه انواع توهين‌ها را به طرف مقابل روا مى‌دارند و عيوب پنهانى او را برمى‌شمارند و هتك حرمت مى‌كنند، گاه دربارۀ خودش و گاه دربارۀ كسانى كه مورد علاقۀ او هستند. بنابراين افرادى كه علاقه‌مند به آبرو و شخصيت خود مى‌باشند بايد همين كه بحث آنها با طرف مقابل به مرحلۀ مراء رسيد كلام را قطع كنند و او را رها سازند.
#حکمت_362
🔶 @Nahj_Et
💠🔹انسان در دو حالت از نظر زندگى مادى در آسايش است: نخست اين كه مال و درآمد فراوانى داشته باشد كه جوابگوى عائلۀ او باشد، هرچند عائله‌اش سنگين به نظر رسد و راه ديگر اين كه اگر درآمد او اندك است افراد خانواده او نيز كم باشند تا به زحمت نيفتد. اين در واقع تسلى خاطر براى كسانى است كه فرزندان كمى دارند و از كمى فرزندان رنج مى‌برند مثل اينكه در ميان مردم معمول است كه اگر كسى خانۀ كوچكى داشته باشد به او مى‌گويند غمگين نباش مشكلات تو كمتر است؛
#حکمت_141
🔶 @Nahj_Et
♦️در این حکمت سخن امام اشاره به اين دارد كه پيوند محبت و دوستى را از طريق برخورد خوب و نيكى و خدمت كردن به مردم آنچنان محكم كنيد كه شما را به منزلۀ نزديك‌ترين عزيزان خود بدانند؛ هرگاه از دست برويد جاى شما در ميان آنها خالى باشد؛ ولى در دل همواره از شما ياد كنند و بر عواطف و محبت‌هايى كه نسبت به آنها داشتيد اشك بريزند و در حال حيات پروانه‌وار گرد شما بگردند و از معاشرت با شما لذت ببرند. در واقع امام عليه السلام در اينجا مسئلۀ محبت و نيكى كردن به مردم را با دلالت التزامى و ذكر لوازم بيان فرموده است، زيرا اشك ريختن بعد از مرگ و عشق ورزيدن در حال حيات از لوازم قطعى محبت با مردم است.
#حکمت_9
🔶 @Nahj_Et
💠🔹اصولا دنيا دار امتحان، تكاليف و مسئوليت‌هاست و بشر براى تكامل آفريده شده و تكامل‌ها از مسير امتحانات مى‌گذرد و بى امتحان راهى به سوى كمال نيست، بنابراين چنين دعايى مثل اين است كه انسان بگويد: خداوندا مرا به هيچ تكليفى مكلّف نكن. بديهى است چنين دعايى دور از استجابت است. آن‌گاه امام در ادامۀ اين سخن راه صحيح دعا كردن و پناه بردن را دربارۀ امتحانات به انسان‌ها مى‌آموزد و مى‌فرمايد: «ولى اگر كسى مى‌خواهد به خدا پناه ببرد و دعا كند، از امتحانات گمراه كننده به خدا پناه ببرد»به بيان ديگر از خدا توفيق پيروزى در امتحانات را بخواهد و از ذات پاكش در اين راه يارى بطلبد تا توفيق الهى شامل حال او گردد و در آزمايش‌هاى الهى رو سفيد شود
#حکمت_93
🔶 @Nahj_Et
💠طمع به دنیا
🔹امام عليه السلام در این حکمت به آرزوهاى دور و زياد اشاره كرده است كه چشم انسان را كور و گوشش را كر مى‌كند، مى‌فرمايد: «آرزوها چشم بصيرت را نابينا مى‌سازد»؛ (وَ الْأَمَانِيُّ تُعْمِي أَعْيُنَ الْبَصَائِرِ) . دليل آن هم روشن است؛ عشق و علاقۀ شديد به چيزى كه از دسترس بيرون است به انسان اجازه نمى‌دهد موانعى را كه بر سر راه است ببيند و يا آثار زيانبار آن چيز را مشاهده كند، همچنان در بيابان آرزوها براى يافتن آب به دنبال سراب مى‌دود و اى بسا گرفتار حيوانات درنده و گرگان خونخوار مى‌شود و يا در پرتگاه‌ها سقوط مى‌كند
#حکمت_257
🔶 @Nahj_Et
💠🔹از جمله صفات پرهيز كاران كه موجب دوستى خداوند نسبت به آنها مى‌شود، امام (ع) چهل صفت را بيان فرموده‌اند. به يقين دانسته‌اى، كه محبّت خداوند تعالى، به لحاظ كمالات نفسانيى است كه از جهت نزديكى انسان بخداوند حاصل مى‌شود، بدين توضيح كه انسان استعداد دريافت فيض وجود خداوند را پيدا كند، بنا بر اين هر كس استعداد بيشترى داشته باشد، در كسب فيض استحقاق بيشترى خواهد داشت و محبّت خداوند هم نسبت به چنان شخصى فزون‌تر خواهد بود. اوّلين صفت از اوصاف پرهيزگاران، اين است كه خداوند شخص را در مبارزه بر عليه نفسش يارى كند يعنى پروردگار عالم به انسان نيرويى عنايت فرمايد كه عقلش بتواند نفس امّاره‌اش را مغلوب كند
#خطبه_87
🔶 @Nahj_Et
💠🔹امام (ع) با توجّه به حوادث ناگوارى كه بر سر راه خلافت قرار گرفت مى‌فرمايد: أنا فقأت عين الفتنة : «من چشم فتنه را كور كردم» اين جملۀ امام (ع) اشاره به آشوب مردم بصره و ناكثين است. براى فتنه لفظ «عين» را استعاره آورده است. و اختصاصا چشم را ذكر كرده است، به اين دليل كه چشم در صورت انسان شريفترين عضو است كار و تلاش و حركت انسان بديدن چشم بستگى دارد. و با لفظ «فقأ» استعاره را ترشيحيّه كرده، و كنايه از فرو خوابيدن فتنه با شمشير آن حضرت مى‌باشد
#خطبه_93
🔶 @Nahj_Et
💠آخرت
🔹امام در این خطبه میفرماید:
نامه‌هاى عمل گشوده است»؛ (و الصّحف منشورة ) . اشاره به اينكه با گشوده بودن پرونده‌ها هرگونه اضافه و اصلاح و كم‌كردن نقطه‌هاى ضعف امكان‌پذير است.همچنین مى‌فرمايد: «بساط توبه گسترده است»؛ (و التّوبة مبسوطة) . روشن است كه تا درهاى توبه باز و سفرۀ توبه گسترده است، راه بازگشت باز است و با آب توبه مى‌توان آتشهاى برافروخته و سوزان گناه را خاموش كرد. در چنين حالتى انسان به درگاه خدا مى‌رود، اظهار ندامت مى‌كند و قطرۀ اشكى كه حاصل توبه‌اى نصوح و خالص است مى‌ريزد و دريايى از آتش را خاموش مى‌كند.
#خطبه_237
🔶 @Nahj_Et
💠آشوب
امام علی علیه السلام میفرماید:
سوگند به كسى كه جانم در دست قدرت اوست! از هيچ حادثه‌اى كه از امروز تا دامنۀ قيامت واقع مى‌شود از من سؤال نمى‌كنيد (مگر اين كه پاسخ آن را آماده دارم) و همچنين دربارۀ هيچ گروهى كه حتّى يك صد نفر را هدايت يا گمراه مى‌كنند پرسش نمى‌كنيد، مگر اينكه از دعوت كننده و رهبر و كسى كه آنها را به پيش مى‌راند و از جايگاه خيمه و خرگاه و محلّ اجتماع آنها و كسانى كه از آنها كشته مى‌شوند، يا به مرگ طبيعى مى‌ميرند، (از همۀ اينها) شما را آگاه مى‌سازم.»
#خطبه_93
🔶 @Nahj_Et
💠آمرزش
امام در این خطبه از چهار چيز تقاضاى غفران مى‌كند و به خدا پناه مى‌برد، عرضه مى‌دارد: «الهى نگاههاى اشارت‌آميز (زيانبار) و سخنان بى‌فايده، و خواسته‌هاى نابجاى دل، و لغزشهاى زبان، مرا عفو فرما!در واقع اشاره به بخشى از گناهان چشم و زبان و دل مى‌كند كه گاه از خطرناكترين گناهان انسان است. نگاههاى تحقيرآميز به مؤمنان و اشارات آميخته با هتك و غرور، همچنين سخنان بى‌مطالعه كه گاه سرچشمۀ كينه‌ها و نفاق‌ها و اختلافات مى‌شود و آبروى مسلمين را بر باد مى‌دهد و نيز تمايلات شهوت‌آلود دل، كه انسان را به سوى هر گناهى دعوت مى‌كند و نيز لغزشهايى كه بر اثر بى‌توجّهى به هنگام سخن گفتن رخ مى‌دهد و سرچشمۀ مفاسد عظيمى مى‌شود، همه و همه از دشمنان سعادت انسان است و هنگامى كه امام عليه السّلام از خداوند در برابر آنها تقاضاى بخشش مى‌كند، عملا به همه هشدار مى‌دهد كه مراقب اين چهار مسأله مهم باشند و گناه آن را كوچك نشمرند.
#خطبه_78
🔶 @Nahj_Et
💠🔹خدا مردم را با اموال و اولادشان آزمايش مى‌كند تا آنكس كه از روزى‌اش خشمگين است از آنكس كه شاكر و راضى است شناخته شود، هرچند خداى سبحان به مردم از خودشان آگاه‌تر است؛ ولى اين براى آن است كه كارهايى كه موجب استحقاق ثواب و عقاب مى‌شود ظاهر گردد»؛
اين سخن اشاره به نكتۀ پرمعنايى است و آن اينكه صفات درونى و نيات اشخاص هرگز سبب پاداش و عقاب نمى‌شود جز آنكه اين صفات و نيات در عمل آشكار گردد. به بيان ديگر معيار ثواب و عقاب، اعمال است نه نيات و صفات درونى، بنابراين خدا در عين اينكه نيات و صفات درونى انسان‌ها را كاملاً مى‌داند، بلكه از خودشان به آن آگاه‌تر است، باز هم امتحان مى‌كند تا در صحنۀ اعمال ظاهر شوند و معيار ثواب و عقاب تحقق يابد. به تعبير ديگر مسير تكامل از طريق افعال مى‌گذرد و آزمايش‌هاى الهى همه براى همين هدف است. باز به زبان ديگر، آنچه ملاك پاداش و كيفر است حسن فعلى است نه تنها حسن فاعلى
شرح#حکمت_93
🔶 @Nahj_Et
💠🔹در حكمت 31 امير مؤمنان على عليه السلام حقيقت ايمان را بر اساس چهار پايه تشريح مى‌كند و در مقابل آن براى شك نيز چهار ستون قائل است. ستون اوّل، مراء و جدال مى‌باشد و در بيان آن مى‌فرمايد: «فَمَنْ جَعَلَ الْمِرَاءَ دَيدَناً لَمْ يصْبِحْ لَيلُه؛ آنكس كه مِراء را عادت خويش قرار دهد هرگز از تاريكى شك به روشنايى يقين گام نمى‌نهد» و به يقين چنين است زيرا افرادى كه اهل مِراء و جدال هستند دائماً در اين فكرند كه بر حريف خود غلبه يابند خواه حق باشد يا باطل و به همين دليل ضعيف‌ترين ادله را براى خود حجت مى‌شمارند و محكم‌ترين دليل رقيب را ناديده مى‌انگارند و به اين ترتيب دائماً در بيراهه و تاريكى سير مى‌كنند و صبحگاهان روشنِ يقين در زندگى آنها هرگز ظاهر نمى‌شود
شرح#حکمت_31
🔶 @Nahj_Et
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
#نهج_البلاغه
🎥سرمایه ای گران‌بها که به فراموشی سپردیم
♨️ نظر ادیب و شاعر اهل تسنن درخصوص نهج البلاغه
🔶 @Nahj_Et