🎥قطعه ای زیبا از تلاوت حاج حامد شاکرنژاد 🌷سوره نباء @Nahjolbalaghe2

🎥 برای رفتن راه خدا چه باید کرد؟ شاید دیگر فرصتی نباشد... #سیر_و_سلوک #عشق ✅پیشنهاد دانلود

🌷امام مهدی شناسی 🌥 🌿شرح دعای امام رضا علیه السلام 🔶‌‌«اللَّهُمَّ وَ اجْعَلْ ذَلِک لَنَا خَالِصاً مِنْ‏ کلِ‏ شَک‏ وَ شُبْهَةٍ وَ رِیاءٍ وَ سُمْعَةٍ حَتَّى لَا نَعْتَمِدَ بِهِ غَیرَک وَ لَا نَطْلُبَ بِهِ إِلَّا وَجْهَک‏» «خدایا! درخواست‌های ما را از هر شک، شبهه، ریا و سمعه‌ای خالص گردان تا به واسطه امام زمان (عجل الله فرجه) غیر از تو به کسی اعتماد نکنیم و جز وجه تو را طلب ننمائیم»🔶 🔴آفات بزرگ 💠چهار آفت بزرگ،دوستان امام عصر (علیه السلام) را تهدید می‌کند: ♨️شک: ⭕️اگر خواهان دستیابی به مقامات متعالی هستیم، نباید برای وصول به مقصودمان شک کنیم. ⭕️اجازه نداریم در هنگام زیارت خواندن و عرض ادب کردن، به جواب سلام دادن امام علیه‌السلام تردید داشته باشیم، مگر می‌شود حضرت از امر واجبی صرف نظر کند؟ ⭕️اجازه نداریم در زمان توسلها و تضرّع‌ها، در لطف و احسان آن رحمت واسعه خداوند شک نمائیم؛ مگر می‌شود او دعوتمان کند، به ما اجازه اشک و ناله بدهد و در را به رویمان باز نکند؟ ⭕️اجازه نداریم در کنار عرض ارادت‌ها و خدمت‌هایمان برای امام عصر عجل‌الله‌تعالی‌فرجه در دلمان تردید راه دهیم که این امور حاصلی ندارد و به نتیجه‌ای نمی‌رسد! ⭕️باید باور داشته باشیم امام عجل‌الله‌تعالی‌فرجه ولّی است و تمام توفیقات جزئی و کلّی زندگیمان به لطف و عنایت اوست: «بِیمْنِهِ‏ رُزِقَ‏ الْوَرَى»پس اگر برای قرب او طالبِ صادقی باشیم، به وصالش نائل می‌شویم. ⭕️اگر به جدّ درخواست کنیم و صادقانه طلب نمائیم، امام علیه‌السلام خواسته‌هایمان را برآورده می‌سازد. ⭕️قضای حاجات ما برای او کاری ندارد، زیرا امام دارای مقام ولایت امر است. او صاحب الامر است و عالم امر در تصرف اوست:«‌إِذا أَرادَ شَیئاً أَنْ‏ یقُولَ‏ لَهُ کنْ فَیکون»«کارش این بس که مى‏‌گوید: «باش»؛ پس [بى‌‏درنگ‏] موجود مى‌‏شود»‌ ⭕️شک نکنیم اماممان می‌‌تواند در کمتر از لحظه‌ای درخواست‌هایمان را اجابت کند. ⭕️اجازه نداریم در صفات امام زمان عجل‌الله‌تعالی‌فرجه شک کنیم. او «عَینَ‏ اللَّهِ‏ النَّاظِرَة» است، باید یقین داشته باشیم همواره ما را می‌بیند و به ظاهر و باطن ما واقف است. ⭕️از مرحوم بهلول پرسیدند چه کنیم تا خدمت حجّت عجل‌الله‌تعالی‌فرجه شرفیاب شویم؟ ایشان فرمودند:‌ دیدار امام زمان عجل‌الله‌تعالی‌فرجه آن قدر مهم نیست که دیدن ایشان مهم است. ⭕️در «دیدار» تنها یک لحظه حضرت را می‌بینید، امّا در «دیدن»‌ به این مسئله توجه دارید که حضرت دائم شما را می‌بینند. پس به جای تلاش برای یک لحظه دیدار، بکوشید تا خود را از آلودگی‌ها پاک سازید تا هر زمان که امام عصر عجل‌الله‌تعالی‌فرجه به شما نظر کردند آلوده نباشید. ⭕️خیلی‌ها امیرالمؤمنین علیه‌السلام را دیدند ولی حضرت ایشان را ندید. خیلی‌ها هم ظاهراً حضرت را ندیده و دائم در نزد او جا داشتند. خیلی‌ها به حضور معصومین رسیدند، ولی این حضور برایشان معیت به ارمغان نیاورد. 💠بکوشیم به طهارت روح و جان برسیم، تا عاشق خالص و طالب صادق باشیم و سعی کنیم تمام اعتقادات و باورهایمان نسبت به امام علیه‌السلام را از هر شک و تردیدی دور نگه داریم، تا در پیشگاه او جایی داشته باشیم و در شمار اعوان و انصارش قرار گیریم. ♨️شبهه ⭕️زمانی برای ما شبهه ایجاد می‌شود که به وسوسه‌های شیطان تن دهیم، آن وقت بعضی از امور حق را به صورت باطل و بعضی از امور باطل را در نظرمان حق جلوه می‌‌دهد. 💠از خدای متعال درخواست می‌کنیم تا قوه تشخیص و قدرت درک ما را بالا ببرد تا در محضر حضرت حجّت، هیچ امری برایمان مشتبه نشود. #دعای_امام_رضا_علیه_السلام #امام_زمان #استاد_بروجردی ‌‌‌‌@Nahjolbalaghe2

✨﷽✨ ⚠️چرا زیاد صدقه می دهید؟ ✅ امام علی (ع) بسیار صدقه می دادند. یک روز، شخصی به ایشان گفت: 👈«چقدر زیاد صدقه می دهید، آیا چیزی برای خود نگه می دارید؟» 🔹امام علی در پاسخ فرمودند: «اگر بدانم خداوند یکی از اعمال من را قبول می کند، از زیاده روی در انفاق خود داری می کنم، 🔸ولی نمی دانم که آیا این کارهای من مورد قبول خداوند هست یا نه؟ اکنون که نمیدانم؛ آنقدر صدقه می دهم تا بلکه یکی از آنها مورد قبول واقع گردد.» 📚بحارالانوار ، ج 41 ، ص138 🍃🌹🍃

🌿شرح حکمت ۵۴ ( مکارم شیرازی ) 🔻ارزش عقل و ادب و مشورت 🍃چهار جمله پربار: امام(علیه السلام) در این کلام حکیمانه و پرمایه خود در ضمن چهار جمله کوتاه به چهار مطلب مهم اشاره کرده، مى فرماید: «هیچ ثروت و بى نیازى چون عقل»; (لاَ غِنَى کَالْعَقْلِ); «و هیچ فقرى همچون جهل»; (وَلاَ فَقْرَ کَالْجَهْلِ); «و هیچ میراثى چون ادب»; (وَلاَ مِیرَاثَ کَالاَْدَبِ); «و هیچ پشتیبانى چون مشورت نمى باشد»; (وَلاَ ظَهِیرَ کَالْمُشَاوَرَةِ). درباره اهمیت عقل همین بس که اگر عقل و تدبیر باشد همه چیز به دنبال آن خواهد آمد مال و ثروت را با عقل و تدبیر به دست مى آورند، مقام و شخصیت نیز زاییده عقل است و آسایش و آرامش و سعادت دو جهان با عقل حاصل مى شود. به گفته بعضى از شارحان نهج البلاغه در قرآن مجید واژه عقل و علم و مشتقات آنها 880 مرتبه آمده است و این نشانه اهمیت فوق العاده قرآن و اسلام به مسأله عقل است.(1) روایات اسلامى نیز درباره اهمیت عقل فوق حد احصا و شمارش است. مرحوم کلینى در جلد اول کافى در کتاب العقل والجهل احادیث بسیار فراوان و پرمایه اى درباره اهمیت عقل از پیغمبر اکرم و امامان معصوم(علیهم السلام) نقل کرده است. ابن ابى الحدید بخشى از آن را در شرح خود ذیل همین کلام حکمت آمیز از کتاب کامل مبرد نقل کرده از جمله این که رسول خدا فرمود: «ما قَسَمَ لِلْعِبادِ أفْضَلُ مِنَ الْعَقْلِ فَنَوْمُ الْعاقِلِ أفْضَلُ مِنْ سَهَرِ الْجاهِلِ وَفِطْرُ الْعاقِلِ أفْضَلُ مِنْ صَوْمِ الْجاهِلِ وَ إقامَةُ الْعاقِلِ أفْضَلُ مِنْ شُخُوصِ الْجاهِلِ وَما بَعَثَ اللّهُ رَسُولاً حَتّی یَسْتَکْمِلَ الْعَقْلَ وَحَتّی یَکُونَ عَقْلُهُ أفْضَلَ مِنْ عُقُولِ جَمیعِ أُمَّتِهِ; خداوند هیچ نعمتى را برتر از عقل در میان بندگانش تقسیم نکرده است. خواب عاقل از شب زنده دارى جاهل (و عبادت شبانه او) برتر و روزه نگرفتنش از روزه (مستحبى) جاهل برتر و توقفش از سفر جاهل (براى اطاعت پروردگار یا جهاد) مهم تر است و خداوند هیچ پیامبرى را مبعوث نکرد مگر این که عقلش کامل شد و عقل او برتر از عقول تمام امتش بود. در حدیث دیگرى از امام صادق(علیه السلام) مى خوانیم: «صَدیقُ کُلُّ أمْرء عَقْلُهُ وَعَدُوُّهُ جَهْلُهُ; دوست هر کس عقل اوست و دشمنش جهل اوست». در نقطه مقابل عقل جهل و نادانى بدترین فقر و تنگدستى است، زیرا انسان جاهل و نادان هم ثروتش را از دست مى دهد و هم آبرو و حیثیتش را و در یک کلمه دین و دنیایش را تباه مى کند.(2) البته منظور از عقل، همان گونه که در روایات اسلامى آمده همان هوش و فراستى است که انسان را به خدا و اطاعت او نزدیک مى کند و از زشتى ها دور مى سازد. در دنیاى دیروز و امروز افراد ظاهراً عاقلى بوده اند که سال ها بر کشورهایى حکومت کرده اند ولى بسیارى از آنها فاقد عقل به معنایى که در بالا آمد بوده اند. هوش و ذکاوت آنها نوعى شیطنت بوده است، همان گونه که در حدیثى از امام صادق(علیه السلام) مى خوانیم که بعضی از یاران آن حضرت درباره عقل از محضرش سؤال کردند فرمود: «ما عُبِدَ بِهِ الرَّحْمانُ وَاکْتُسِبَ بِهِ الْجِنانُ; عقل چیزى است که انسان به وسیله آن خدا را پرستش مى کند و بهشت را به دست مى آورد». راوى عرض کرد مى گویند معاویه عاقل است؟ فرمود: این نوعى شیطنت شبیه عقل است و عقل نیست.(3) اما در مورد ادب همین بس که امیرمؤمنان على(علیه السلام) در حدیثى که در غررالحکم آمده مى فرماید: «خَیْرُ ما وَرَّثَ الاْباءُ لِلاْبْناءِ الاْدَبُ; بهترین چیزى که پدران براى فرزندان به ارث مى گذارند ادب است». و در حدیث دیگرى در همان کتاب از آن حضرت مى خوانیم: «قَلیلُ الاْدَبِ خَیْرٌ مِنْ کَثِیرِ النَّسَبِ; کمى ادب بهتر از برجستگى بسیار نسب است». منظور از ادب حسن معاشرت با مردم و تواضع در برابر خلق و خالق و برخورد پسندیده با همه افراد است. معنى اصلى واژه ادب دعوت کردن است و از آنجایى که اخلاق نیک و برخورد شایسته مردم را به خوبى ها دعوت مى کند آن را ادب نامیده اند. جمله زیبایى نیز از حکیم ایرانى بزرگمهر در این زمینه نقل شده است که مى گوید: بهترین میراثى که پدران براى فرزندان گذارده اند ادب است، زیرا کسى که داراى ادب باشد به وسیله آن مى تواند اموال فراوانى کسب کند; ولى اگر پدر مال فراوانى بدون ادب براى فرزند گذاشته باشد فرزند با بى ادبى و نادانى همه را تلف کرده و از مال و ادب تهى دست مى شود. آنچه امام(علیه السلام) درباره مشورت در اینجا بیان فرموده و آن را بهترین پشتیبان شمرده است مطلبى است که به تعبیرات دیگر در سایر سخنان امام(علیه السلام) وارد شده است. ادامه در پست بعد⬇️ @Nahjolbalaghe2

✨ 🍃ادامه شرح حکمت ۵۴ ... حقیقت این است که اسلام دین استبداد به راى نیست; اسلام مى گوید: خداوند تمام علم و دانش و عقل را به یک یا چند نفر نداده بلکه در میان بندگان خدا تقسیم کرده است. اگر کسى مى خواهد به کمالِ علم و دانش و عقل برسد باید از افکار دیگران استفاده کند و چه بسا یک مشورت، جلوى خطاهاى بسیارى را مى بسیارى را مى گیرد به خصوص این که کسى که قصد کارى را دارد آنچه را مطابق میل اوست بر غیر آن ترجیح مى دهد و نمى تواند به قضاوت بى طرفانه بنشیند و به همین دلیل ممکن است گرفتار اشتباهات وسیعى شود; اما افرادى که از محدوده کار او خارجند بهتر و روشن تر مى توانند درباره آن قضاوت و داورى کنند. همان گونه که در روایات متعدد وارد شده باید طرف مشورت عاقل و خداترس و راستگو و راز نگه دار و شجاع و خیرخواه باشد تا بتوان از مشورت او بهره گرفت. درست است که غیر معصومین ممکن است گرفتار خطا شوند; ولى ضریب خطا در یک نفر هر قدر باشد در دو نفر نصف مى شود و در ده نفر به یک دهم مى رسد و احتمال آن بسیار کمتر مى شود، از این رو نقل است که مرد عربى مى گفت: من هرگز مغبون نمى شوم مگر این که تمام قبیله من مغبون شوند. به او گفتند: چرا و چگونه؟ گفت: براى اینکه من بدون مشورت آنها کارى انجام نمى دهم. اگر همه اشتباه کنند آن گاه من هم اشتباه مى کنم. شاعر مى گوید: مشورت ادراک و هشیارى دهد عقل ها مر عقل را یارى دهد گفت پیغمبر بکن اى راى زن مشورت المُسْتَشارُ مُؤتَمَن (4) 📚پی نوشت: (1). فى ظلال نهج البلاغه، ج 4، ص 249. (2). شرح نهج البلاغه ابن ابى الحدید، ج 18، ص 185 به بعد. (3). اصول کافى، ج 1، ص 11. (4). سند گفتار حکیمانه: در کتاب مصادر آمده است که این چهار جمله حکمت آمیز در کتاب تحف العقول به صورت پراکنده ذکر شده، و در بعضى از موارد تفاوت هایى دارد (که نشان مى دهد از منبع دیگرى غیر از نهج البلاغه است) اضافه بر این، همین تعبیرات با مختصر تفاوتى در حکمت 113 که از این جمله هاى حکمت آمیز نیز مشروح تر است به چشم مى خورد. (مصادر نهج البلاغه، ج 4، ص 49).   @Nahjolbalaghe2

✅شرح‌حکمت ۵۴ 👤استاد نظافت @Nahjolbalaghe2

#حدیث_روز✨ ☘️ مکروهاتی که روزی را از انسان دور می‌کنند ⁉️ 1⃣ اظهار فقر و نداری کردن در حضور مردم 2️⃣ خواب دیر هنگام شب و بعد از نماز صبح 3️⃣ تحقیر و کم‌ ارزش شمردن نعمت های خدا 4️⃣ شکوِه و گلایه داشتن از خداوند متعال #امام‌سجاد‌علیه‌السلام ♥️

حدیث 💠امام صادق(علیه السلام): 🔴أَغْلِقُوا أَبْوَابَ الْمَعْصِيَةِ بِالاسْتِعَاذَةِ وَ افْتَحُوا أَبْوَابَ الطَّاعَةِ بِالتَّسْمِيَة. 🔷درهاى گناهان را با استعاذه (پناه بردن به خدا) ببنديد و درهاى طاعت را با "بسم اللّه" گفتن بگشاييد. 📚الدعوات(راوندی) ص۵۲

امیرالمومنین علی علیه السلام میفرماید: 🔹 مَنْ أَطْلَقَ نَاظِرَهُ أَتْعَبَ خَاطِرَهُ، مَنْ تَتَابَعَتْ لَحَظَاتُهُ دَامَتْ حَسَرَاتُه‏ ⭕️ کسی که نگاهش بی قید و بند باشد، آرامش خودش را بر باد داده است و هر کسی که به طور ادامه دار بر نگاه حرام مداومت کند حسرت و پشیمانی اش ادامه دار خواهد بود... جامع‌الاخبار/ص93

:📌 قسمت (1) 🌙✨🌙✨🌙✨🌙✨🌙✨🌙 ✍ برگی از فضائل امیرالمؤمنین علیه السلام 🌸 امام باقر علیه السلام🌸 «به خدا سوگند شیوۂ علی علیه السلام چنان بود که مانند بنده گان غذا می خورْد و بر زمین می نشست. دو پیراهنِ کهنه می خرید و غلامش را مُخیّر می نمود بهترینِ آنها را بردارد و خود آن دیگری را می پوشید. و اگر دامان یا آستینش بلندتر بود آن را قطع می کرد. در مدت 5 سال خلافتش آجری روی آجر نگذاشت و طلا و نقره ای نیاندوخت. هرگاه با دو کارِ خداپسند روبرو می شد، سخت ترینِ آنها را انتخاب می کرد. به مردم نان گندم و گوشت می خورانید اما خود به منزلش رفته، نان جو با سرکه می خورد... .» --------------------- 📚 امالی شیخ صدوق، مجلس 47، حدیث14 @Nahjolbalaghe2

✨ 🍃ادامه تفسیر سوره آل عمران 🌷آیه ۶۴ 🔹دعوت به سوى وحدت قرآن نخستین بار، در ضمن آیات گذشته مسیحیان را دعوت به استدلال منطقى کرد، و پس از مخالفت، دعوت به مباهله نمود و چون دعوت به مباهله به مقدار کافى در روحیه آنها اثر گذاشت، به دلیل این که حاضر به مباهله نشدند و شرایط ذمه را پذیرفتند، بار دیگر از این آمادگى روحى استفاده کرده، مجدداً شروع به استدلال مى کند، ولى این استدلال با استدلالات سابق تفاوت فراوان دارد. در آیات گذشته دعوت به سوى اسلام با تمام خصوصیات بود ولى در این آیه دعوت به نقطه هاى مشترک میان اسلام و آئین هاى اهل کتاب است. روى سخن را به پیامبر کرده، مى فرماید: بگو: اى اهل کتاب! بیایید به سوى سخنى که میان ما و شما مشترک است که جز خداوند یگانه را نپرستیم و چیزى را شریک او قرار ندهیم و بعضى از ما بعضى دیگر را ـ غیر از خداوند یگانه ـ به خدائى نپذیرد (قُلْ یا أَهْلَ الْکِتابِ تَعالَوْا إِلى کَلِمَة سَواء بَیْنَنا وَ بَیْنَکُمْ أَلاّ نَعْبُدَ إِلاَّ اللّهَ وَ لا نُشْرِکَ بِهِ شَیْئاً وَ لا یَتَّخِذَ بَعْضُنا بَعْضاً أَرْباباً مِنْ دُونِ اللّهِ). در واقع قرآن با این طرز استدلال، به ما مى آموزد: اگر کسانى حاضر نبودند در تمام اهداف مقدس، با شما همکارى کنند، بکوشید لااقل در اهداف مهم مشترک همکارى آنها را جلب کنید و آن را پایه اى براى پیشبرد اهداف مقدستان قرار دهید. آیه فوق، یک نداى وحدت در برابر تمام مذاهب آسمانى است، به مسیحیان مى گوید: شما مدعى توحید هستید و حتى مى گویید مسأله تثلیث (اعتقاد به خدایان سه گانه) منافاتى با توحید ندارد، و لذا قائل به وحدت در تثلیث مى باشید . و همچنین یهود در عین سخنان شرک آمیز که عُزَیر را فرزند خدا پنداشتند، مدعى توحید بوده و هستند. قرآن به همه آنها اعلام مى کند: ما و شما در اصل توحید مشترکیم، بیایید دست به دست هم داده این اصل مشترک را بدون هیچ پیرایه اى زنده کنیم و از تفسیرهاى نابه جا که نتیجه آن شرک و دورى از توحید خالص است خوددارى نمائیم. جالب این که: در این آیه، با سه تعبیر مختلف روى مسأله یگانگى خدا تأکید شده است: اول با جمله أَلاّ نَعْبُدَ إِلاَّ اللّهَ: جز خدا را نپرستیم . و بعد با جمله لا نُشْرِکَ بِهِ شَیْئاً: کسى را شریک او قرار ندهیم . و سومین بار با جمله وَ لا یَتَّخِذَ بَعْضُنا بَعْضاً أَرْباباً مِنْ دُونِ اللّهِ: بعضى از ما بعضى دیگر را ـ به جز خداى یگانه ـ به خدائى نپذیرد . ضمناً جمله اخیر، اشاره لطیفى به این حقیقت است که مسیح(علیه السلام) یکى از افراد انسان و هم نوع ما است نباید او را به خدائى شناخت. این احتمال نیز وجود دارد که: بعضى از علماى منحرف اهل کتاب، از مقام خود سوء استفاده مى کردند و حلال و حرام خدا را به دلخواه خویش تغییر مى دادند و دیگران از آنها پیروى مى کردند. توضیح این که: از آیات قرآن استفاده مى شود در میان علماى اهل کتاب جمعى بودند که احکام خدا را طبق منافع یا تعصب هاى خود تحریف مى کردند، و از نظر منطق اسلام کسى که از چنین افرادى دانسته بدون قید و شرط پیروى کند، یک نوع عبودیت و پرستش نسبت به آنها انجام داده است. دلیل این موضوع روشن است; زیرا قانونگذارى و تشریع حلال و حرام مربوط به خدا است، هر کس دیگرى را در این موضوع صاحب اختیار بداند، او را شریک خدا قرار داده است. مفسران در ذیل این آیه، چنین نقل کرده اند: عُدَىّ بن حاتم که قبلاً مسیحى بود، سپس اسلام آورد، بعد از نزول این آیه، از کلمه أَرباباً (خدایان) این چنین فهمید که قرآن مى گوید: اهل کتاب بعضى از علماى خود را مى پرستند، لذا به پیغمبر(صلى الله علیه وآله) عرض کرد: ما هیچ گاه در زمان سابق، علماى خود را عبادت نمى کردیم! پیامبر(صلى الله علیه وآله) فرمود: آیا مى دانستید که آنها به میل خود احکام خدا را تغییر مى دهند و شما از آنها پیروى مى کردید؟ عُدَىّ گفت: آرى. پیامبر(صلى الله علیه وآله) فرمود: این همان پرستش و عبودیت است!(۱) در حقیقت، اسلام بردگى و استعمار فکرى را یک نوع عبودیت و پرستش مى داند و به همان شدتى که با شرک و بت پرستى مبارزه مى کند، با استعمار فکرى که شبیه بت پرستى است نیز، مى جنگد. ولى باید توجه داشت که أَرْباب صیغه جمع است، بنابراین نمى توان تنها از این آیه نهى از پرستش عیسى(علیه السلام) را استفاده کرد ولى ممکن است منظور از آیه هم نهى از عبودیت مسیح(علیه السلام) باشد و هم از عبودیت دانشمندان منحرف! سپس در پایان آیه مى فرماید: اگر آنها (بعد از این دعوت منطقى به سوى نقطه مشترک توحید باز) سر برتابند و رویگردان شوند بگویید: گواه باشید که ما مسلمانیم و تسلیم حق هستیم و شما نیستید (فَإِنْ تَوَلَّوْا فَقُولُوا اشْهَدُوا بِأَنّا مُسْلِمُونَ). ادامه دارد... @Nahjolbalaghe2