امام سجاد علیه السلام: حق مادرت این است که بدانی او با گوش و چشم و دست و پا و مو و پوست و خلاصه تمام جوارحش تو را حفاظت نموده و از تو نگهداری کرده و از این کارش هم خرم و شاد بوده. @Nahjolbalaghe2

✨﴾﷽﴿✨ ✅ برنامه‌ روزانه کانال : 🌷شنبه‌‌‌‌ها‌و سه‌شنبه‌ها شرح 🦋خطبه ها 🌹یکشنبه‌ها و چهار‌شنبه‌هاشرح 🌴حکمتها 🌷دوشنبه‌ها و پنج‌شنبه‌ها شرح 🕊نامه ها #روزانه‌تفسیرقرآن 🍃حکمتها، نامه ها و خطبه های نهج‌البلاغه ترجمه محمد دشتی به طور کامل قبلا در کانال بار گزاری شده و لینک‌های دسترسی به مطالب در کانال سنجاق شده اند 🌺🍃 @Nahjolbalaghe2

«أعوذ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیطَانِ الرَّجِیمِ» ✨﴾﷽﴿✨ ۞ فَمَا لَكُمْ فِي الْمُنَافِقِينَ فِئَتَيْنِ وَاللَّهُ أَرْكَسَهُم بِمَا كَسَبُوا ۚ أَتُرِيدُونَ أَن تَهْدُوا مَنْ أَضَلَّ اللَّهُ ۖ وَمَن يُضْلِلِ اللَّهُ فَلَن تَجِدَ لَهُ سَبِيلًا چرا درباره منافقین دو دسته شده اید؟! (بعضى جنگ با آنها را ممنوع و بعضى مجاز مى دانید.) در حالى که خداوند بخاطر اعمالشان، (افکار) آنها را کاملاً وارونه کرده است. آیا شما مى خواهید کسانى را که خداوند (بر اثر اعمال زشتشان) گمراه کرده، هدایت کنید؟! در حالى که هر کس را خداوند گمراه کند، هرگز راهى براى (هدایت) او نخواهى یافت. (نساء/88) صَدَقَ اللهُ العَلیُ العَظیم

✨﴾﷽﴿✨ 🔹تفسیر سوره مبارکه نساءآیه(۸۸)🔹 ✔️شأن نزول: مطابق نقل جمعى از مفسران از ابن عباس ، عده اى از مردم مکّه ظاهراً مسلمان شده بودند، ولى در واقع در صف منافقان قرار داشتند، به همین دلیل حاضر به مهاجرت به مدینه نشدند، و عملاً هوادار و پشتیبان بت پرستان بودند. اما سرانجام مجبور شدند از مکّه خارج شوند (و تا نزدیکى مدینه بیایند و شاید هم به خاطر موقعیت ویژه اى که داشتند براى هدف جاسوسى این عمل را انجام دادند) و خوشحال بودند که مسلمانان آنها را از خود مى دانند و ورود به مدینه طبعاً براى آنها مشکلى ایجاد نخواهد کرد. مسلمانان از جریان آگاه شدند، ولى به زودى درباره چگونگى برخورد با این جمع در میان مسلمین اختلاف افتاد. عده اى معتقد بودند: باید این عده را طرد کرد; زیرا در واقع پشتیبان دشمنان اسلامند. ولى بعضى از افراد ظاهربین و ساده دل، با این طرح مخالفت کرده، گفتند: عجبا! ما چگونه با کسانى که گواهى به توحید و نبوت پیامبر(صلى الله علیه وآله) داده اند بجنگیم؟ و تنها به جرم این که: هجرت ننمودند، خون آنها را حلال بشمریم؟ آیه فوق نازل شد و دسته دوم را در برابر این اشتباه ملامت و سپس راهنمائى کرد.(۱)-(۲) 💡تفسیر: ❌طرفدارى از منافقان با توجه به شأن نزول بالا، پیوند این آیه و آیات بعد از آن، با آیاتى که قبلاً درباره منافقان بود، کاملاً روشن است. 🔹در آغاز آیه مى فرماید: چرا در مورد منافقان دو دسته شده اید، و هر کدام طورى قضاوت مى کنید ؟ (فَما لَکُمْ فِی الْمُنافِقینَ فِئَتَیْنِ).(۳) یعنى این افراد که با ترک مهاجرت و همکارى عملى با مشرکان و عدم شرکت در صف مجاهدان اسلام، نفاق خود را آشکار ساخته اند نباید درباره سرنوشت آنها کسى تردید کند، اینها به طور مسلّم از منافقان دست اولند، و عملشان گواه زنده عدم ایمانشان است. ❓پس چرا بعضى فریب اظهار توحید و ایمان آنها را مى خورند؟ و در مقام شفاعت از آنها بر مى آیند با این که در آیات قبل اشاره شد که: وَ مَنْ یَشْفَعْ شَفاعَةً سَیِّئَةً یَکُنْ لَهُ کِفْلٌ مِنْها و به این ترتیب، خود را در سرنوشت شوم آنها سهیم مى نمایند. 🔹پس از آن مى فرماید: این عده از منافقان به خاطر اعمال زشت و ننگینى که انجام داده اند خداوند توفیق و حمایت خویش را از آنها برداشته و افکارشان را به کلى واژگونه کرده، همانند کسى که به جاى ایستادن به روى پا، با سر بایستد (وَ اللّهُ أَرْکَسَهُمْ بِما کَسَبُوا).(۴) ✔️ضمناً از جمله بِما کَسَبُوا استفاده مى شود که: بازگشت ها از جاده هدایت و سعادت و نجات، و به جاى ایستادن بر روى پا، بر سر ایستادن معلول اعمال خود انسان است و اگر این عمل به خداوند نسبت داده مى شود به خاطر آن است که: خداوند حکیم، هر کس را مطابق اعمال خویش کیفر مى دهد و به مقدار لیاقت و شایستگى پاداش خواهد داد. و در پایان آیه خطاب به افراد ساده دلى که حمایت از این دسته منافقان مى نمودند کرده، مى فرماید: آیا شما مى خواهید کسانى را که خدا بر اثر اعمال زشتشان از هدایت محروم ساخته هدایت کنید در حالى که چنین افرادى هیچ راهى به سوى هدایت ندارند (أَ تُریدُونَ أَنْ تَهْدُوا مَنْ أَضَلَّ اللّهُ وَ مَنْ یُضْلِلِ اللّهُ فَلَنْ تَجِدَ لَهُ سَبیلاً). زیرا این یک سنت فناناپذیر الهى است که اثر اعمال هیچ کس از او جدا نمى شود، چگونه مى توانید انتظار داشته باشید افرادى که فکرشان آلوده، قلبشان مملوّ از نفاق، و عملشان حمایت از دشمنان خدا است، مشمول هدایت شوند این یک انتظار بى دلیل و نا به جا است.(۵) پی نوشت: ۱ ـ درباره این آیه و آیات بعد، شأن نزول هاى دیگرى گفته شده، از جمله این که: بعضى آن را مربوط به جریان غزوه احد دانسته اند، در حالى که آیات بعد ـ که اشاره به مسأله مهاجرت مى کند ـ با آن سازگار نیست و مناسب شأن نزولى است که در بالا ذکر کردیم. ۲ ـ جامع البیان ، جلد ۵، صفحه ۲۶۳، دار الفکر بیروت، ۱۴۱۵ هـ ق ـ تفسیر ابن کثیر ، جلد ۱،صفحه ۵۴۵، دار المعرفة بیروت، ۱۴۱۲ هـ ق ـ درّ المنثور ، جلد ۲، صفحه ۱۹٠، دار المعرفة، مطبعة الفتح جدّة، طبع اول، ۱۳۶۵ هـ ق ـ زاد المسیر ، جلد ۲، صفحه ۱۶۵، دار الفکر بیروت، طبع اول، ۱۴٠۷ هـ ق. ۳ ـ جمله فوق در واقع، جمله محذوفى دارد که با توجه به بقیه جمله روشن مى شود، و اصل جمله در واقع چنین بوده: فَما لَکُمْ تَفَرَّقْتُمْ فِی الْمُنافِقینَ فِئَتَیْنِ . ۴ ـ أَرْکَسَهُمْ از ماده رَکسْ (بر وزن مکث) به معنى وارونه کردن چیزى و آن را با سر بر زمین گذاردن است و به معنى باز گرداندن نیز آمده است. ۵ ـ در جلد اول همین تفسیر، ذیل آیه ۲۶ سوره بقره بحث مشروحى درباره هدایت و ضلالت گذشت. @Nahjolbalaghe2

✨﴾﷽﴿✨ 🔹شرح حکمت(۱۰۴)🔹 🌾سیره اهل زهد در دنیا ✅نوف بكالى گويد: شبى امير المؤمنين را ديدم كه از بستر برخاست و به ستارگان نگريست و مرا فرمود: اى نوف، خواب هستى يا بيدار؟ گفتم: يا امير المؤمنين، بيدارم. و فرمود (ع): اى نوف، خوشا به حال كسانى كه از دنيا بريده اند و به آخرت روى آورده اند. اينان مردمانى هستند كه زمين را فرش خود كرده اند و خاكش را بستر و آبش را عطر خوشبوى خود. درون خود را به قرآن آراسته اند و برون را به دعا. چون مسيح، دنيا را از خود دور ساخته اند. اى نوف، داود (ع) در چنين ساعتى از شب، برخاست و فرمود: اين ساعتى است كه هيچ بنده اى به درگاه خداوند دست به دعا برندارد، مگر آنكه، دعايش مستجاب شود، مگر عشريّه بگير (باجگير) يا كسى كه كارهاى مردم را به حكومت گزارش كند يا شرطه، يا صاحب عرطبه «طنبور» باشد و يا صاحب كوبه «طبل». سید رضى گويد: بعضى گويند عرطبه طبل است و كوبه طنبور. ✅شرح: زاهدان در دنيا: این کلام نورانى هنگامى از امام(علیه السلام) صادر شد که «نوف بکالى مى گوید: امیر مؤمنان(علیه السلام) را در یکى از شب ها دیدم براى عبادت از بستر خود خارج شده بود. نگاهى به ستارگان آسمان افکند سپس به من فرمود: اى نوف! خوابى یا بیدار؟ عرض کردم: بیدارم» (آن گاه این سخن نورانى که نهایت زهد در دنیا را در عباراتى کوتاه شرح مى دهد بیان فرمود); (وَ عَنْ نَوْف الْبَکَالِیِّ قَالَ: رَأَیْتُ أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ(علیه السلام) ذَاتَ لَیْلَة، وَقَدْ خَرَجَ مِنْ فِرَاشِهِ، فَنَظَرَ فِی النُّجُومِ فَقَالَ لِی: یَا نَوْفُ، أَرَاقِدٌ أَنْتَ أَمْ رَامِقٌ؟ فَقُلْتُ: بَلْ رَامِقٌ). نوف چنانچه خواهد آمد از دوستان نزدیک یا خادمان امیر مؤمنان بوده که حتى شب ها در خدمتش به سر مى برده است. «فرمود: اى نوف! خوشا به حال زاهدان در دنیا که راغبان در آخرتند، همان ها که زمین را فرش و خاک آن را بستر و آبش را نوشیدنى گواراى خود قرار دادند. قرآن را همچون لباس زیرین و دعا را همچون لباس رویین خویش ساختند سپس دنیا را بر روش مسیح سپرى کردند»; (قَالَ یَا نَوْفُ طُوبى لِلزَّاهِدِینَ فِی الدُّنْیَا، الرَّاغِبِینَ فِی الاْخِرَةِ، أُولَئِکَ قَوْمٌ اتَّخَذُوا الاَْرْضَ بِسَاطاً، وَتُرَابَهَا فِرَاشاً، وَمَاءَهَا طِیباً، وَالْقُرْآنَ شِعَاراً، وَالدُّعَاءَ دِثَاراً، ثُمَّ قَرَضُوا الدُّنْیَا قَرْضاً عَلى مِنْهَاجِ الْمَسِیحِ). تعبیر زمین را فرش و خاک را بستر و... کنایه از ساده زیستن در حد اعلى است. تعبیر به قرآن را لباس زیرین و دعا را لباس رویین قرار دادند، کنایه از این است که دستورات قرآن در درون دل و جان و روحشان قرار دارد و دعا ورد زبانشان است همواره به هنگام قیام و قعود و هرگونه حرکت فردى و اجتماعى از خدا یارى مى طلبند و براى توفیق بیشتر دعا مى کنند و از این طریق هرگز خدا را از یاد نمى برند. افزون بر این، بدن انسان در حال عادى بسیار آسیب پذیر است و لباس، او را از بسیارى آسیب ها حفظ مى کند، پس دعا را لباس رویین قرار دادن اشاره به این است که آنها در سایه دعا، خود را از خطرات مختلف و عذاب هاى دنیا و آخرت و انحرافات اخلاقى حفظ مى کنند. تعبیر به «قَرَضُوا الدُّنْیا..». اشاره به پیمودن و طى کردن دنیا بر روش بسیار زاهدانه حضرت مسیح است (قرض هم به معناى قطع کردن و بریدن آمده و هم به معناى گذشتن و عبور کردن). اشاره امام در اینجا به زندگى زاهدانه حضرت عیسى به طور مشروح تر در خطبه 160 آمده است که فرمود: «و اگر بخواهى (براى نمونه دیگرى) زندگى عیسى بن مریم ـ که درود خدا بر او باد ـ را برایت بازگو مى کنم; او سنگ را بالش خود قرار مى داد، لباس خشن مى پوشید، غذاى ناگوار (مانند نان خشک) مى خورد، نان خورش او گرسنگى، چراغ شب هایش ماه، سر پناه او در زمستان مشرق و مغرب زمین بود (صبح ها در طرف غرب و عصرها در طرف شرق رو به آفتاب قرار مى گرفت) میوه و گل او گیاهانى بود که زمین براى چهارپایان مى رویاند. نه همسرى داشت که او را بفریبد و نه فرزندى که (مشکلاتش) او را غمگین سازد، نه مالى داشت که او را به خود مشغول دارد و نه طمعى که خوارش کند; مرکبش پاهایش بود و خادمش دست هایش!» (وَإِنْ شِئْتَ قُلْتُ فِی عِیسَى بْنِ مَرْیَمَ عَلَیْهِ السَّلاَمُ، فَلَقَدْ کَانَ یَتَوَسَّدُ الْحَجَرَ، وَ یَلْبَسُ الْخَشِنَ، وَیَأْکُلُ الْجَشِبَ، وَکَانَ إِدَامُهُ الْجُوعَ، وَسِرَاجُهُ بِاللَّیْلِ الْقَمَرَ، وَظِلاَلُهُ فِی الشِّتَاءِ مَشَارِقُ الاَْرْضِ وَمَغَارِبَهَا، وَفَاکِهَتُهُ وَرَیْحَانُهُ مَا تُنْبِتُ الاَْرْضُ لِلْبَهَائِمِ; وَلَمْ تَکُنْ لَهُ زَوْجَةٌ تَفْتِنُهُ، وَلاَ وَلَدٌ یَحْزُنُهُ، وَلاَ مَالٌ یَلْفِتُهُ، وَلاَ طَمَعٌ یُذِلُّهُ، دَابَّتُهُ رِجْلاَهُ، وَخَادِمُهُ یَدَاهُ!)....ادامه دارد @Nahjolbalaghe2