▪️ #نهج_البلاغه 💠وای بر کسی که در پیشگاه خدا، فقرا و مساکین، و درخواست‌کنندگان و آنان که از حقشان محروم‌اند و بدهکاران و ورشکستگان و در راه ماندگان، دشمن او باشند و از او شکایت کنند. 📚 #نامه ۲۶ 🎤آیت‌الله‌جوادی‌آملی ⬇️⬇️ ⚘eitaa.com/Nahjolbalaghe2

📚 #معرفی_تفصیلی نهضت جهانی نهج البلاغه خوانی 💠حجه الاسلام مهدوی ارفع #شماره_4 زمان 9:41 ⬇️⬇️ ⚘ @Nahjolbalaghe2

🏴 🍃با سلام و احترام خدمت همه شما محبین و شیعیان مولا امیرالمومنین علیه‌السلام ▪️عزاداریهاتون در سوگ آقا اباعبدالله الحسین علیه‌السلام و یاران با وفاشون مقبول درگاه حق ان شاءالله 🌷بزرگواران همه مطالب کتاب شریف نهج البلاغه ترجمه محمد دشتی شامل خطبه ها ،نامه ها و حکمتها در این کانال بار‌گزاری شده با ضمیمه فهرست لینکهای دسترسی آسان به هر کدوم از مطالب از همه شما عزیزان که همراه ما هستید نهایت تشکر و قدردانی می نمایم و از عموم دوستداران اهل بیت دعوت میشود برای مطالعه این کتاب ارزشمند به این کانال مراجعه فرمایند و در نشر مطالب اون به هر شکلی که میخواهند اقدام کنند اجرکم عندالله 🌺 ⬇️ @Nahjolbalaghe2

✨﴾﷽﴿✨ ✨الَّذِينَ كَفَرُوا لَهُمْ عَذَابٌ شَدِيدٌ وَالَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَهُم مَّغْفِرَةٌ وَأَجْرٌ كَبِيرٌ  فاطر(7) 🍃كسانى كه كفر ورزيدند، برايشان عذابى سخت است، و كسانى كه ايمان آورده و كارهاى شايسته انجام داده اند، براى آنان آمرزش و پاداشى بزرگ خواهد بود. 🔹- براى انجام يا ترك فرمان هاى الهى، حساب و كتابى در كار است. «كفروا لهم عذاب... آمنوا... لهم مغفرة» 🔹- براى حفظ روحيه ى خوف و رجا، بايد وعده و وعيد در كنار هم باشد. «عذاب شديد - اجر كبير» 🔹- عاقبت انديشى و توجّه به پايان كار، در تربيت مؤثّر است. «لهم عذاب - لهم مغفرة» 🔹- براى عذاب شدن، كفر كافى است، «كفروا لهم عذاب» ولى براى رسيدن به پاداش، علاوه بر ايمان، كار نيك نياز است. «آمنوا و عملوا الصالحات لهم مغفرة» 🔹- تا گناهان آمرزيده نشود، زمينه براى ورود به بهشت و دريافت پاداش فراهم نمى شود. «لهم مغفرة و اجر كبير» 🔹- ابتدا اتمام حجّت، سپس تهديد به كيفر. (آيات قبل اتمام حجّت بود و اين آيه اعلام كيفر و پاداش.) ⬇️⬇️ ⚘ @Nahjolbalaghe2

🎥با چه نیتی به هیئت بریم❓ / #استادپناهیان ⬇️⬇️ ⚘ @Nahjolbalaghe2

💥 ✅شرح و تفسیر خطبه ۱/بخش۳/نهج البلاغه 🍃به عنوان مثال اگر ما دقیقاً وضع هواى تمام کره زمین و عواملى را که سبب پیدایش  هواى فعلى است بدانیم و از تمام جزئیّات و رابطه علّت و معلولهاى آن آگاه باشیم،  مى توانیم دقیقاً از وضع هوا در هزاران سال قبل یا بعد آگاه شویم. 🍃چرا که پرونده گذشته و آینده در حال موجود است. امروز به طور دقیق بازتابى از  دیروز، و فردا بازتابى از امروز است و آگاهى کامل بر تمام جزئیّات امروز، به معناى  آگاهى کامل بر حوادث گذشته و آینده است. 🔹حال اگر به این حقیقت توجّه کنیم که خداوند سرچشمه اصلى همه حوادث دیروز و امروز  و فرداست و او به ذات پاک خویش علم دارد، باید بپذیریم که نسبت به حوادث آینده و  گذشته و امروز نیز آگاه است. البتّه هر موجودى هر اثرى دارد، به اذن و فرمان اوست،  ولى سنّت او بر این جارى شده که آثار و خواصّى به موجودات بدهد و هرگاه بخواهد از  آنها بازستاند.(۱۷) 🍃۲ـ راه دیگرى که براى پاسخ به این سؤال گفته مى شود این است که دیروز و امروز و  فردا، در مورد علم و آگاهى ما تصوّر مى شود چرا که ما وجود محدودى هستیم، ولى  درباره خداوندى که ذاتش نامحدود است، امروز و دیروز و فردا مفهوم ندارد، بلکه همه  اشیا و حوادث در ظرف خود، با تمام خصوصیّات و جزئیّات نزد او حاضرند. 🍃این سخن باریک و دقیق را مى توان با ذکر مثالى روشن ساخت: فرض کنید کسى در اتاقکى زندانى است که فقط روزنه کوچکى به خارج دارد. در حالى که  یک قطار شتر از مقابل این روزنه مى گذرد او نخست ناظر سر و گردن یک شتر و سپس کوهان  و بعد پاها و دم اوست و همچنین سایر شترهایى که در این قطارند. این کوچک بودن روزنه دید، سبب مى شود که او براى خود گذشته و آینده و ماضى و  مستقبل درست کند امّا براى کسى که بیرون این اتاقک است و بر پشت بام، در فضاى باز  ایستاده، به تمام بیابان نگاه مى کند، مطلب طور دیگرى است او همه قطار شتران را  یکجا مى بیند که در حال حرکتند. (دقّت کنید) 🌱ادامه دارد... ⚘ eitaa.com/Nahjolbalaghe2 #شرح‌و‌تفسیر‌خطبه‌های‌نهج‌البلاغه

💥 ✅شرح و تفسیر خطبه ۱/بخش۳/نهج البلاغه ۱٫ «أنْشأ» از مادّه «إنشاء» گرچه معانى متعدّدى براى آن ذکر کرده اند ولى پیداست که در این جا به معناى ایجاد است. ۲٫ «رویّة» به گفته مقاییس اللغة به معناى سیراب شدن است ولى در معناى تفکر و اندیشه آمیخته با دقّت نیز به کار مى رود. گویى فکرِ خود را درباره آن مسأله سیراب مى سازد و یا مسأله را با اندیشه خود سیراب مى سازد و حق اندیشه را ادا مى کند. ۳٫ «أجالَ» از مادّه «جَوَلان» به معناى حرکت کردن و به گردش درآمدن است. ۴٫ «هَمامة» شارحان و مفسّران نهج البلاغه براى «همامه» معانى مختلفى ذکر کرده اند: بعضى آن را به معناى تمایل درونى قطعى به چیزى به گونه اى که از فقدان آن ناراحت شود، معنى کرده اند (شرح ابن میثم بحرانى، ج ۱، ص ۱۳۲). برخى آن را به معناى تردید در انجام کارى دانسته اند (منهاج البراعة، ج ۱، ص ۵۱). بعضى آن را به معناى اهتمام و اهمیّت دادن به مطلبى ذکر کرده اند (شرح مغنیه، ج ۱، ص ۲۷). «ابن ابى الحدید» در شرح معروف خود «هماهمه» را از اعتقادات «مجوس» مى داند که معتقد بودند به این که: نور اعظم به هنگام تصمیم بر مبارزه با ظلمت و تاریکى گرفتار تزلزل و تردید شد و از درون ذات او چیزى خارج شد که «همامه» نام دارد ولى در لغت ـ چنان که لسان العرب مى گوید ـ همامه به معناى ضعف و فتور و سستى است و لذا هر مرد و زن ناتوان را «هِمّ» و «همة» مى گویند از مجموع آنچه گفته شد به نظر مى رسد که همامه در عبارت فوق همان تردید و سستى و ناتوانى عزم و اراده است به طورى که شخص نتواند تصمیم بگیرد یا به زحمت قادر بر تصمیم باشد ۵٫ سوره یس، آیه ۸۲٫ ۶٫ «لاَمَ» و «لائَمَ» از مادّه «لأم» به معناى جمع کردن، اصلاح نمودن و ضمیمه کردن چیزى به چیز دیگر و التیام یافتن است و به همین دلیل به زره «لاْمة» (بر وزن رحمة) مى گویند چون حلقه هاى آن به هم پیوسته و بر یکدیگر قرار گرفته است. ۷٫ «غَرَّز» از مادّه «غَرْز» (بر وزن قرض) در اصل به معناى فرو کردن سوزن یا نشاندن و قرار دادن و داخل نمودن است، سپس به طبایعى که در انسان یا سایر موجودات زنده نهاده شده است اطلاق گشته، گویى این طبایع و غرایز، همچون نهال هایى است که در سرزمین وجود انسان غرس شده است. ۸٫ «اشباح» جمع «شَبَح» ـ طبق تصریح بسیارى از ارباب لغت ـ در اصل به معناى شخص است و به معناى چیزى که آشکار و نمایان و ظاهر مى شود نیز آمده است و این که در استعمالات امروز به موجود نیمه پیدا، که ناگهان نمایان مى شود «شبح» مى گویند به همین مناسبت است. ۹٫ سوره طه، آیه ۵۰٫ ۱۰٫ سوره روم، آیه ۳۰٫ ۱۱٫ سوره حجر، آیه ۲۱٫ ۱۲٫ «قرائن» جمع «قرینه» به معناى همراه، مصاحب و دوست آمده است و همسر مرد را به همین جهت قرینه مى گویند. (صحاح، قاموس و دیگر کتاب هاى لغت) بعضى از شارحان مانند «ابن ابى الحدید» «قرائن» را جمع «قرونة» (بر وزن معونه) به معناى نفس دانسته اند ولى با توجّه به سایر تعبیراتى که در جمله هاى بالا آمده، معناى اوّل مناسبتر است. ۱۳٫ «أحْناء» جمع «حِنْو» (بر وزن فعل) و حَنْو (بر وزن حرف) به گفته مقاییس و لسان العرب به هر چیزى گفته مى شود که در آن اعوجاج و انحنایى باشد; مانند: اس تخوان چانه و دنده ها. سپس به معناى جوانب نیز آمده است (چرا که جوانب و اطراف اشیا غالباً انحنایى دارد). ۱۴٫ توجّه داشته باشید ضمیرهایى که در این چند جمله است به «اشیا» برمى گردد نه به «غرائز» آن چنان که بعضى از شارحان نهج البلاغه پنداشته اند زیرا احتمال دوّم تناسب چندانى با محتواى جمله ها ندارد. ۱۵٫ ابن میثم این مطلب را به عنوان یک اشکال طرح مى کند و سپس پاسخ مى گوید که نامهاى خدا افزون بر این تعداد است و شواهدى براى آن ذکر مى کند (شرح نهج البلاغه، ابن میثم ،ج ۱، ص ۱۳۷). باید توجّه داشت که حدیث بالا در الدّرالمنثور از صحیح بخارى و مسلم و مُسند احمد و سنن ترمذى و کتب متعدد معروف دیگرى نقل شده است ـ الدّرالمنثور، ج ۳، ص ۱۴۷ (پیام قرآن، ج ۴، ص ۴۶). ۱۶٫ اصول کافى، ج ۱، ص ۹۱، باب النسبة، ح ۲، و ص ۱۱۳، باب حدوث الاسماء، ح/۲ پایان شرح خطبه ۱بخش ۳ ⚘ #شرح‌و‌تفسیر‌خطبه‌های‌نهج‌البلاغه

📚 #معرفی_تفصیلی نهضت جهانی نهج البلاغه خوانی 💠حجه الاسلام مهدوی ارفع #شماره_5 زمان 10:05 •┈••✾•🌿🌺🌿•✾••┈• #کانال‌مذهبی _ #تخصصی‌نهج‌البلاغه ⚘ @Nahjolbalaghe2