وظایف_شیعیان_در_زمان_غیبت 3⃣ برای ثبات و محکم ماندن اعتقادات خواندن این دعای شریف : «یا اللهُ، یا رَحمنُ، یا رَحیمُ، یا مُقَلَّبَ القُلُوبِ، ثَبَّت قَلبی عَلی دینِکَ» 📚 کمال الدین ، ص۳۵۲ @Nahjolbalaghe2

✨ 🔹ادامه تفسیر سوره آل عمران آیه ۴۸ ... اگر کسى بدون هیچ سابقه اى مثلاً از غذاهایى که اشخاص خورده اند یا آنچه را که ذخیره کرده اند دقیقاً خبر دهد، دلیل بر این است که از یک منبع غیبى الهام گرفته است، مسیح(علیه السلام) مى گوید: من شما را از آنچه مى خورید و در خانه ها ذخیره مى کنید خبر مى دهم (وَ أُنَبِّئُکُمْ بِما تَأْکُلُونَ وَ ما تَدَّخِرُونَ فی بُیُوتِکُمْ). و در پایان به تمام این چهار معجزه اشاره کرده، مى گوید: مسلماً در اینها نشانه اى است براى شما اگر ایمان داشته باشید و در جستجوى حقیقت باشید (إِنَّ فی ذلِکَ لآَیَةً لَکُمْ إِنْ کُنْتُمْ مُؤْمِنینَ). نکته ها: ۱ ـ آیا معجزات مسیح عجیب است؟ بعضى از مفسران (مانند نویسنده المنار ) اصرار دارند: کارهاى اعجاز آمیز فوق را که قرآن صریحاً براى مسیح ذکر کرده، به نوعى توجیه کنند، مثلاً بگویند: عیسى(علیه السلام) تنها ادعا کرد که من مى توانم به فرمان خدا چنین کارى را انجام دهم ولى عملا هرگز انجام نداد، در حالى که اگر فرضاً این احتمال در این آیه قابل گفتگو باشد در آیه ۱۱٠ از سوره مائده : وَ إِذْ تَخْلُقُ مِنَ الطِّینِ کَهَیْئَةِ الطَّیْر... هیچگونه جاى گفتگو نیست; زیرا در این آیه صریحاً مى گوید: یکى از نعمت هاى خداوند بر تو (عیسى) این بود که پرنده اى از گل مى ساختى و در آن مى دمیدى و به فرمان خدا زنده مى شد . به علاوه، اصرار و پافشارى در این گونه توجیهات، هیچ موجب و دلیلى ندارد; زیرا اگر منظور انکار اعمال خارق العاده پیامبران باشد قرآن در موارد بسیارى به این موضوع تصریح کرده و به فرض که یکى یا چند مورد را توجیه کنیم، بقیه چه خواهد شد؟ از این گذشته، هنگامى که ما خدا را حاکم بر قوانین طبیعت مى دانیم نه محکوم آن، چه مانعى دارد که قوانین عادى طبیعت به فرمان او در موارد استثنائى تغییر شکل داده و از طرق غیر عادى حوادثى به وجود آید؟ و اگر تصور مى کنند این موضوع با توحید افعالى خداوند و خالقیت او و نفى شریک سازگار نیست قرآن پاسخ آن را گفته; زیرا در همه جا وقوع این حوادث را مشروط به فرمان خدا مى کند، یعنى هیچکس به اتکاء نیروى خود، نمى تواند دست به چنین کارهائى بزند، مگر این که به فرمان خداوند و استمداد از قدرت بى پایان او باشد و این عین توحید است نه شرک. ادامه دارد... @Nahjolbalaghe2

🍂آثار عمل نکردن به قرآن کریم از زبان "مقام معظم رهبری"

✨💚🌺 ✨قرار ما حرم توست یا امام رضا(ع) ✨امید ما کرم توست یا امام رضا(ع) ✨خوشا به حال دل عاشقی که در هر حال 🕊کبوتر حرم توست یا امام رضا(ع) پیشاپیش ولادت امام رضا علیه‌السلام مبارک‌باد🌷

『شهیدعبدالحسین‌برونسی در هر ڪار ، اگر ڪھ انسان خــــــدا " را در نظر بگیــرد ..🍁 انحراف ایجاد نمۍشوی این‌جملھ‌رو‌باید‌بزنیم‌بھ‌دیوار و روزۍ‌ده‌بار‌نگاش‌کنیم..

✨🌸#عهد_ثابت پنج شنبه ها🌸⚡️ ↩️ اذکار روز،،، 🔸لا اله الا الله الملک الحق المبین👈100مرتبه 🔶 یا رزاق 👈308 مرتبه 🍃🌸🍃🌸🍃 ↩️سوره روز،،، 🔅سوره مبارک قیامت "خداوند به اومژده عبور از پل صراط را میدهد. 🍃🌸🍃🌸🍃 ↩️ادعیه و زیارت روز ،،، 1/ دعای روز پنج شنبه 2/ دعای کمیل 🍃🌸🍃🌸🍃 🍃🌼 #نماز روز پنج شنبه ↩️ هر کس در این روز چهار رکعت نماز بجا آوردو در هر رکعتی بعد از حمد،و ده مرتبه سوره توحید وسوره را بخواند ، ملائکه به او خواهند گفت که هر حاجتی داری بخواه و خداوند توبه او را از هر گناهی قبول میکند. 🍃 🌸

حقوق کدام بشر؟! کسانیکه بیشترین ظلم را به بشر کردند، امروز مدعی حقوق بشر هستند! از قتل عام یک میلیون انسان در «روآندا» چه میدانیم؟

#حديث_روز 🔺حديث روز🔺 امیرالمؤمنین‌ (ع): 💠بدانید و آگاه باشید در قرآن خواندنی که تدبر در آن نباشد، خیری نیست .

✨ 🍃شرح نامه ۲۷ بخش دوم ( مکارم شیرازی ) 🌷ساده زيست ها هم دنيا را دارند و هم آخرت را: امام(عليه السلام) در اين بخش از نامه خود بحث جامعى درباره صفات پرهيزکاران و افتخارات و امتيازات آنها دارد تا درسى براى محمد بن ابى بکر و ساير مردم مصر باشد. نخست مى فرمايد: «بدانيد اى بندگان خدا که پرهيزکاران هم از دنياى زودگذر بهره گرفتند و هم از سراى آخرت، با اهل دنيا در دنيايشان شرکت جستند در حالى که با اهل دنيا در آخرت (تاريک) آنها شرکت نکردند»; (وَاعْلَمُوا عِبَادَ اللهِ أَنَّ الْمُتَّقِينَ ذَهَبُوا بِعَاجِلِ الدُّنْيَا وَآجِلِ الاْخِرَةِ، فَشَارَکُوا أَهْلَ الدُّنْيَا فِي دُنْيَاهُمْ، وَلَمْ يُشَارِکُوا(1) أَهْلَ الدُّنْيَا فِي آخِرَتِهِمْ). آن گاه امام(عليه السلام) به شرح اين معنا پرداخته و مى فرمايد: «آنها در دنيا بهترين مسکن (مسکن هاى ساده و دور از تکلف و زرق و برق) را برگزيدند و بهترين خوراک ها (خوراک ساده و حلال و مورد نياز) را تناول کردند و همان لذتى را که متنعمان از دنيا بردند، نصيبشان شد و آنچه را جباران مستکبر از آن بهره گرفتند، بهره آنان گشت (زندگى ساده آنها لذت بخش تر از زندگى پر زرق و برق جباران بود)»; (سَکَنُوا الدُّنْيَا بِأَفْضَلِ مَا سُکِنَتْ، وَأَکَلُوهَا بِأَفْضَلِ مَا أُکِلَتْ، فَحَظُوا مِنَ الدُّنْيَا بِمَا حَظِيَ بِهِ الْمُتْرَفُونَ(2)، وَأَخَذُوا مِنْهَا مَا أَخَذَهُ الْجَبَابِرَةُ الْمُتَکَبِّرُونَ). مفهوم اين سخن آن نيست که پرهيزکاران زهد پيشه، مانند اهل دنيا سفره هاى رنگين و کاخ هاى زيبا و لباس هاى زربفت براى خود تهيّه مى بينند، بلکه منظور اين است که آنها از آن زندگى ساده خود به همان اندازه لذت مى برند که متنعمان، لذت مى برند; زيرا از يک سو به اندازه نياز تهيه مى کنند و انسان نيازمند هنگامى که به مقصود خود برسد بسيار لذت مى برد همچون انسان گرسنه اى که به غذاى ساده اى دست يابد و از سوى ديگر چون مى دانند حلال است و رضاى خدا در آن است و عقاب اخروى ندارد، با روحى آرام و فکرى راحت و قلبى مطمئن از اين مواهب ساده بهره مى گيرند. بسيارند کسانى که در خانه اى ساده و کوچک با وسايلى محدود و غذا و لباسى کم ارزش زندگى مى کنند; ولى بر اثر روحيات عالى، از زندگى خود کاملا راضى هستند و آرامش بى نظيرى احساس مى کنند و خود را بسيار خوشبخت مى بينند در حالى که اکثر ثروتمندان که در کاخ هاى مجلل و با بهترين وسايل زندگى و سفره هاى بسيار رنگين روزگار مى گذرانند، گرفتار پريشانى خاطر، اضطراب و گاه افسردگى و بيمارى روانى هستند. تجربه اين موضوع واقعيّت گفتار مولا على(عليه السلام) را در جمله هاى بالا کاملا روشن مى سازد. اضافه بر اينها، پرهيزکاران چون زندگى کاملا ساده اى دارند به هنگام ترک دنيا حسرتى بر دل آنها نمى ماند; ولى جباران متکبّر و مترَف با آن زندگى زيبا و پرزرق و برق به هنگام جدايى از دنيا بالاترين حسرت را دارند به خصوص اينکه اگر اعتقادى به آخرت داشته باشند مى دانند وزر و وبال اين همه ثروت ها به گردن آنها خواهد بود. اين بدر مى رود از باغ به صد حسرت و داغ وان چه دارد که به حسرت بگذارد آن را آن گاه امام(عليه السلام) در ادامه اين سخن مى فرمايد: «سپس آنها (پرهيزکاران) از اين جهان با زاد و توشه کافى و تجارتى پرسود، به سوى سفر آخرت رفتند. از لذت زهد در دنيا بهره مند شدند و يقين کردند که در آخرت همسايگان خدايند در سرايى که هرچه تقاضا کنند اجابت مى شود و هيچ گونه لذتى از آنها دريغ نخواهد شد»; (ثُمَّ انْقَلَبُوا عَنْهَا بِالزَّادِ الْمُبَلِّغِ(3)، وَالْمَتْجَرِ الرَّابِحِ أَصَابُوا لَذَّةَ زُهْدِ الدُّنْيَا فِي دُنْيَاهُمْ، وَتَيَقَّنُوا أَنَّهُمْ جِيرَانُ اللهِ(4) غَداً فِي آخِرَتِهِمْ، لاَ تُرَدُّ لَهُمْ دَعْوَةٌ، وَلاَ يَنْقُصُ لَهُمْ نَصِيبٌ مِنْ لَذَّة). جمله «لاَ تُرَدُّ لَهُمْ دَعْوَةٌ» اشاره است به آيه شريفه (لَهُمْ فِيهَا فَاکِهَةٌ وَلَهُمْ مَّا يَدَّعُونَ); براى آنها در بهشت ميوه بسيار لذّت بخشى است، و هر چه بخواهند در اختيارشان خواهد بود»(5); و جمله «وَلاَ يَنْقُصُ لَهُمْ نَصِيبٌ مِنْ لَذَّة» اشاره است به آيه شريفه «(وَلَکُمْ فِيهَا مَا تَشْتَهِى أَنفُسُکُمْ وَلَکُمْ فِيهَا مَا تَدَّعُونَ); و براى شما هر چه دلتان بخواهد در بهشت فراهم است و هرچه طلب کنيد به شما داده مى شود».(6) ادامه مطلب در پست بعدی⬇️ @Nahjolbalaghe2