✨ 🍃ادامه شرح نامه ۲۷ بخش ۳ ... جمله «هُوَ أَلْزَمُ لَکُمْ مِنْ ظِلِّکُمْ» اشاره به اين است که عوامل مرگ، هميشه همراه انسان است همچون سايه که به دنبال انسان حرکت مى کند، زيرا مرگ عوامل زيادى در درون وجود انسان دارد; يک ايست کوتاه قلبى يا پاره شدن يکى از مويرگ هاى باريک مغز و يا پرت شدن کمى غذا در درون دستگاه تنفس، هر يک از اينها ممکن است عامل مرگ انسان شود. در بيرون وجود انسان نيز حوادث تلخ، زلزله ها، صاعقه ها، سيل ها، حشرات موذى، حيوانات خطرناک و امثال آن پيوسته زندگى انسان ها را تهديد مى کنند و هرگز انسان نمى تواند به جايى برود که از عوامل درونى و برونى مرگ رهايى يابد. تعبير به «الزم» (ملازم تر و همراه تر) شايد به سبب اين است که سايه در تاريکى شب با انسان نيست; ولى عوامل مرگ شب و روز ندارد. جمله «الْمَوْتُ مَعْقُودٌ بِنَوَاصِيکُمْ; مرگ با موى پيش سر شما گره خورده» کنايه از اين است که در برابر آن هيچ گونه مقاومت از سوى شما ممکن نيست; مانند کسى که موهاى پيش سر او را محکم بچسبند که هرگونه تحرک از او گرفته مى شود. قرآن مجيد نيز درباره سرنوشت مجرمان در قيامت مى فرمايد: «(يُعْرَفُ الْمُجْرِمُونَ بِسيماهُمْ فَيُؤْخَذُ بِالنَّواصِى وَالاَْقْدامِ); مجرمان از چهره هايشان شناخته مى شوند آن گاه آنها را با موهاى پيش سر و پاهايشان مى گيرند (و به دوزخ مى افکنند)».(9) جمله «الدُّنْيَا تُطْوَى مِنْ خَلْفِکُمْ; دنيا پشت سر شما پيچيده مى شود» اشاره لطيفى به اين حقيقت است که انسان از هر مرحله زندگى که مى گذرد، آن مرحله گويى همچون فرشى که پشت سر انسان پيچيده و جمع مى شود قابل بازگشت نيست; پيران به جوانى باز نمى گردند و جوانان به کودکى; بنابراين در واقع هر لحظه براى انسان مرگى است و حيات جديدى، مرگى که بازگشت در آن تصور نمى شود. امام(عليه السلام) بعد از بيان مشکلات مرگ و پايان زندگى و حوادث هولناکى که انسان در پيش دارد به شرح دوزخ و عذاب دردناک و گوناگون آن مى پردازد و مى فرمايد: «(اى بندگان خدا) برحذر باشيد از آتشى که عمقش زياد، حرارتش شديد و عذابش پيوسته تجديد مى شود»; (فَاحْذَرُوا نَاراً قَعْرُهَا بَعِيدٌ وَ حَرُّهَا شَدِيدٌ، وَعَذَابُهَا جَدِيدٌ). درباره عمق آتش دوزخ همين بس که در حديثى آمده است: پيغمبر اکرم(صلى الله عليه وآله) با جمعى از اصحابش در مسجد نشسته بودند ناگهان صداى عظيمى شنيدند و متوحش شدند. پيغمبر فرمود: «أتَعْرِفُونَ ما هذِهِ الهِدَّة; مى دانيد اين صداى عظيم مربوط به چيست؟» عرض کردند: خدا و رسولش آگاه ترند، فرمود: «حَجَرُ أُلْقِىَ مِنْ أعْلى جَهَنَّمَ مُنْذُ سَبْعينَ سَنَة الانَ وَصَلَ إلى قَعْرِها; قطعه سنگى بود که از فراز جهنم هفتاد سال پيش سقوط کرده بود و اکنون به قعر دوزخ رسيد و اين صدا از آنجاست».(10) در مورد شدت آتش دوزخ همين بس که در حديثى آمده است، آتش دوزخ را هفتاد بار خاموش کردند تا به صورت آتش دنيا در آمد; «إِنَّ نَارَکُمْ هَذِهِ جُزْءٌ مِنْ سَبْعِينَ جُزْءاً مِنْ نَارِ جَهَنَّمَ وَقَدْ أُطْفِئَتْ سَبْعِينَ مَرَّةً بِالْمَاءِ ثُمَّ الْتَهَبَتْ وَلَوْ لاَ ذَلِکَ مَا اسْتَطَاعَ آدَمِيٌّ أَنْ يُطِيقَهَا».(11) درباره عذاب هاى جديد و تازه دوزخ قرآن مجيد بيان روشنى دارد; مى فرمايد: «(کُلَّما نَضِجَتْ جُلُودُهُمْ بَدَّلْناهُمْ جُلُوداً غَيْرَها لِيَذُوقُوا الْعَذاب); هرگاه پوست هاى تن آنها (در آن) بسوزد، پوست هاى ديگرى به جاى آن براى آنها قرار مى دهيم، تا کيفر (الهى) را بچشند».(12) آن گاه حضرت مى افزايد: «آنجا سرايى است که در آن رحمت وجود ندارد و هيچ سخنى (و درخواستى) از کسى شنيده نمى شود و غم و اندوه هرگز برطرف نمى گردد»; (دَارٌ لَيْسَ فِيهَا رَحْمَةٌ، وَلاَ تُسْمَعُ فِيهَا دَعْوَةٌ وَلاَ تُفَرَّجُ فِيهَا کُرْبَةٌ). در قرآن مجيد مى خوانيم: «(وَقالَ الَّذينَ فِي النّارِ لِخَزَنَةِ جَهَنَّمَ ادْعُوا رَبَّکُمْ يُخَفِّفْ عَنّا يَوْماً مِّنَ الْعَذابِ... قالُوا فَادْعُوا وَما دُعاءُ الْکافِرينَ إِلاّ فِي ضَلال); و آنها که در آتشند به مأموران دوزخ مى گويند: (از پروردگارتان بخواهيد يک روز عذاب را از ما بردارد * ... آنها مى گويند: پس هر چه مى خواهيد (خدا را) بخوانيد ولى دعاى کافران (به اجابت نمى رسد و) جز در گمراهى نيست».(13) در جايى ديگر از قرآن مجيد مى خوانيم: «(وَنادَوْا يا مالِکُ لِيَقْضِ عَلَيْنا رَبُّکَ قالَ إِنَّکُمْ مَّاکِثُونَ); آنها فرياد مى کشند: «اى مالک دوزخ (اى کاش) پروردگارت ما را بميراند (تا آسوده شويم)» مى گويد: شما (در اينجا) ماندگار هستيد».(14) @Nahjolbalaghe2

🔴عذرخواهی به شیوه حاج قاسم ✍سامی مسعودی از فرماندهان حشدالشعبی: ...سپس حاج‌قاسم گفت: ابومحمد من فردا ناهار را در منزل شما میهمان هستم سلام مرا به ام‌محمد برسان و به او بگو از غذای خودتان برای ما هم غذایی آماده کند...تا اینکه وقت آمدن حاج قاسم فرا رسید، اما حاجی نیامد. روز بعد یک جلسه داشتیم نگاهم به حاج قاسم افتاد که با دست به سرش زد طوری که نشان دهنده تاسف و غذرخواهی بود سپس به همه سلام کرد تا اینکه به من رسید، مرا بغل کرد و گفت: بگذارید دست شما را ببوسم و گفت از شما و خانواده عذرخواهی می‌کنم، دیروز یادم رفت میهمان شما هستم و تا شب هم یادم نیامد. فردا خودم می‌آیم و از خانواده شما عذرخواهی میکنم و از خانه شما نمی روم تا اینکه عذر مرا بپذیرید. روز بعد حاج قاسم به ما افتخار داد و به خانه ما آمد و بچه هایم را بغل کرد و به خانواده ما سلام کرد و به فرزندم هدیه‌ای شبیه مدال داد که معمولا به فرزندان مجاهدان هدیه میداد و حدود ده دقیقه از همه عذرخواهی می‌کرد. حاج قاسم بسیار با ملاحظه و بسیار باهوش بود به اثاث منزل ما نگاه کرد و در گوش من گفت: شیخنا برخی وسائل منزل شما قدیمی است و نیاز به تعمیر و تعویض دارد و من گفتم خدا بزرگ است.چند روز بعد قرار بود به ایران بروم و حاج قاسم مرا به منزلش دعوت کرد. با خودم فکر می کردم که حتما منزل حاج قاسم مملو از فرش‌ها و اثاثیه گرانبها است زیرا ایران کشوری است که مردم آن به فرش و وسائل شیک علاقه دارند. خلاصه وارد خانه حاجی شدیم و دیدم وسائل خانه آنها از ساده هم ساده تر است و خانه با یک موکت قدیمی مفروش است و اتاق پذیرایی هم پر شده از تصاویر شهدا. این بار من در گوش حاجی گفتم اثاثیه شما قدیمی است و نیاز به تعویض دارد! حاجی خندید و دستم را گرفت و چیزی نگفت. گفتم حاجی راستی چقدر حقوق می گیری؟ حاجی مبلغی را گفت که من بسیار تعجب کردم زیرا او یک سردار و فرمانده نظامی بزرگ در ایران بود. گفتم حاجی این حقوق یک افسر جزء است نه یک فرمانده!!! یک سردار مثل شما در عراق سه برابر این حقوق می‌گیرد با مزایای فراوان!! حاجی به من گفت: شیخنا مهم نیست فرمانده چقدر از کشورش می گیرد مهم این است که چه چیزی به کشورش می دهد و خدای متعال چند برابر آن را به او خواهد بخشید و این یک سنت‌الهی حتمی است. شیخنا ما به صورت موقت در این دنیا هستیم و ما و شما به سوی پروردگار کریم خود رهسپاریم. 📚منبع : خبرگزاری‌حوزه

🍃ادامه تفسیر سوره آل عمران‌ ایه ۶۱ ... ۵ ـ آیا مباهله یک حکم عمومى است؟ شکى نیست آیه فوق یک دستور کلى براى دعوت به مباهله به مسلمانان نمى دهد، بلکه روى سخن در آن، تنها به پیامبر اسلام(صلى الله علیه وآله) است، ولى این موضوع مانع از آن نخواهد بود که مباهله در برابر مخالفان، یک حکم عمومى باشد و افراد با ایمان که از تقوا و خداپرستى کامل برخوردارند به هنگامى که استدلالات آنها در برابر دشمنان بر اثر لجاجت به جائى نرسد از آنها دعوت به مباهله کنند. از روایاتى که در منابع اسلامى نقل شده نیز، عمومیت این حکم استفاده مى شود: در تفسیر نور الثقلین ، جلد ۱، صفحه ۳۵۱ حدیثى از امام صادق(علیه السلام)نقل شده که فرمود: اگر سخنان حق شما را مخالفان نپذیرفتند آنها را به مباهله دعوت کنید ! راوى مى گوید: سؤال کردم چگونه مباهله کنم؟ فرمود: خود را سه روز اصلاح اخلاقى کن ! و گمان مى کنم فرمود: روزه بگیر و غسل کن، و با کسى که مى خواهى مباهله کنى به صحرا برو، سپس انگشتان دست راستت را در انگشتان راست او بیفکن و از خودت آغاز کن و بگو: خداوندا! تو پروردگار آسمان هاى هفتگانه و زمین هاى هفتگانه اى و آگاه از اسرار نهان هستى، و رحمان و رحیمى، اگر مخالف من حقى را انکار کرده و ادعاى باطلى دارد بلائى از آسمان بر او بفرست، و او را به عذاب دردناکى مبتلا ساز! و بعد بار دیگر این دعا را تکرار کن و بگو: اگر این شخص حق را انکار کرده و ادعاى باطلى مى کند بلائى از آسمان بر او بفرست و او را به عذابى مبتلا کن! سپس فرمود: چیزى نخواهد گذشت که نتیجه این دعا آشکار خواهد شد، به خدا سوگند! هرگز نیافتم کسى را که حاضر باشد این چنین با من مباهله کند .(۲۹) ضمناً از این آیه، معلوم مى شود بر خلاف حملات بى رویه افرادى که مى گویند: اسلام عملاً آئین مردان است و زنان در آن به حساب نیامده اند ، زنان در مواقع حساس به سهم خود در پیشبرد اهداف اسلامى همراه مردان در برابر دشمن مى ایستاده اند، صفحات درخشان زندگى فاطمه بانوى اسلام(علیها السلام) و دخترش زینب کبرى(علیها السلام) و زنان دیگرى که در تاریخ اسلام، گام بر جاى گام هاى آنها نهاده اند، گواه این حقیقت است. 📚منابع⬇️ @Nahjolbalaghe2

📚۱ ـ مُباهَله در اصل از ماده بَهْل (بر وزن اهل) به معنى رها کردن و قید و بند را از چیزى برداشتن است، و به همین جهت هنگامى که حیوانى را به حال خود واگذارنند، و پستان آن را در کیسه قرار ندهند، تا نوزادش بتواند به آزادى شیر بنوشد، به آن باهِل مى گویند، و اِبْتِهال در دعا به معنى تضرع و واگذارى کار به خدا است. و اگر آن را گاهى به معنى هلاکت و لعن و دورى از خدا گرفته اند نیز به خاطر این است که رها کردن و واگذار کردن بنده به حال خود این نتائج را به دنبال مى آورد، این بود معنى مباهله از نظر ریشه لغت. و از نظر مفهوم متداول که از آیه فوق گرفته شده، به معنى نفرین کردن دو نفر به یکدیگر است، بدین ترتیب، افرادى که با هم گتفگو درباره یک مسأله مهم مذهبى دارند در یک جا جمع شوند و به درگاه خدا تضرع کنند و از او بخواهند که دروغگو را رسوا سازد و مجازات کند. ۲ ـ مجمع البیان ، ذیل آیه مورد بحث، با کمى تلخیص. این شأن نزول با تفاوت هاى مختصرى در تفاسیر دیگر مانند ابوالفتوح رازى و تفسیر کبیر و غیر آن نیز آمده است، و فخر رازى ادعا مى کند: این روایت در میان علماى تفسیر و حدیث، مورد اتفاق است. بحار الانوار ، جلد ۲۱، صفحه ۳۲۱، ۳۲۲، ۳۴۲، ۳۴۴، ۳۴۵ و... ـ ارشاد شیخ مفید ، جلد ۱، صفحه ۱۶۶، ۱۶۷ و ۱۶۸، کنگره شیخ مفید، ۱۴۱۳ هـ ق. ۳ ـ بحار الانوار ، جلد ۱٠، صفحه ۱۴۱ و ۳۵٠ و جلد ۲۱، صفحه ۳۴۶ و جلد ۲۵، صفحه ۲۲۳ و جلد ۳۱، صفحه ۴۳۹ و جلد ۳۵، صفحه ۲۵۷ و... ۴ ـ جلد ۷، صفحه ۱۲٠، چاپ محمّد على صبیح ـ مصر. ۵ ـ جلد ۱، صفحه ۱۸۵، چاپ مصر. ۶ ـ جلد سوم، صفحه ۱۹۲، چاپ میمنیة ـ مصر. ۷ ـ جلد سوم، صفحه ۱۵٠، چاپ حیدر آباد دکن. ۸ ـ صفحه ۲۹۷، چاپ حیدر آباد. ۹ ـ صفحه ۷۴، چاپ الهندیة مصر. ۱٠ ـ جلد ۸، صفحه ۸۵، چاپ البهیه مصر. ۱۱ ـ جلد ۹، صفحه ۴۷٠، طبع السنة المحمّدیة ـ مصر. ۱۲ ـ صفحه ۱۷، چاپ نجف. ۱۳ ـ جلد ۲، صفحه ۲۲، چاپ مصطفى محمّد مصر. ۱۴ ـ جلد سوم، صفحه ۱۶۷، چاپ منیریه مصر. ۱۵ ـ جلد دوم، صفحه ۱۲٠، چاپ مصطفى البابى الحلبى ـ مصر. ۱۶ ـ جلد ۱، صفحه ۱۹۳، چاپ مصطفى محمّد ـ مصر. ۱۷ ـ جلد ۲، صفحه ۵٠۳، چاپ مصطفى محمّد ـ مصر. ۱۸ ـ صفحه ۱٠۸، چاپ نجف. ۱۹ ـ جلد ۳، صفحه ۱٠۴، چاپ مصر، سال ۱۹۳۶. ۲٠ ـ کشف الغمة ، جلد ۱، صفحه ۱٠۷ و ۱۴۹، دار الأضواء، بیروت، طبع دوم، ۱۴٠۵ هـ ق ـ صحیح مسلم ، جلد ۷، صفحه ۱۲٠، دار الفکر بیروت ـ الغدیر ، جلد ۳، صفحه ۲٠٠ و جلد ۶، صفحه ۳۳۷ وجلد ۱٠، صفحه ۲۵۷، دار الکتاب العربى، طبع اول، ۱۳۹۷ هـ ق ـ سنن ترمذى ، جلد ۵، صفحه ۳٠۱، دار الفکر ۲ بیروت، ۱۴٠۳ هـ ق و... ۲۱ ـ نور الثقلین ، جلد ۱، صفحه ۳۴۸، ۳۴۹ و ۳۵٠، مؤسسه اسماعیلیان، طبع چهارم، ۱۴۱۲ هـ ق. ۲۲ ـ نور الثقلین ، جلد ۱، صفحه ۳۴۹، مؤسسه اسماعیلیان، طبع چهارم، ۱۴۱۲ هـ ق ـ تفسیر برهان ، جلد ۱، صفحه ۲۸۹ (جلد ۱، صفحه ۶۳۵، بنیاد بعثت، طبع اول، ۱۴۱۵ هـق) ذیل آیه ـ بحار الانوار ، جلد ۲۵، صفحه ۲۲۳، چاپ آل البیت ـ عیون اخبار الرضا(علیه السلام) ، جلد ۱، صفحه ۲۲۹ الى ۲۳۱. ۲۳ ـ تفسیر قرطبى ، ذیل آیه ۱۷۳ سوره آل عمران ـ تفسیر فخر رازى ، ذیل آیه ۱۷۳ سوره آل عمران ـ تفسیر آلوسى ، ذیل آیه ۱۷۳ سوره آل عمران . ۲۴ ـ تفسیر طبرى ، جلد ۴، صفحه ۱۲۹، ذیل آیه ۱۸۱ سوره آل عمران ـ تفسیر قرطبى ، ذیل آیه ۱۸۱ سوره آل عمران ـ تفسیر ابن کثیر ، جلد ۲، صفحه ۱۵۵، ذیل آیه ۱۸۸ سوره آل عمران . ۲۵ ـ نحل، آیه ۱۲٠. ۲۶ ـ شرح نهج البلاغه ابن ابى الحدید، جلد ۱۱، صفحه ۲۸، کتابخانه آیت اللّه مرعشى نجفى، ۱۴٠۴ هـ ق ـ فتح البارى ، جلد ۱۲، صفحه ۴۲، دار المعرفة للطباعة و النشر، طبع دوم ـ المیزان ، جلد ۴، صفحه ۳۱۲ و جلد ۷، صفحه ۲۶۲ و جلد ۱۸، صفحه ۴۴، انتشارات جامعه مدرسین ـ تفسیر قرطبى ، جلد ۱۶، صفحه۷۹، مؤسسة التاریخ العربى، ۱۴٠۵ هـ ق، ذیل آیه ۲۸ سوره زخرف ـ تفسیر ابن کثیر ، جلد ۲، صفحه ۱۶٠، دار المعرفة، بیروت، ۱۴۱۲ هـ ق. ۲۷ ـ دیوان على ، صفحه ۲۴، انتشارات پیام اسلام، ۱۳۶۹ هـ ش ـ با این تفاوت که در اینجا لِلأَحْسابِ آمده. مغنى المحتاج ، جلد ۴، صفحه ۵۳۸، با این تفاوت که در اینجا لِلآباءِ أَبْناءٌ آمده است، دار احیاء پالتراث العربى، ۱۳۷۷ هـ ق ـ مبسوط سرخسى ، جلد ۷، صفحه ۵۳ و جلد ۱۷، صفحه ۱۵۹، دار المعرفة بیروت، ۱۴٠۶ هـ ق ـ المیزان ، جلد ۱۸، صفحه ۴۴ و جلد ۴، صفحه ۳۱۲، انتشارات جامعه مدرسین. ۲۸ ـ نساء، آیه ۲۳. ۲۹ ـ جواهر الکلام ، جلد ۵، صفحه ۴٠، دار الکتب الاسلامیة، چاپخانه خورشید ـ المیزان ، جلد ۴، صفحه ۴۱٠، انتشارات جامعه مدرسین ـ کافى ، جلد ۲، صفحه ۵۱۳ و ۵۱۴، دار الکتب الاسلامیة ـ وسائل الشیعه ، جلد ۷، صفحه ۱۳۴، چاپ آل البیت ـ بحار الانوار ، جلد ۹۲، صفحه ۳۴۹ ـ عدّة الداعى ، صفحه ۲۱۴ و ۲۱۵، دار الکتاب الاسلامى، ۱۴٠۷ هـ ق ـ نور الثقلین ، جلد ۱، صفحه ۳۵۱، مؤسسه اسماعیلیان

قسمت آخر⬆️⬇️

🎥 تلاوت آیات قرآن کریم به همراه تصاویر 📖سوره الرحمن آیات 74 تا78 @Nahjolbalaghe2

👌یک کلیپ متفاوت و جدید... ❌فرق من با بقیه دختر بازا میدونی چیه؟ من حواسم هست میدونم دارم چیکار می کنم .... 🤨اگر هم با اون زن شوهر دار در ارتباطم فقط بخاطر اینه که کمکش کنم!!!!! .