. 🤲 دعای هر روز ماه صفر 🌙 ✅برای ایمنی از بلاها، هر روز ده مرتبه خوانده شود @Nahjolbalaghe2

✨﴾﷽﴿✨ ✅ برنامه‌ روزانه کانال : ✅🌷شنبه، سه‌شنبه و پنج شنبه شرح 🦋خطبه ها ✅🌹یکشنبه‌، دوشنبه وچهار‌شنبه‌ شرح 🌴حکمتها ✅☫روزانه‌تفسیر قرآن‌‌☫ ✅🌷شرح متنی و صوتی نامه ها بطور کامل در کانال بارگذاری شده و شرح آخرین نامه جهت سهولت در دسترسی، در اینجا آورده شده و بقیه نامه ها به هم پیوست میباشد⬇️ لینک شرح نامه ۷۹ ( آخرین نامه): https://eitaa.com/Nahjolbalaghe2/24783 ✅🍃حکمتها، نامه ها و خطبه های نهج‌البلاغه ترجمه محمد دشتی به طور کامل قبلا در کانال بار گذاری شده و لینک‌های دسترسی به مطالب در کانال سنجاق شده اند @Nahjolbalaghe2

. «أعوذ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیطَانِ الرَّجِیمِ» بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ مَّن كَانَ يُرِيدُ الْعَاجِلَةَ عَجَّلْنَا لَهُ فِيهَا مَا نَشَاءُ لِمَن نُّرِيدُ ثُمَّ جَعَلْنَا لَهُ جَهَنَّمَ يَصْلَاهَا مَذْمُومًا مَّدْحُورًا هر کس که (تنها) زندگى زودگذر (دنیا) را مى طلبد، آن مقدار را که بخواهیم به هر کس اراده کنیم، مى دهیم. سپس دوزخ را براى او قرار خواهیم داد، که در آتش سوزانش مى سوزد در حالى که نکوهیده و رانده (درگاه خدا) است. (اسراء/۱۸) * وَمَنْ أَرَادَ الْآخِرَةَ وَسَعَىٰ لَهَا سَعْيَهَا وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَأُولَٰئِكَ كَانَ سَعْيُهُم مَّشْكُورًا و هر کس که سراى آخرت را بطلبد، و براى آن سعى و کوشش کند، در حالى که ایمان داشته باشد، چنین کسانى سعى و تلاش آنها، (از سوى خدا) پاداش داده خواهد شد. (اسراء/۱۹) * كُلًّا نُّمِدُّ هَٰؤُلَاءِ وَهَٰؤُلَاءِ مِنْ عَطَاءِ رَبِّكَ ۚ وَمَا كَانَ عَطَاءُ رَبِّكَ مَحْظُورًا هر یک از این دو گروه را (به اندازه شایستگى آنها) از عطاى پروردگارت، بهره و کمک مى دهیم.و عطاى پروردگارت هرگز (از کسى) منع نشده است. (اسراء/۲۰) *** انظُرْ كَيْفَ فَضَّلْنَا بَعْضَهُمْ عَلَىٰ بَعْضٍ ۚ وَلَلْآخِرَةُ أَكْبَرُ دَرَجَاتٍ وَأَكْبَرُ تَفْضِيلًا ببین چگونه بعضى را (در دنیا بخاطر تلاششان) بر بعضى دیگر برترى بخشیده ایم. درجات آخرت مهم تر و برتریهایش، (از این هم) بیشتر است. (اسراء/۲۱) @Nahjolbalaghe2

📝تفسیر سوره مبارکه اسراء آیات ۱۸ تا ۲۱ 📖 منبع: تفسیر «نمونه» آیت الله مکارم شیرازی 🔺🔻خطوط زندگى طالبان دنیا و آخرت از آنجا که در آیات گذشته، سخن از مخالفت گردنکشان در برابر اوامر الهى و سپس هلاکت آنها بود، در آیات مورد بحث، به علت واقعى این تمرّد و عصیان که همان حبّ دنیا است اشاره کرده مى گوید: کسانى که تنها هدفشان همین زندگى زودگذر دنیاى مادى باشد، ما آن مقدار را که بخواهیم، به هر کس صلاح بدانیم در همین زندگى زودگذر مى دهیم، سپس جهنم را براى او قرار خواهیم داد که در آتش آن مى سوزد در حالى که مورد سرزنش و دورى از رحمت خدا است (مَنْ کانَ یُرِیدُ الْعاجِلَةَ عَجَّلْنا لَهُ فِیها ما نَشاءُ لِمَنْ نُرِیدُ ثُمَّ جَعَلْنا لَهُ جَهَنَّمَ یَصْلاها مَذْمُوماً مَدْحُوراً). عاجِلَه به معنى نعمت هاى زودگذر یا دنیاى زودگذر است. قابل توجه این که: نمى گوید: هر کس به دنبال دنیا برود، به هر چه بخواهد مى رسد، بلکه دو قید براى آن قائل مى شود: اوّل این که: تنها بخشى از آنچه را مى خواهد به آن مى رسد، همان مقدارى را که ما بخواهیم (ما نَشاءُ). دیگر این که: همه افراد به همین مقدار نیز نمى رسند، بلکه تنها گروهى از آنها به بخشى از متاع دنیا خواهند رسید، آنها که بخواهیم (لِمَنْ نُرِیْدُ). و به این ترتیب، نه همه دنیاپرستان به دنیا مى رسند و نه آنها که مى رسند به همه آنچه مى خواهند مى رسند. زندگى روزمره نیز این دو محدودیت را به وضوح به ما نشان مى دهد، چه بسیارند کسانى که شب و روز مى دوند و به جائى نمى رسند، و چه بسیار کسانى که آرزوهاى دور و درازى در این دنیا دارند که تنها بخش کوچکى از آن را به دست مى آورند. و این هشدارى است براى دنیاپرستان، که: اگر خیال کنید، آخرت را به دنیا بفروشید، به تمام هدفتان نائل مى شوید، اشتباه بزرگى کرده اید، بلکه گاهى هیچ، و گاه به کمى دسترسى پیدا مى کنید. و اصولاً، دامنه آرزوهاى انسان آن قدر گسترده است که با محدودیت جهان ماده قابل اشباع نیست، تمام دنیا را به یک نفر بدهند، بسیار مى شود که اشباع نمى گردد. اما آنها که تلاش مى کنند و به هیچ نمى رسند، ممکن است به دلائل مختلفى باشد. یا به خاطر آن است که: هنوز امید بیدارى و نجاتشان است، و خدا به آنها محبت مى کند، و یا به خاطر آن است که: اگر به جائى برسند آن چنان طغیان مى کنند که عرصه را بر خلق خدا تنگ مى نمایند. یَصْلى از ماده صلى به معنى آتش افروختن و به آتش سوختن است و منظور در اینجا همان معنى دوم مى باشد. قابل توجه این که: کیفر این گروه، ضمن این که، آتش جهنم شمرده شده است، با دو تعبیر مَذْمُوم و مَدْحُور تأکید گردیده، که اوّلى به معنى مورد سرزنش و نکوهش قرار گرفتن و دوّمى به معنى دور ماندن از رحمت خدا است. در حقیقت، آتش دوزخ، کیفر جسمانى آنها است، و مذموم و مدحور بودن، کیفر روحانى آنها; چرا که معاد، هم جسمانى است و هم روحانى و کیفر و پاداش آن نیز در هر دو جنبه است. * * * پس از آن به شرح حال گروه دوم مى پردازد، تا با قرینه مقابله، آن چنان که روش قرآن است، مطلب آشکارتر شود، مى فرماید: اما کسى که آخرت را بطلبد و سعى و کوشش خود را در این راه به کار بندد، در حالى که ایمان داشته باشد، این سعى و تلاش او مورد قبول الهى خواهد بود (وَ مَنْ أَرادَ الا ْخِرَةَ وَ سَعى لَها سَعْیَها وَ هُوَ مُؤْمِنٌ فَأُولئِکَ کانَ سَعْیُهُمْ مَشْکُوراً). بنابراین، براى رسیدن به سعادت جاویدان سه امر اساسى شرط است: ۱ ـ اراده انسان، آن هم اراده اى که تعلق به حیات ابدى گیرد، و به لذات زودگذر و نعمت هاى ناپایدار و هدف هاى صرفاً مادّى تعلق نگیرد، همّتى والا، و روحیه اى عالى پشت بند آن باشد که: او را از پذیرفتن هر گونه رنگ تعلق و وابستگى آزاد سازد. ۲ ـ این اراده، به صورت ضعیف و ناتوان در محیط فکر و اندیشه و روح نباشد، بلکه، تمام ذرات وجود انسان را به حرکت وادارد، و آخرین سعى و تلاش خود را به کار بندد (توجه داشته باشید که کلمه سَعْیَها که به عنوان تأکید ذکر شده، نشان مى دهد او آخرین، سعى و تلاش و کوشش را که براى رسیدن آخرت لازم است، انجام مى دهد، و چیزى فروگذار نمى کند). ↩️ ادامه دارد... @Nahjolbalaghe2

📝 شرح و تفسیر خطبه ۸۷بخش سوم 🔴 عالمان گمراه ↩️بديهى است تفسير آيات و روايات به عقل، ارتباطى با تفسير به رأى ندارد. «تفسير به عقل» آن است که: «از قرائن قطعيّه عقليّه براى فهم معناى آيات و روايات استفاده شود» مثلاً آنجا که مى فرمايد: «يَدُ اللّهِ فَوْقَ أَيْدِيهِمْ»(15) قراين قطعيّه عقليّه مى گويد «يد» در اينجا کنايه از قدرت است، نه به معناى دستى همچون دست انسان، که جسم است و از گوشت و پوست و استخوان ترکيب يافته است. «تفسير به رأى» آن است که: «از قرائن ظنيّه يا وهميّه و خياليّه، يا حتّى بدون قرينه، آيات و روايات را به ميل خود معنا کند و بر خواسته هاى دل خويش تطبيق نمايد.» به هر حال، اين کار يا از جهل و نادانى سرچشمه مى گيرد و يا از شيطنت ها و هوا و هوس ها! از آنچه گفتيم روشن مى شود، آنهايى که براى توجيه گمراهى خويش، «تفسير به رأى» را يک امر ضرورى مى دانند، حتّى در تفسير معناى «تفسير به رأى» گرفتار «تفسير به رأى» شده اند! و «تفسير به رأى» را به «رأى» خود تفسير کرده اند! يعنى با اين جمله که: «هر کس مفاهيم کتاب و سنّت را بر اساس تئورى ها و پيش داورى هاى خود معنا مى کند»، خواسته اند راه را براى تفسيرهاى دل خواه از کتاب و سنّت، هموار کنند. در حالى که اگر منظور از تئورى ها و پيش فرض ها، فرضيه هاى غير مسلّم و آراى ظنّى و گمان و تخمين بوده باشد، اين کار سبب از ميان رفتن اصالت وحى و هرج و مرج در تبيين مسايل الهى خواهد شد و «نور مبين بودن» قرآن و «کشتى نجات بودن» معصومان را، به کلّى مخدوش مى کند. و اگر منظور از تئورى ها و پيش فرض ها، اصول مسلّم علمى و عقلى است، اينها را نمى توان «تفسير به رأى» ناميد; اينها «تفسير به عقل» است; ولى افسوس که فرصت طلبان، حتّى مسأله «تفسير به رأى» را به ميل خود تفسير مى کنند، تا منابع وحى را ابزارى براى توجيه خواسته هاى خود سازند. * * * 3- بدعت ها، سرچشمه انحرافات امام(عليه السلام) در بيان صفات عالم نمايان گمراه، يکى از ويژگى هاى آنها را در اين خطبه، مسأله بدعت گذارى شمرده است. او مدّعى است، که من از بدعت دورم در حالى که در لابه لاى بدعت ها غوطه ور است. مى دانيم «بدعت» آن است که: «انسان چيزى را که در دين نيست به عنوان دين معرّفى کند» و يا «چيزى که از دين است خارج از دين بشمارد». ولى نوآورى ها در مسايل سياسى و اجتماعى و اقتصادى و زندگى روزمرّه، هرگز بدعت نيست. يا به تعبيرى ديگر: بدعت گاه در دين است، گاه در غير دين; آنچه حرام و ممنوع است و خطرناک، بدعت در دين است و آنچه ارزشمند و پسنديده است، نوآورى ها در مسايل مختلف زندگى است، بى آن که لطمه اى به احکام دين بزند. مثلاً پيامبراکرم(صلى الله عليه وآله) به يقين حجّ تمتّع به جا آورد; يعنى: بعد از اداى عمره، از احرام درآمد و سپس براى حجّ، با مقدارى فاصله، احرام بست و نيز عقد ازدواج موقّت را مجاز شمرد; حال اگر کسى بگويد: من حجّ تمتّع را نمى پسندم و بايد حجّ و عمره با هم متّصل باشد، يا عقد ازدواج موقّت پيامدهايى دارد و مطابق ميل من نيست، چنين شخصى در دين خدا بدعت گذارده است. بى شک، مذمّت و نکوهش شديدى که در روايات از «بدعت گذار» شده است تا آنجا که در حديثى از رسول خدا(صلى الله عليه وآله) مى خوانيم: «أَهْلُ الْبِدَعِ، شَرُّ الْخَلْقِ وَ الْخَلِيقَةِ; بدعت گذاران بدترين مخلوق خدا هستند.»(16) و در حديث ديگرى از همان بزرگوار آمده است: «مَنْ تَبسَّمَ فِي وَجْهِ مُبْتَدِع، فَقَدْ أَعَانَ عَلَى هَدْمِ دِينِهِ; کسى که در چهره بدعت گذارى تبسّم کند، کمک به نابودى دين خود کرده است.»(17) به خاطر خطراتى است که بدعت براى اصالت دين دارد و اگر بابِ بدعت، در دينِ خدا گشوده شود و مردم با افکار نارساى خود و سليقه هاى مختلف، دين خدا را تغيير دهند، بعد از مدّتى چيزى از دين خدا باقى نمى ماند و راه تغييرات براى هواپرستان و سودجويان گشوده مى شود و آيين حق همچون بازيچه اى در دست اين و آن، پيوسته دستکارى خواهد شد. به همين دليل، در حديثى از امام صادق(عليه السلام) مى خوانيم که در جواب اين سؤال که کمترين چيزى که انسان با آن کافر مى شود، چيست؟ فرمود: «أَنْ يَبْتَدِعَ شَيْئاً، فَيَتَوَلَّى عَلَيْهِ، وَ يَبْرَءَ مِمَّنْ خَالَفَهُ; اين است که بدعتى در دين خدا بگذارد و موافقان آن را دوست بدارد و از مخالفانش برائت جويد.»(18) و اگر در تاريخچه اديانِ باطل و شاخه هاى گوناگونى که در اديان آسمانى پيدا شد دقّت کنيم، خواهيم ديد که غالب آنها از بدعت ها، سرچشمه گرفته است. ✔️پی نوشت: 15. سوره فتح، آيه 10. 16. کنز العمّال، حديث 1095 (جلد 1، صفحه 218). 17. بحارالانوار، جلد 47، صفحه 217، حديث 4. 18. سفينة البحار، مادّه «بدع» و بحارالانوار، جلد 69، صفحه 220. ✔️ پایان @Nahjolbalaghe2

#در_محضر_اهل_بیت 👂 حق گوش ✍ امام سجاد علیه السلام: اما حق گوش بر تو آن است که: منزه و پاک کنی از این که راهی به سوی قلب تو باشد، مگر برای شنیدن مطالب خوب و مفیدی که در قلب تو خیری ایجاد نماید. یا آن که سبب کسب خُلق نیکی گردد؛ زیرا گوش دروازه سخن به سوی قلب است و موجب انتقال انواع و اقسام معانی به قلب می باشد با تمام خوبی ها یا بدی هایی که در آن وجود دارد. و قوت و قدرتی نیست مگر قوت و قدرت پروردگار. 📚 رساله حقوق امام سجاد علیه السلام @Nahjolbalaghe2

#موعظه یا لَیتَنا کنّا مَعَک فَنَفوزَ فَوْزاً عَظیماً کاش من نیز با آنان بودم و با آنان به رستگاری بزرگ می رسیدم از دور می‌بینی و شوق عشق داری ای در نگاهت چشمه‌ی خورشید جاری #امام_حسین_علیه_السلام #زیارت #اربعین @Nahjolbalaghe2