▪️روزی که حضرت آدم(ع)برای امام حسین (ع)گریست...
هنگام سیر حضرت آدم (ع) در زمین ٬ گذر آن حضرت به زمین کربلا افتاد . ناگهان نا خود آگاه سینه اش به تنگ آمد و غمناک شد چون به قتلگاه امام حسین (ع) رسید پایش لغزید و خون از پایش جاری گردید. پس سرش را بسوی آسمان بلند کرد و خدمت خداوند متعال عرض کرد : « پروردگارا ! آیا من مرتکب گناه دیگری۱ شده ام که اینک مرا به کیفر می رسانی ؟ » خداوند فرمود : « ای آدم ! گناهی تازه ای نکرده ای بلکه در این سرزمین فرزند تو حسین (ع) به ظلم و ستم کشته می شود و خون تو نیز به خاطر همدردی و موافقت با او به زمین ریخته شد . » حضرت آدم (ع) فرمود : « قاتل او کیست ؟ » خداوند فرمود : « قاتلش ٬ یزید که مورد لعن اهل آسمانها و زمین است می باشد.» در این هنگام حضرت آدم (ع) به حضرت جبرئیل گفت : « حالا چه کار بکنم ؟ » جبرئیل گفت : « بر یزید لعنت بفرست . » پس حضرت آدم (ع) چهار مرتبه بر یزید لعنت فرستاد . گناه حضرت آدم (ع) ترک اولی بوده است .
📚بحارالانوار ٬ ج ۴۴ حسین بن علی (ع)
مدرسه علمیه نرجس سبزوار
اومد خدمت امام و برای انجام کاری در اوقاتی که آسیبی به کار جنگ نمیخوره، مرخصی خواست.
امام راجع به دلیل مرخصی گرفتن در بحبوحهی جنگ پرسیدند.
عباس گفت: من در دهه اول محرم برای شستن استکانهای چای عزاداران به هیئتهای جنوب شهر که من را نمیشناسند میروم. مرخصی را برای آن میخواهم.🙏
امام خمینی (ره) به ایشون فرمودند: به یک شرط اجازه مرخصی میدهم!
که هر موقع رفتی به نیت من هم چند استکان بشویی...☝️
#شهید_عباس_بابایی
#الگوی_خودسازی
#محرم🏴🚩
#امام_حسین علیه السلام🏴
🏴🏴 فرهنگی مدرسه علمیه نرجس سلام الله علیها سبزوار
14000523_ شب ششم حرم.mp3
31.37M
🔖منبر کامل 🔖
#استاد_میرباقری
📕موضوع : آیاتی از قرآن مرتبط با واقعه عاشورا و امام حسین علیه السلام
🔸شب ششم #محرم 1400
#ماه_محرم
🕌 حرم حضرت معصومه سلام الله علیها
🏴🏴 فرهنگی مدرسه علمیه نرجس سلام الله علیها سبزوار
امشب از باب الحوائج ، شش ماه ی کربلا، بخوایم با دست های کوچیکش دعا کنه تمام بشه این روزهای سخت😭😭😭
سلام بر شش ماهه ی دشت کربلا🥀🥀🥀
🏴 #روایت_کربلا | اوج مصیبت در کربلا شهادت طفل شش ماهه است
▪️رهبر انقلاب: به نظر من اوج مصیبت در کربلا، شهادت علی اصغر علیه السلام و این طفل شش ماهه در آغوش پدر است. معمولاً از روز هفتم محرّم تشنگی اصحاب سیّدالشّهدا علیه السلام و خاندان پیغمبر را مطرح میکنند اما عطش آدم بزرگ با عطش بچّهی کوچک، آن هم بچّهی شیرخوار، قابل مقایسه نیست. من وقتی در ذهن خودم ترسیم میکنم آن حالتی را که در خیمههای حسین بن علی علیه السلام در حدود عصر عاشورا بود، که این بچّهی شش ماهه به شهادت رسید؛ آن هیجان را، آن نگرانی را، آن ناراحتی را که به خاطر عطش این بچّه پیش آمده بود، واقعاً برایم قابل تحمّل نیست و طاقت نمیآورم.