در زمستانی که گم شده بودم ماندم، به خودم امدم دربهاری بودم که پیدا شدی و با نگاهت پیدا شدم... ♦️شب همه دور هم نشسته بودیم،هر کس خاطره ای تعریف می کرد یا حس و حال خودش را می گفت؛ مثل همیشه ساکت بودم و به حرف های بقیه گوش می کردم.یاد این عبارت افتادم:مَن اَحَبَّنی عَشَقَنی وَ مَن عَشَقَنی عَشَقتَهُ وَ مَن عَشَقَتَهُ قَتَلتَهُ وَ مَن قَتَلتَهُ... دیگر نمی توانستم کنار بقیه بنشینم.بهانه ای پیدا کردم و زدم بیرون.بغض سنگینی در گلویم نشسته بود.شهدا در یک چیز مشترک بودند و آن عشق واقعی بود.یک جنسی از عشق که قابل گفتن نیست.فقط باید برای رسیدن به آن تلاش کرد و حتما یک چاشنی دیگر هم لازم داشت؛مثل حجب و حیاء،رعایت لقمه،گذشت و....خلاصه یک چیزی که این معادله را کامل کند. 📍قسمتی از کتاب رفیق مثل رسول نوشته شهلا پناهی لادانی #شهید_رسول_خلیلی🌙 #ای‌همیشه‌آسمانی مدرسه ی علمیه نرجس س سبزوار