#انفاق 💠 عده‏اى خيال مى‏كنند بايد به فقير تأمين داد كه هر وقت نداشتى سراغ من بيا و از من بگير. و خيال مى‏كنند نهايت احسان همين است، در حالى كه اين تأمين بزرگ‏ترين خيانت است. 💠 اين تأمين، بت پرست بار آوردن است. فقير همين كه تنگدست مى‏شود، به ياد من مى‏افتد و به سراغ من مى‏آيد و هنگامى كه به او انفاقى كردم به من علاقه‏مندتر مى‏شود. 💠 عارفِ آگاه، نه تأمين مى‏دهد و نه هميشه فقير را به خود راه مى‏دهد. چه بسا كه خودش او را رد كند تا بُت او بشكند و به ديگرى سفارش كند و يا به وسيله‏ى واسطه‏اى حاجتش را به او برساند و از راهى كه حساب نمى‏كند گرفتاريش را مرتفع نمايد تا توكّل و اعتقاد و عشق به حق در فقير رشد كند و زيادتر شود. 💠 سرّ اينكه پيشوايان در شب انفاق مى‏كردند همين بود كه افراد، بت پرست بار نيايند و متملّق و چاپلوس و يا ذليل و خوار نگردند. 💠 و سرّ اينكه خداوند به آنهايى كه بر او توكّل كرده‏اند، «مِنْ حَيْثُ لايَحْتَسِبُ» روزى مى‏دهد همين است كه اينگونه به توكل و توحيدِ عميق‏ترى خواهند رسيد ┄┅═✧❁••❁✧═┅┄ @Nasserim ┄┅═✧❁••❁✧═┅┄