روزى سه بار عكس تو را گريه مى كنم من در ميان خاطره هايت چه مى كنم؟

من را ببخش چون که دلم تنگ می شود گاهى تو را به چشم خودم وعده مى كنم

شكى ولى به حد يقين دوست دارمت پیچیده ای، منم که تو را ساده مى كنم

نمانده در دلم دگر توان دوری چه سود از این سکوت و آه از این صبوری '!

گفتم كه با فراق مدارا كنم، نشد يك روز را بدون تو فردا كنم، نشد

در شعر شاعران همه گشتم كه مصرعى در شأن چشم هاى تو پيدا كنم، نشد

گفتند عاشق كه شدى؟ گريه ام گرفت ميخواستم بخندم و حاشا كنم، نشد

بيزارم از رقيب كه تا آمدم تو را از دور چند لحظه تماشا كنم، نشد

شاعر شدم كه با قلم ساحرانه ام در قاب شعر، عشق تو را جا كنم، نشد

ی پنجره ی خالی، و یه فنجون قهوه ای که از حرفای نگفته پره. ١۴٠٠ هم گذشت و قراره سال قبل، شایدم قرن قبل رو تحویل بدیم. کنار لباس نو کردنا و تازه کردنای زندگیمون، روحمون رو هم سعی کنیم نو کنیم. نونوار از حرفا، صداها، آدما، لذت و دوست داشتنیایی که براش زیاد فرصتی نداریم. همه این یک سال صداهایی توی مغزمون تکرار شد که دیگه ممکنه کسی نباشه از حنجرش بیرون بیاد. از گلوی من به گوش شما، مراقب صداهای آرامبخش باقی مونده‌ی زندگیمون باشیم... ✨ سال نو براتون نور باشه و پر از لذت و سلامتی 🤍🌱