طالب‌ آملی راجب امیدِ کاذب خیلی زیبا می‌نویسه: از چشم خود مرا گله هست و ز یأس نیست دانم که هر چه کرد به جانم، امید کرد

مهما كنت ذكياً، سيقودك قلبك للغباء يوماً ما . . هر آن‌ قدر هم که هشیار باشی، عاقبت دل تو را به دیوانگی می‌کشاند . . #عربیات🌱

ﺩﻟﻢ ﺑﺮﺍﯼ ﺧﻮﺩﻡ ﺗﻨﮓ ﺷﺪﻩ . . ﮐﺎﺵ ﺳﺮﻡ ﺭﺍ ﺑﺮﺩﺍﺭﻡ ﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﻫﻔﺘﻪ‌ اﯼ ﺩﺭ ﮔﻨﺠﻪ‌ ﺍﯼ ﺑﮕﺬﺍﺭﻡ ﻭ ﻗﻔﻞ ﮐﻨﻢ . ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﮑﯽ ﻳﮏ ﮔﻨﺠﻪ ﺧﺎﻟﯽ ﺭﻭﯼ ﺷﺎﻧﻪ‌ ﻫﺎﻳﻢ ﺟﺎﯼ ﺳﺮﻡ ﭼﻨﺎﺭﯼ ﺑﮑﺎﺭﻡ ﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﻫﻔﺘﻪ‌‌اﯼ ﺩﺭ ﺳﺎﻳﻪ‌‌اﺵ ﺁﺭﺍﻡ ﮔﻴﺮﻡ ... - ناظم حکمت.

دارم سخنی با تو و گفتن نَتَوانم وین دردِ نهان‌سوز نهفتن نتوانم

تو گرمِ سخن گفتن و از جامِ نگاهت من، مست چنانم که شنفتن نتوانم

شادم به خیالِ تو چو مهتابِ شبانگاه گر دامنِ وصلِ تو گرفتن نتوانم

با پرتوِ ماه آیم و چون سایه‌ی دیوار گامی ز سرِ کوی تو رفتن نتوانم

دور از تو، منِ سوخته در دامنِ شب‌ها چون شمعِ سَحَر یک مژه خفتن نتوانم

فریاد ز بی‌مهری‌اَت ای گل که در این باغ چون غنچه‌ی پاییز شکفتن نتوانم

ای چشمِ سخنگوی تو بشنو ز نگاهم دارم سخنی با تو و گفتن نتوانم...

صدایت گاه و بی‌گاه می‌‌پیچد در جانِ این خسته تا بیدار کند دلتنگی‌ اش را . .🌱