ایتا - نوید دلها 🫀🪖 #بخش

نوید دلها 🫀🪖
🌸🌸🌸🌸🌸🌸

رمان_لبخند_بهشتی                      
 نویسنده: میم بانو
قسمت_صد_بیست_هشتم 
#بخش_دوم 

آرام وارد اتاق میشوم ، پدرم و عمو محمود کنار در ایستاده اند ، با ورود من پدرم سریع سر بلنر میکند و بهت زده نگاهم میکند . 

انگار انتظار حضور من را نداشته ، سریع میگوید 

_اینجا چیکار میکنی ؟ 

میزنم زیر گریه و با دلخوری میگویم 

+نمیخواستید به من بگین ؟ به من که اصل کاری ام . 

_نه نورا جان 

با برگرداندن سرم گریه ام متوقف میشود . 
بهت زده میشوم و چشم هایم را مدام میبندم و باز میکنم ، 
احساس میکنم چشم من دارد اشتباه میبیند .

میزنم زیر خنده ، بلند قهقهه میزنم 

+دیوونه شدم ، بدبختیام کم بود دیوونگی هم بهش اضافه شد 

میخندم ، تلخ میخندم ، به بدختی هایم میخندم . 

دیوانه شده ام سجاد را میبینم . 
با لباس سپاهی خاکی و خونی به دیوار تکیه داده . 
موهایش پریشان و چشم هایش کاسه ی خون است . 
سرش لَق میخورد ، انگار توانایی نگه داری سرش را ندارد . 

با عشق نگاهم میکند ، دلتنگی در چشم هایش موج میزند ، اما انگار توان تکان خوردن از کنار دیوار را ندارد .

با تکان خوردن شانه ام به خودم می آیم اما نگاه از سجاد نمیگیرم . 
صدای مادرم در گوشم میپیچد

_نورا جان مگه نگفتم نزدیک خونه شده به من زنگ بزن 

 و ریز ریز گریه میکند 

سر بر میگردانم و بی توجه به مادرم به سمت تابوت وسط اتاق قدم بر میدارم ، نکند دارم روح سجاد را میبینم ؟ 

سرم را خم میکنم و با دقت داخل تابوت را نگاه میکنم . 
با دیدن جسد داخل تابوت روی زمین می افتم . 

مادرم و خاله شیرین سریع به سمتم می آیند و کنارم مینشینند . 
حرف میزنند اما نمیدانم چه میگویند ، صدا ها برایم مبهم است .

حالم خوش نیست . گوش هایم سوت میکشند ، روحم برای خروج از بدنم تقلا میکند . 

مدام منتظرم از خواب بپرم ، همیشه در جاهای بد خوابم ، از خواب میپرم اما حالا چرا بیدار نمیشوم ؟ 

چرا هیچکس نیست من را از این خواب بد بیدار کند . 

دوباره خم میشوم و به جسد نگاه میکنم ، بعد سر بلند میکنم و به یجاد نگاه میکنم . 

جسد داخل تابوت شهریار است !!!!!
احساس میکنم چشم هایم سجاد و شهریار را جا به جا میبیند . 

آنقدر مبهوتم که نمیتوانم گریه کنم ، اصلا نمیدانم ماجرا چیست که بخواهم برایش گریه کنم . 

🌸🌸🌸🌸🌸
849 مشاهده12:29
پرسش‌ها

قوانین

داغ‌ترین‌ها

چندسکویی
