لحظه ای را که جهان سال نویی مژده دهد از بهاران خبری بر گل پژمرده دهد از تصدق ز سَرِ نو شدگان سال دگر دل خوش بر وطن و مردم آزرده دهد رسم نوروزی ما بر سَرِ این سفره دعاست که خدا بر همگان روزی بگشوده دهد سایه ی جهل و ستم چیده شود از سر ما مردمان را به جهان خاطری آسوده دهد کودکان را نبود ترس و غم از جنگ و ستیز به بزرگان دل بی کینه و آزاده دهد زندگی را نه چنین بود قراری که در آن در پی لقمه ی نانی، رنج بیهوده دهد رستگارا مَثَلِ آن دل خوش سیری چند شده مثقالی اگر خالق بخشنده دهد عاقبت آنکه خرد را به خرافات فروخت او به نسلی دگر آیینه ی افسرده دهد #بهار #سال_تو