#گپ_روز #موضوع_روز : « خدا نقاش است، ولی فقط برای تو نقاشی می‌کشد! » ✍️ مادرم تمام تابستان نشست و برایم یک جلیقه و ژاکت یکدست و هماهنگ بافت! • امروز کمی سردتر از روزهای قبل بود، خواستم بپوشمش، همینکه در کمد لباس را باز کردم و دستم را روی بافت ژاکت کشیدم، گرمای دست مادرم را قبل از نرمی بافت آن حس کردم... • انگار مادرم همه‌ی خودش را در این ژاکت جا داده بود که وقتی پوشیدمش گویی مادرم بغلم کرده بود، با من بود، همراهم بود. • و من تازه فهمیدم عشق نمی میرد، تمام نمی‌شود، فقط از صورتی به صورت دیگر تبدیل می‌شود! • در همین فکرها بودم که اتوبوس ایستاد و من پیاده شدم! با اولین خنکای نسیم که به صورتم برخورد کرد، قلبم تکانی خورد... • من گرمای عشق مادرم را پشت لطافت تک تک دانه های این ژاکت احساس کردم و از خانه تا اینجا مستش بودم، اینهمه سال چطور لطافت عشق خدا را در پس لطافت نسیم و صدای باران و رقّت آب و شمیم یاس و .... ندیدم! • چند سال است که گمش کردم لابلای اینهمه نعمت رنگ رنگ؟ چند سال است که از صدای مادرم، فقط صدای مادرم را شنیدم و کمی فراتر نرفتم که محبت خدا را پشت این صدا بشنوم؟ ✘ چه روز مبارکی است امروز: تازه انگار چشمانم به چیزی پشت دیدنی های جهان باز شده است ... دنیا را اینگونه میتوان سجده کرد، چون هر جایش رنگی از تو را دارد؛ خـــدا

#گپ_روز : هنوز ما فقط حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها را صاحب عزا می‌دانیم! #موضوع_روز : آفت‌های عزاداری • این روزها چقدر حرف، برای زدن هست، نمی‌دانم چقدرشان را می‌شود گفت! این روزها هجوم می‌آورند تمام حرفهایی که باید وسط مجالس عزاداری، علِت اصلی همه گریه‌ها باشند! • داشتم با خودم فکر می‌کردم  : همین الآن وسط تمام هیئت‌ها و مجالس عزاداری، که بندِ محکم زمینند به آسمان و هر سال قلبهای مرده‌ی زیادی را احیاء می‌کنند: هزار نیّت و دعا و حاجت، از قلبهای ما می‌گذرد! حق داریم ... کسی را جز این خاندان نداریم، که دست یاری دراز کنیم! یکی زیر مشکلات زندگی کمرش خم شده، و قرضها که روی قرض تلنبار شده، آرامشش را گرفته! یکی از سقوط اخلاقی نوجوان و جوانش هراسان است و نور امید و هدایت میخواهد! یکی بیمار دارد و زیر فشارهای مریض‌داری برای شفای بیمارش دعا می‌کند! • داشتم با خودم فکر می‌کردم: ۱۴ قرن است ما مفتخریم به عزاء. عزایی که آب حیات است در رگهای انسانیِ ما. عزایی که انسانیت را زنده نگه داشته! ولی نتوانسته این درک را همه‌گیر کند، که هر چه می‌کِشیم از همین عاشوراست که قرن‌هاست برایش رخت عزا به تن میکنیم. • هنوز فقط حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها را صاحب عزا می‌دانیم؛ در حالی که صاحب عزای اصلی خودِ ماییم!  که امروز مجبوریم بنشینیم و برای چیزهایی نگران باشیم که اگر دنیا صاحب داشت، اگر مسیر درست را طی می‌کرد، این مشکلات نبود که گلوی ما را سفت بگیرد و بفشارد. جهان در تمدن خویش به فنا رسیده است و نیاز به تمدنی دارد که صفر و صدش درست چیده شده باشد ! همان تمدنی که امام حسین علیه‌السلام حذف شد، تا این تمدن جهان را نگیرد! تمدنی که انسان را می‌بیند، نه این زن و مرد را، و صفر و صدش را بر مبنای نگاه خدا به این انسان می‌چیند. • وسط هیئتها نشسته‌ایم، و نمی‌دانیم اگر تمدن حاکم بر جهان، تمدن امام معصوم می‌بود قطعا صفر و صدش معصومانه چیده میشد، یعنی همانطور که خدا می‌خواست، و اینگونه فقر در تمام ابعادش ما را به ستوه نمی‌آورد: ـ فقر در اقتصاد ـ فقر در فرهنگ و اخلاق ـ فقر در سلامت ـ فقر در .... ما به فقر رسیدیم، چون منبع این تمدن را داشتیم و نفهمیدیم چگونه باید دنیایمان را بر اساس آن اداره کنیم. • این تمدن، در جهان، بزودی براحتی فراگیر می‌شود زیرا : ـ تمدن جهان به نهایت سقوطش رسیده، ـ و خستگی بشر برای درک یک زندگی آرام، آخرین روزهای بلوغ خود را طی میکند! ✘ کاش هیئتها همه می‌دانستند: یک هیئت، آنجا گلِ آخر را میزند که عزادارانش به این اداراک برسند اگر همین الآن دغدغه‌ی نام و  نان و سلامتی و ... دارند یعنی صاحب عزا آنهایند! و باید برای تمدنی انسانی، که دغدغه‌ها هم در آن انسانی‌اند، تلاش کنند. برای حاکم کردن آخرین متخصص معصوم که صفر و صد تمدنش را معصومانه ببندد تا «عدالت» ساده ترین خروجی این تمدن باشد. ※ مبانی انسان‌شناسی در تمدن نوین الهی